Σε κατάσταση αγωνιστικής ετοιμότητας έχει θέσει τα σωματεία και τα συνδικάτα, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η έντονη φημολογία των τελευταίων 24ωρων περί κατάθεσης για συζήτηση και στη συνέχεια για ψήφιση από τη Βουλή των νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Η κυβέρνηση μετά το αδιέξοδο στις συζητήσεις με τους εκπροσώπους των θεσμών, εφαρμόζει μια άλλη τακτική που βασίζεται στη λήψη αποφάσεων, στις οποίες οι δανειστές δεν έχουν συναινέσει και κατά συνέπεια δεν αποκλείεται να μπλοκάρουν την εφαρμογή τους, εφόσον εγκριθούν από την εθνική αντιπροσωπεία. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων από τη δική τους πλευρά, βρίσκονται σε θέσεις μάχης καθώς δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί ο αιφνιδιασμός τους, είτε με την κατάθεση των επίμαχων νομοσχέδιων έως το τέλος της τρέχουσας εβδομάδας προκειμένου να ψηφιστούν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, είτε με την κατάθεση των νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό μετά το Πάσχα, όταν άπαντες θα βρίσκονται «υπό την επήρεια» ενός τετραημέρου χαλάρωσης και ξεκούρασης και δεν θα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και τα αντίστοιχα αντανακλαστικά ώστε να διοργανωθούν δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο φόβος της αγοράς, η οποία ζει με την αγωνία της ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς και το τελευταίο που επιθυμεί είναι να προκύψουν απεργιακές κινητοποιήσεις στην κορύφωση της εορταστικής περιόδου, όπου η πραγματική οικονομία περιμένει να πάρει κάποιες σημαντικές ανάσες. Το μόνο σίγουρο είναι πως όποτε και αν αποφασίσει η κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή τα επίμαχα νομοσχέδια, η απάντηση που θα λάβει από την κοινωνία θα είναι δυναμική και αποφασιστική. Είτε λίγο πριν το Πάσχα, είτε μετά από αυτό, τα δεδομένα για τους άμεσα θιγόμενους από τις επερχόμενες αλλαγές είναι ίδια.
Οι φόροι που θα κληθούν να πληρώσουν από το 2017 θα είναι περισσότεροι και οι συντάξεις που θα λάβουν, όταν έρθει η ώρα της συνταξιοδότησης, θα είναι εντυπωσιακά μικρότερες ακόμη και για όσους συμπληρώσουν τέσσερις δεκαετίες εργασιακού βίου. Κατά συνέπεια ο αγώνας που ήδη ετοιμάζουν τα συνδικάτα πρέπει να είναι ενωτικός και μαζικός. Από τη στιγμή μάλιστα που επιχειρηθεί κάποιος αιφνιδιασμός ή κατατεθούν τα επίμαχα νομοσχέδια μετά τη ραστώνη των πασχαλινών διακοπών, η απάντηση που οφείλουν να δώσουν οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι εκκωφαντική.
