Η χθεσινή 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ ενάντια στο ασφαλιστικό που αποτέλεσε επί της ουσίας πρόβα τζενεράλε ενόψει της μεγάλης 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κατά των σχεδιαζόμενων αλλαγών στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, έδειξε ότι τα αγωνιστικά αντανακλαστικά των δημοσίων υπαλλήλων έχουν αδρανοποιηθεί. Δεν δικαιολογείται διαφορετικά η ισχνή έως ανύπαρκτη συμμετοχή τόσο στις δύο απεργιακές συγκεντρώσεις του τοπικού νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ, όσο και στην 24ωρη απεργία. Οταν διακυβεύονται ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, δεν δικαιολογείται παρόμοια αντίδραση. Είναι κατανοητό ότι στις τάξεις των εργαζομένων επικρατεί απογοήτευση, ενώ η κόπωση από τη συμμετοχή τους σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις που δεν απέφεραν τα αναμενόμενα, επηρεάζει σε καθοριστικό βαθμό την επιτυχία ανάλογων προσπαθειών. Σε τοπικό επίπεδο, η διοργάνωση της χθεσινής απεργίας συνέπεσε με την αλλαγή στη διοίκηση του νομαρχιακού τμήματος Μαγνησίας της ΑΔΕΔΥ. Οχι ότι είναι ζήτημα που αφορά στα πρόσωπα, καθώς και σε παλαιότερες απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ, όπου ο επί σειρά ετών πρόεδρός της είχε την οργανωτική ευθύνη, η συμμετοχή ήταν διαχρονικά απογοητευτική. Απλά στη συγκεκριμένη απεργία δεν υπήρξε ο απαραίτητος χρόνος προετοιμασίας από τη νεοεκλεγείσα διοίκηση, με το αποτέλεσμα που περιγράφουμε πιο πάνω.
Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι πως αυτή η απογοητευτική εικόνα προκύπτει λίγες εβδομάδες πριν την κορύφωση των αντιδράσεων ενάντια στο σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό, το οποίο μετά τη διαφαινόμενη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές βρίσκεται προ των πυλών της εθνικής αντιπροσωπείας για συζήτηση και ψήφιση. Οπως έχει ειπωθεί από τους ίδιους τους συνδικαλιστές, η επικείμενη 48ωρη απεργία θα αποτελέσει τη μητέρα όλων των μαχών ενάντια σε έναν σχεδιασμό ο οποίος θα επιβάλλει ένα άδικο και παράλογο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης όπου θα δουλεύουμε περισσότερα χρόνια για να πάρουμε συντάξεις – φιλοδωρήματα, εφόσον είμαστε εν ζωή και εφόσον θα αντέχει ο κρατικός κορβανάς να χορηγήσει ακόμη και αυτά τα ψιχία. Κατά συνέπεια, επιβάλλεται η μαζική και οργανωμένη αντίδραση ενάντια στο τερατούργημα του ασφαλιστικού.
Οι ιστορικές, από πλευράς συμμετοχής, απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου Φεβρουαρίου που σε μεγάλο βαθμό μπλόκαραν την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου, πρέπει να αποτελέσουν πυξίδα για το συνδικαλιστικό κίνημα και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Απεργιακές συγκεντρώσεις όπως οι χθεσινές των λίγων δεκάδων ατόμων, όπου έδωσαν το παρών περισσότερο για λόγους συνδικαλιστικής νομιμοφροσύνης και λιγότερο ουσίας, δεν πρέπει να επαναληφθούν. Καλυτέρα οι διοργανωτές τους να κρατήσουν τις δυνάμεις τους και να προετοιμαστούν για μια μαζική συγκέντρωση, παρά να αναλώνονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις οι οποίες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία προτού ακόμη εξαγγελθούν. Τα περιθώρια για ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής ή για κινητοποιήσεις με συμβολικό χαρακτήρα ή μορφή ομαδικής ψυχοθεραπείας έχουν εξαντληθεί προ πολλού. Η οργανωμένη επίθεση που δέχεται ο λαός από την ίδια του την κυβέρνηση και τους συνομιλητές της, απαιτεί και επιβάλλει αντίστοιχη αντιμετώπιση. Δεν είναι δυνατόν να εξαπολύουν εναντίον μας βόμβες υδρογόνου και εμείς να ανταποδίδουμε με βότσαλα! Ας γίνει παράδειγμα προς αποφυγή η χθεσινή απεργία της ΑΔΕΔΥ που κάθε άλλο παρά εξέπεμψε τα προσδοκώμενα μηνύματα. Οι διοργανωτές της ας διδαχτούν από τα λάθη τους και ας ξεκινήσουν τη δύσκολη προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο για την αναγκαιότητα συμμετοχής του σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις.
