Η διοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου όταν πληροφορήθηκε για την πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή και στη συνέχεια να υλοποιήσει το λεγόμενο παράλληλο πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων τη λήψη μέτρων προστασίας των ανασφάλιστών πολιτών αυτής της χώρας, εκτίμησε ότι θα λαμβάνονταν υπόψη τα αντίστοιχα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σχεδόν οι έξι στους δέκα εμπόρους. Όσο περνά ο καιρός και η οικονομική ύφεση επιτείνεται, χωρίς την ίδια στιγμή να εκδηλώνονται πρωτοβουλίες για τη λήψη μέτρων στήριξης της πραγματικής οικονομίας, τόσο αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των εμπόρων οι οποίοι αδυνατούν πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και κατά συνέπεια οι ίδιοι και οι οικογένειες τους είναι μετέωροι σε ότι αφορά στην ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη. Οι εκπρόσωποι του κλάδου είχαν την αμυδρή ελπίδα ότι στο κυβερνητικό επιτελείο θα λαμβανόταν κάποια ελάχιστη πρόνοια ώστε να αντιμετωπιστεί το εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα χιλιάδων εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών που στηρίζουν την ελληνική οικονομία και βρίσκονται στο περιθώριο της ασκούμενης κοινωνικής πολίτικης. Δυστυχώς διαψεύστηκαν όπως και μια σειρά άλλων παραγωγικών και οικονομικών τάξεων, όπου υπάρχει η εκτίμηση ότι κάθε τι που σχετίζεται με τον ιδιωτικό τομέα σε αύτη τη χώρα αποτελεί κόκκινο πανί για την κυβέρνηση.
Από τη μια μεριά δεν λαμβάνουν κανένα απολύτως μέτρο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας και από την άλλη αδιαφορούν για ζητήματα που σχετίζονται με τη ασφαλιστική κάλυψη χιλιάδων καταστηματαρχών. Μπορεί κάποιος που διατηρεί μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση επί δυο δεκαετίες, για παράδειγμα, να αδυνατεί τα τελευταία 2 – 3 χρόνια να πληρώσει τις ασφαλιστικές του εισφορές προκειμένου να καλύψει άλλες άμεσες ανάγκες του. Αυτός ο επαγγελματίας βρίσκεται από τη μια στιγμή στην άλλη στον αέρα τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένεια του. Ακόμη και η επιλογή του κοινωνικού ιατρείου είναι αδιέξοδη, καθώς απαιτείται μηδενική φορολογική δήλωση. Έτσι ή θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του για την ιατροφαρμακευτική του κάλυψη ή θα αφεθεί στη μοίρα.
Από την πλευρά της πολιτείας δεν υπάρχει καμία απολύτως παρέμβαση για τους 100άδες χιλιάδες ανασφάλιστους ελεύθερους επαγγελματίες της χώρας. Για τον κλάδο τους υπάρχουν κυβερνητικές ανακοινώσεις μόνο για την επιβολή φόρων και εισφορών. Καμία μέριμνα για την παροχή υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας. Ούτε καν για τα παιδιά τους. Οι έμποροι δεν διαφωνούν με τη λήψη μέτρων προστασίας των αδύναμων κοινωνικών ομάδων της χώρας. Κάθε άλλο. Αυτό που τους εξοργίζει είναι η στάση της πολιτείας απέναντι τους. Τους αντιμετωπίζουν σαν μηχανές είσπραξης εσόδων και όταν έρχεται μια δύσκολη συγκυρία τους αφήνουν στην άκρη και λειτουργούν, στο κυβερνητικό επιτελείο, σαν να μην υπάρχει πρόβλημα. Έχοντας απορροφηθεί από το αγροτικό πρόβλημα και το αδιέξοδο του προσφυγικού, οι κυβερνώντες λειτουργούν με τρόπο που απογοητεύει ολόκληρες παραγωγικές και οικονομικές ομάδες. Όμως δίχως τη δική τους στήριξη τα πάντα θα καταρρεύσουν μέσα σε λίγο καιρό. Όταν ο πολίτης αισθάνεται ότι το κράτος δεν τον αντιμετωπίζει με αλληλεγγύη και κατανόηση δεν θα αργήσει να στραφεί εναντίον του. Όταν μάλιστα σιγουρευτεί για τις πραγματικές προθέσεις της πολιτείας που από τη μια υπόσχεται και από την άλλη διαψεύδει χωρίς ντροπή και αναστολές, τότε η κοινωνική έκρηξη θα πρέπει να θεωρείται ζήτημα χρόνου.
