Μια κοινωνία η οποία ούτε σέβεται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, ούτε τους δίνει ίσες ευκαιρίες σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας από την ελεύθερη μετακίνηση στα αστικά κέντρα μέχρι την απασχόληση, το τελευταίο που χρειάζεται είναι οι απόψεις καλλιτεχνών με μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη που υψώνουν ακόμη μεγαλύτερα τείχη ανάμεσα στους υποτιθέμενους αρτιμελείς και σε όσους χτυπήθηκαν με σκληρότητα από τη μοίρα. Οι ιδέες, οι σκέψεις και η ελευθερία στην έκφραση ούτε περιορίζονται, ούτε καθηλώνονται σε αναπηρικά αμαξίδια. Οσοι εκφράζουν ανάλογες θέσεις είτε από ανοησία, είτε από σκοπιμότητα εκτίθενται προσωπικά και προκαλούν τα δικαιολογημένα συναισθήματα οργής των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, οι οποίοι δεν ανέχονται στο βωμό της εξυπηρέτησης κομματικών εντολών να στιγματίζονται ως πνευματικά ανάπηροι όσοι χρησιμοποιούν το αναπηρικό αμαξιδιο για τις μετακινήσεις τους. Ούτε καθηλωμένοι σε καρότσι είναι, ούτε οι ιδέες και η σκέψη τους έχουν αδρανοποιηθεί. Αντίθετα μάλιστα. Οι άνθρωποι με αναπηρίες δείχνουν αξιοθαύμαστες αντοχές, καθώς καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα χτυπήματα της μοίρας, αντλώντας δύναμη από τα αποθέματα της ψυχής τους έτσι ώστε να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους, ενώ πολλοί εξ αυτών διακρίνονται σε τομείς όπως ο αθλητισμός και η μουσική, όπου αρκετοί σωματικά αρτιμελείς συνάνθρωποι τους δεν σκεφτονται καν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους.
Ερχεται λοιπόν ο Λαζόπουλος να στοχοποιήσει με τις ρατσιστικές του αναφορές περί καθήλωσης των ιδεών μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, η οποία δέχθηκε και εξακολουθεί να δέχεται ισχυρά πλήγματα από τις κυβερνητικές πολιτικές που επέβαλε στη χώρα μας ο πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι πολιτικές επιβλήθηκαν από τον Σόιμπλε και εφαρμόζονται και από τη σημερινή αριστερή, υποτίθεται, κυβέρνηση. Περικοπές σε οικονομικά βοηθήματα, κατάργηση κοινωνικών δομών και απερίγραπτη ταλαιπωρία στις γραφειοκρατικές διαδικασίες του δημοσίου, μέσω των επιτροπών είναι μόνο μερικές από τις άμεσες επιπτώσεις των μνημονίων στα άτομα με αναπηρίες στη χώρα μας. Κανένας εξ αυτών που βρίσκονται σε αυτή τη δυσχερή θέση δεν καθηλώθηκε πνευματικά. Ούτε εγκατέλειψε την προσπάθεια για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, τα οποία σε χώρες όπως αυτή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών θεωρούνται αυτονόητα για τα άτομα με αναπηρίες.
Στην Ελλάδα όμως της καλλιτεχνικής παντοκρατορίας ατόμων όπως ο Λάκης Λαζόπουλος, αυτοί που ασκούν εξουσία, στην προκειμένη περίπτωση οι πολιτικοί φίλοι του δημοφιλούς καλλιτέχνη, οδηγούνται άτομα με αναπηρίες σε κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση. Η δική τους πνευματική αγκύλωση και η πεισματική τους προσήλωση σε αναποτελεσματικούς και αναχρονιστικούς νομούς για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, δεν επιτρέπει στην ελληνική κοινωνία να απαλλαχθεί από άθλιες αντιλήψεις, όπως η επίμαχη του αποκαλουμένου και σύγχρονου Αριστοφάνη! Οποια πολιτική αποστροφή αν υποτίθεται ότι εκφράζει ο Λαζόπουλος προς το Γερμανό υπουργό Οικονομικών, δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον χτυπά εκμεταλλευόμενος την αναπηρία ενός ανθρώπου που μόλις δύο μήνες μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του κατάφερε να επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, ενώ σήμερα χαίρει της εκτίμησης της πλειοψηφίας των Γερμανών ψηφοφόρων για τον τρόπο με τον οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα τους. Σε αυτή τη χώρα φανταζόμαστε ότι λειτουργούν υπηρεσίες και δομές που εξασφαλίζουν ακόμη και σε ένα άτομο με αναπηρία ότι μπορεί να φτάσει στα ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα . Σε αυτή τη χώρα δεν κυριαρχούν καλλιτέχνες, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να στηρίξουν την κυβέρνηση δεν διστάζουν να καταφερθούν με ανεύθυνο και προσβλητικό τρόπο σε βάρος συνανθρώπων μας, τους οποίους το σύστημα που υπηρετούν οι ίδιοι, καθηλώνει με τις πολιτικές του στο αμαξίδιο της κοινωνικής περιθωριοποίησης.
