Η επιδημία του θανατηφόρου ιού της γρίπης που έχει πλήξει το φετινό χειμώνα τη χώρα και έχει στείλει στον άλλο κόσμο σχεδόν 100 συνάνθρωπους μας, ενώ στις μονάδες εντατικής θεραπείας και τις παθολογικές κλινικές των δημοσίων νοσοκομείων δίνουν τη δική τους μάχη 100άδες ασθενείς, φανερώνει την οριακή κατάσταση του δημόσιου συστήματος υγείας. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια δεν έγινε το φετινό χειμώνα η απαραίτητη καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για τη σημασία του αντιγριπικού εμβολιασμού, ιδίως για τις ομάδες υψηλού κινδύνου. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους μετά από πολυήμερη μάχη με τη γρίπη, ανήκε στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες, τους ανθρώπους δηλαδή που αντιμετώπιζαν σοβαρά αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα. Ωστόσο δεν εμβολιάστηκαν εγκαίρως και όταν προσεβλήθησαν από το θανατηφόρο ιό ο οργανισμός τους δεν άντεξε και κατέληξαν. Η περίπτωση του Βολιώτη ο οποίος εισήχθη πρώτος στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Βόλου πριν από ένα μήνα και έχασε τελικά τη μάχη με το θάνατο είναι χαρακτηριστική. Ο άνθρωπος αυτός παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας δεν εμβολιάστηκε το περασμένο Φθινόπωρο και λίγους μήνες μετά έχασε τη ζωή του.
Ασχετα με τον αν οι Ελληνες αντιλαμβάνονται τη σημασία της πρόληψης σε σοβαρά ζητήματα υγείας, το αρμόδιο υπουργείο όφειλε να πράξει τα δέοντα, να υλοποιήσει δηλαδή τον υφιστάμενο σχεδιασμό για την ενημέρωση του κόσμου αναφορικά στην ανάγκη του αντιγριπικού εμβολιασμού. Αντί να γίνει η σχετική καμπάνια, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας βγήκε για να καταγγείλει αδιαφάνεια και διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε παλαιότερες αντίστοιχες ενημερωτικές εκστρατείες, με την εμπλοκή και ΜΜΕ. Προφανώς και έπραξε σωστά ο αρμόδιος υπουργός καταγγέλλοντας τα παραπάνω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι επειδή εντοπίστηκαν περιπτώσεις οι οποίες χρήζουν δικαστικής διερεύνησης πρέπει το υπουργείο να σταματήσει την προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών.
Αλλά για πιο ενδιαφέρον και για ποιες ευαισθησίες, από πλευράς πολιτείας στο μείζον θέμα της δημόσιας υγείας, μπορούμε να μιλήσουμε όταν η ίδια η επικαιρότητα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κεντρική εξουσία έχει γράψει στα παλιά της τα παπούτσια τον συγκεκριμένο ευαίσθητο τομέα με αποφάσεις όπως αυτή του Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας που περικόπτει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες για τις εργαστηριακές εξετάσεις. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το κόστος για τους συμβεβλημένους γιατρούς αυξάνεται, καθώς η σχετική δημόσια δαπάνη μειώνεται. Ηδη έχει αποφασιστεί να γίνει επίσχεση εργασίας από εργαστηριακούς γιατρούς περιοχών, όπως η Πάτρα και η Θεσσαλονίκη, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο και οι συνάδελφοί τους στη Μαγνησία. Αν ισχύσει μια τέτοια απόφαση, αν δηλαδή οι εργαστηριακοί γιατροί σταματήσουν να συνταγογραφούν εξετάσεις, τότε οι ασφαλισμένοι θα σταματήσουν να υποβάλλονται σε σειρά εξετάσεων, από τη στιγμή που θα αδυνατούν να καλύψουν το σχετικό κόστος. Ετσι η κατηφόρα που έχει πάρει στη χώρα μας, ιδίως μετά τα μνημόνια, η δημόσια υγεία θα συνεχιστεί και τότε τον επόμενο χειμώνα η κατάσταση θα είναι ακόμη χειρότερη. Ολα αυτά συμβαίνουν, ενώ στα δημόσια νοσοκομεία το σύστημα αντέχει ακόμη χάρις στο φιλότιμο και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και των νοσηλευτών, οι οποίοι ωστόσο βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια των αντοχών τους.
