Ο κλοιός που έχουν δημιουργήσει γύρω από την κυβέρνηση τα εσωτερικά προβλήματα, όπως το ασφαλιστικό και ο ξεσηκωμός των αγροτών, σε συνδυασμό με το πολυσύνθετο ζήτημα του προσφυγικού το οποίο η Ευρώπη αδυνατεί να διαχειριστεί ουσιαστικά και απειλεί με τελεσίγραφα τη δύσμοιρη Ελλάδα, αρχίζει και σφίγγει επικίνδυνα, ενώ το κλίμα αβεβαιότητας στην οικονομία και η ιστορική κατρακύλα του Χρηματιστήριου έρχονται να συμπληρώσουν ένα άκρως ανησυχητικό παζλ. Το μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική κυβέρνηση είναι αν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την ασφυκτική κατάσταση, που σε μεγάλο βαθμό προκλήθηκε από τους δικούς της άστοχους και δίχως προγραμματισμό χειρισμούς. Ηδη ο ένας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους άρχισε τις προειδοποιητικές βολές για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ενώ στο εσωτερικό της κυβέρνησης οι διαψεύσεις για το ενδεχόμενο να οδηγηθεί η χώρα σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση, μέσα σε ένα χρόνο παρότι είναι ξεκάθαρες, δεν πείθουν απόλυτα για τις πραγματικές προθέσεις του πρωθυπουργού. Αλλωστε καμία κυβέρνηση που έχει σκοπό να οδηγήσει τη χώρα της σε πρόωρες εκλογές δεν προαναγγέλλει μια τέτοια απόφαση, πολύ δε περισσότερο όταν το πολίτικο σκηνικό είναι τόσο εύθραυστο όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα χρονικά περιθώρια στενεύουν για τη λήψη δυσαρεστών αποφάσεων στο θέμα του ασφαλιστικού και του φορολογικού, με τους εταίρους να παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Η τακτική τους γνωστή από τις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν. Αν δεν πετύχουν στο ακέραιο τις επιδιώξεις τους για τη λήψη κι άλλων πιο σκληρών οικονομικών μέτρων, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να συναινέσουν ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να διασφαλιστεί ότι το κράτος δεν θα μείνει από χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις των επομένων μηνών. Η συγκυβέρνηση που κάθε άλλο παρά χαρακτηρίζεται για την ταχύτητα της στη λήψη αποφάσεων, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για σκληρά μνημονιακά μέτρα, που έχουν βγάλει στους δρόμους το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Στο σημείο όπου βρίσκονται σήμερα τα πράγματα, τόσο στο εσωτερικό μέτωπο, όσο και στο θέμα του προσφυγικού δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση ασφαλείας από ένα ενδεχόμενο ατύχημα, το οποίο θα οδηγήσει τη χώρα σε ένα σκοτεινό και αβέβαιο τούνελ περαιτέρω οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής αναταραχής. Από τη μια η κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίσει την εσωτερική της ενότητα, ώστε να φτάσει συμπαγής στην εθνική αντιπροσωπεία η κοινοβουλευτική της ομάδα, όταν έρθει η ώρα των δύσκολων ψηφοφοριών και από την άλλη καλείται να διαχειριστεί την κοινωνική αγανάκτηση, με αιχμή του δόρατος τους απρόβλεπτους αγρότες, τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών για την πρώτη αξιολόγηση και βεβαίως τη στάση των ευρωπαίων στο προσφυγικό, όπου αρχίζουν και πληθαίνουν ανησυχητικά οι φωνές περί συνοριακής απομόνωσης της Ελλάδας, προκειμένου να εγκλωβιστούν εντός των συνόρων μας χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Η διακυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες τείνει να μετατραπεί σε εφιάλτη για τον ΣΥΡΙΖΑ που πριν από ένα χρόνο υιοθετούσε την τακτική της δημιουργικής ασάφειας στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και φέτος αναζητά εναγωνίως σαφέστατες και ρεαλιστικές πολιτικές επιλογές προκειμένου να βγει από το αδιέξοδο. Το μόνο θετικό από όλον αυτό τον ορυμαγδό των εξελίξεων, είναι πως τα κυβερνητικά στελέχη δεν θα έχουν χρόνο ώστε να βολέψουν και άλλα συγγενικά τους πρόσωπα στα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία. Εκτός και αν επιχειρήσουν να εφαρμόσουν στην πράξη την παροιμία για το λύκο που χαίρεται στην αναμπουμπούλα!
Γιώργος Λαμπράκης: Εφιαλτική διακυβέρνηση
