Οσο περνούν οι μέρες και γίνονται γνωστά όλο και περισσότερα άρθρα του πολυνομοσχεδίου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό σύστημα, τόσο αποκαλύπτεται το μέγεθος του παραλογισμού που κατάφερε να χωρέσει ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός σε 180 σελίδες. Το είχαμε επισημάνει από την πρώτη ημέρα που κατατέθηκε η επίμαχη πρόταση ότι τα κρυφά σημεία, οι παγίδες και οι δυσάρεστες εκπλήξεις για τους ασφαλισμένους όλων των κατηγοριών και επαγγελματικών κλάδων θα αρχίσουν να γνωστοποιούνται όσο θα εμβαθύνει ο προβληματισμός και θα διευρύνονται οι αντιδράσεις πάνω σε μια πρόταση η οποία υποτίθεται ότι αποσκοπεί στη σωτηρία του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης της χώρας. Προτού λοιπόν εκφραστούν οι ενστάσεις των εκπροσώπων των θεσμών, που ήδη έχουν αφήσει να διαρρεύσουν διάφορες διαφωνίες και αντιρρήσεις πάνω στο προσχέδιο Κατρούγκαλου, προκύπτει ότι η ίδια η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή ένα πραγματικό ασφαλιστικό τερατούργημα, το οποίο θα δώσει τη χαριστική βολή στους νυν εργαζόμενους και θα αποτελέσει ταφόπλακα για τις μελλοντικές γενιές ασφαλισμένων.
Η περίπτωση των ελεύθερων επαγγελματιών που ούτε λίγο, ούτε πολύ καλούνται να πληρώσουν σε ετήσια βάση έως και το 38% των αποδοχών τους, προκειμένου να εισπράξουν μετά από χρόνια μια σύνταξη που θα αντιστοιχεί στο 50% περίπου των μηνιαίων ασφαλιστικών τους εισφορών, καταδεικνύει τη σκοπιμότητα του επίμαχου σχεδιασμού. Να απαλλαγεί δηλαδή πλήρως το κράτος από την υποχρέωση της κοινωνικής ασφάλισης και να αναλάβουν οι εργαζόμενοι, είτε αυτοί είναι μισθωτοί, είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, το βάρος της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων. Ο νοσηρός εγκέφαλος που εμπνεύστηκε ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να πληρώνει κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου σχεδόν 2.500 ευρώ το μήνα στον ασφαλιστικό του φορέα προκειμένου να πάρει σύνταξη λίγο πάνω από τα 1.340 ευρώ, όταν και αν συμπληρώσει τα πολυπόθητα όρια συνταξιοδότησης, οφείλει να μας εξηγήσει πως ακριβώς αντιλαμβάνεται την έννοια της ανταποδοτικότητας, πάνω στην οποία υποτίθεται ότι βασίζεται το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
Επίσης στο αρμόδιο υπουργείο πρέπει να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν να ανταπεξέλθουν στα επιπρόσθετα ασφαλιστικά τους βάρη οι επαγγελματίες που σήμερα αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και είναι στην ουσία ανασφάλιστοι, οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Σχεδόν οι μισοί έμποροι και επαγγελματοβιοτέχνες δεν μπορούν να καταβάλουν τις μηνιαίες ασφαλιστικές τους εισφορές, όπως και ένα τεράστιο ποσοστό δικηγόρων και μηχανικών. Αντί να προβλέπεται στο προσχέδιο για το ασφαλιστικό ο τρόπος επίλυσης αυτού του προβλήματος, οι εμπνευστές αυτού του τερατουργήματος σχεδιάζουν να επιβάλουν νέες αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές επαγγελματιών που βρίσκονται ήδη σε αδιέξοδο. Από αυτό το παράδειγμα και μόνο φαίνεται ποια είναι η πραγματική στόχευση της συγκυβέρνησης. Η περίπτωση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες οδυνηρές αλλαγές στις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης κάνουν πασιφανές ακόμη και στον πλέον καλοπροαίρετο, ως προς τις κυβερνητικές προθέσεις, ότι μεθοδεύεται η πλήρης διάλυση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, από τη στιγμή που το κράτος απαλλάσσεται, στην ουσία, των ευθυνών του και ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Αν συγκρίνουμε αυτή την περίπτωση, με τις αλλαγές που ήδη εφαρμόζονται στον τομέα των κόκκινων δανείων και της προστασίας της πρώτης κατοικίας, θα βρούμε ανατριχιαστικές ομοιότητες.
