Εντελώς απροστάτευτοι σε διαδικασίες κατάσχεσης και πλειστηριασμών είναι όσοι οφείλουν στην εφορία ακόμη και λίγες 100άδες ευρώ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της πολιτείας. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της τρίτεκνης οικογένειας των Βολιωτών, με τους δύο άνεργους γονείς, που κινδύνεψαν να χάσουν το σπίτι τους για μια οφειλή μόλις 625 ευρώ προς την εφορία. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως ενώ έχουν δαιμονοποιηθεί οι τράπεζες εξαιτίας των πρακτικών τους αναφορικά με τους εκπρόθεσμους δανειολήπτες, το κακό αυτή τη φορά πήγε να γίνει από το ελληνικό δημόσιο. Για μια αστεία οφειλή κινδύνεψε να χαθεί το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο μιας οικογένειας, η οποία δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Ο πατέρας είναι οικοδόμος και έχει χρόνια να κάνει μεροκάματο, ενώ η μητέρα είναι μακροχρόνια άνεργη. Ο αρμόδιος υπάλληλος της ΔΟΥ Βόλου ενήργησε βάσει του γράμματος του νόμου. Προκειμένου να μην διωχθεί πειθαρχικά ποινικά ο ίδιος για την ενδεχόμενη παραγραφή της παραπάνω οφειλής, κίνησε τις προβλεπόμενες διαδικασίες κατάσχεσης και λίγο έλλειψε να πετάξει στο δρόμο για τρίτεκνη οικογένεια. Από τη στιγμή που ο νόμος του δίνει αυτό το δικαίωμα, να κατασχεθεί δηλαδή με συνοπτικές διαδικασίες το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο μιας οικογένειας, η οποία ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ο ίδιος δεν θα μπορούσε να ενεργήσει με διαφορετικό τρόπο, εφόσον μάλιστα θα κινδύνευε με την επιβολή κυρώσεων.
Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο πρέπει να τροποποιηθεί και μάλιστα άμεσα. Καμία οικογένεια δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε ανάλογη θέση, μέσα στην κορύφωση της κρίσης, για 625 ευρώ. Για ποια κοινωνική πολιτική μιλάμε και για ποιες ευαισθησίες αριστερού τύπου κομπάζουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι; Ούτε στα αυτονόητα δεν μπορούν να ανταποκριθούν και να διασφαλίσουν στους πλέον αδύναμους κοινωνικά ότι δεν θα τους δώσει το ίδιο το κράτος τη χαριστική βολή. Η πολιτεία σήμερα παραμένει ανίκανη να βοηθήσει όσους βρίσκονται σε δεινή κατάσταση, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών όσων απαρτίζουν το λεγόμενο πολιτικό σύστημα. Αυτή η ανικανότητα ας μην συνδυαστεί με αποφάσεις κοινωνικά ανάλγητες, οι οποίες όταν εμπλουτίζονται με το γραφειοκρατικό και απρόσωπο κράτος, οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις απόγνωσης και απελπισίας.
Οι άνθρωποι που γλίτωσαν το σπίτι τους την ύστατη ώρα και αφού έκαναν την απαιτούμενη ρύθμιση με την εφορία θα κληθούν να καταβάλουν μαζί με τις προσαυξήσεις και τα υπόλοιπα έξοδα της διαδικασίας κατάσχεσης που ακυρώθηκε, ένα ποσό το οποίο δεν υπάρχει στον προϋπολογισμό της. Παρ’ όλα αυτά δοξάζουν το Θεό που γλίτωσαν τα χειρότερα. Το μάθημα που πήραν τόσο οι ίδιοι όσο και η τοπική κοινωνία ήταν ιδιαίτερα διδακτικό. Με καμία κυβέρνηση, που λέει ο λαός, ούτε δεξιά, ούτε κεντρώα, ούτε αριστερή, κανένας μικροοφειλέτης δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Παρά τις διαβεβαιώσεις για κοινωνική προστασία και εξάλειψη φαινομένων ακραίου παραλογισμού από το δημόσιο σύστημα διοίκησης της χώρας, δεν πρέπει να υπάρχει ο παραμικρός εφησυχασμός, ότι για λίγες 100άδες ευρώ δεν πρόκειται να χαθεί το σπίτι του οφειλέτη. Εκτός και αν αυτός ο οφειλέτης χρωστά τεράστια ποσά, ενώ οι «άκρες» του στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα του διασφαλίζουν ότι θα συνεχίσει να βρίσκεται στο απυρόβλητο των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών. Σε κάθε άλλη περίπτωση επιβάλλονται οξυμένα κοινωνικά αντανακλαστικά και αγωνιστική διάθεση από τις συλλογικότητες και τους μεμονωμένους πολίτες ενάντια σε σχέδια αποφάσεις με απάνθρωπο χαρακτήρα και περιεχόμενο.
