Ο μικροέμπορος του Βόλου που πασχίζει εδώ και χρόνια για να κρατήσει ανοικτή την επιχείρησή του με χίλιες δυο θυσίες δεν εξεπλάγη όταν πληροφορήθηκε τις προθέσεις της κυβέρνησης να δοθούν αυξήσεις στου μισούς και πλέον δημοσίους υπαλλήλους. Ο μικρομεσαίος επαγγελματοβιοτέχνης που δίνει μάχη κάθε μήνα με την εφορία και τις τράπεζες ώστε να αποφύγει τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, όταν άκουσε από τα δελτία ειδήσεων ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να δώσει αυξήσεις στο δημόσιο έως και 200 ευρώ το μήνα, απλά ένοιωσε να επιβεβαιώνονται οι φόβοι του ότι για μια ακόμη φόρα το κράτος κοιτάζει τα δικά του παιδιά και αφήνει όλα τα υπόλοιπα στην τύχη τους. Οτι καταρτίζονται σχέδια για τη δημιουργία ενός ακόμη κομματικού κράτους που θα κρατήσει στην εξουσία για πολλά – πολλά χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που η πραγματική οικονομία βουλιάζει στο τέλμα της υπανάπτυξης και της οικονομικής ύφεσης.
Ενώ δεν υπάρχει ούτε μισή αναπτυξιακή πρόταση, πέραν των φληναφημάτων της θεοδώρας Τζάκρη και επαναλειτουργία κλειστών εργοστασίων, τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας απαξιώνεται και καταστρέφεται μέρα με τη μέρα, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας αποφασίζει να δώσει αυξήσεις στον πιο αντιπαραγωγικό τομέα της οικονομίας. Το δημόσιο που καθημερινά γεννά ελλείμματα και κάνει αβίωτο τον βίο των πολιτών με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, επιβραβεύεται με αυξήσεις, οι οποίες ωστόσο δεν δίδονται δίχως αντάλλαγμα. Λίαν συντόμως όσοι λάβουν αυτές τις αυξήσεις θα κληθούν να στηρίξουν με την ψήφο τους την κυβέρνηση και να την κρατήσουν στην εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι στις προηγούμενες εκλογές ποσοστό άνω του 70% των δημοσίων υπαλλήλων ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που υποσχέθηκε συγκεκριμένα πράγματα και στο τέλος αποδείχθηκε αναξιόπιστος και αφερέγγυος, κάτι έπρεπε να δώσει στο δημόσιο έτσι ώστε να μην χαθούν και οι τελευταίοι επίδοξοι ψηφοφόροι του.
Σε λίγο καιρό συμπληρώνεται ένας χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και η καθημερινότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών έχει επιδεινωθεί. Δεν είναι μόνο οι ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις, οι ανεξήγητες καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση του περασμένου χειμώνα και η μεγαλειώδης κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος. Το περιεχόμενο των μέτρων που ψηφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες από το κοινοβούλιο, έτσι ώστε να λάβουμε τις δόσεις του δανείου για το τρίτο μνημόνιο, υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στο αδιέξοδο της υπανάπτυξης εκείνες τις δυνάμεις του τόπου που αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να δώσουν νέα ώθηση στην κοινωνία.
Η πραγματική οικονομία έχει αφεθεί στο έλεος της φορολογίας, των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων και την ίδια στιγμή το δημόσιο επιβραβεύεται με αυξήσεις, οι οποίες θα δοθούν στους μισούς και οι υπόλοιποι θα είναι και ευχαριστημένοι επειδή δεν έγινε κάποια μείωση στις δίκες τους αποδοχές. Ετσι θα δημιουργηθεί ένας στρατός φοβισμένων και άβουλων ψηφοφόρων. Οι μισοί ελπίζοντας σε αυξήσεις και οι άλλοι μισοί έχοντας λάβει τις αυξήσεις που προβλέπει το νέο μισθολόγιο, θα κληθούν να διατηρήσουν στην εξουσία το νέο πολιτικό κατεστημένο που πάει να δημιουργηθεί. Βαδίζοντας στα χνάρια του πρώτου διδάξαντος που βούλιαξε τη χώρα στα χρέη για να φτιάξει έναν ακλόνητο κομματικό στρατό, προφανώς δεν έχουν σκεφτεί ότι πλέον τα χρήματα τελείωσαν και η μόνη ελπίδα για να σταθεί η χώρα στα πόδια της είναι να στηριχθεί η υγιής πλευρά της οικονομίας και όχι ένας δυσκίνητος και αντιπαραγωγικός μηχανισμός.
