Οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές ενώσεις του Βόλου συσπειρώνονται ή τουλάχιστον προσπαθούν να συσπειρωθούν ενόψει των ακόμη πιο δύσκολων ημερών που φέρνει ο νέος προϋπολογισμός και οι σχεδιαζόμενες αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Οι περικοπές στις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο θα διευρύνουν ακόμη περισσότερο το οικονομικό αδιέξοδο των συνταξιούχων αλλά και των οικογενειών που συντηρούν. Αλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται με τον πλέον επίσημο τρόπο από πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ από όπου προκύπτει ότι το 52% των συντάξεων συντηρεί ολόκληρες στρατιές ανέργων και απλήρωτων εργαζομένων. Τα παιδιά και τα εγγόνια των συνταξιούχων στους οποίους οι περικοπές και τα χαράτσια πέφτουν σαν το χαλάζι, επιβιώνουν, στην ουσία, από τις πενιχρές συντάξιμες αποδοχές των γονιών και των παππούδων τους. Κατά συνέπεια η προσπάθεια των συνταξιούχων να οργανώσουν τον αγώνα τους και να συγκροτήσουν ένα δυνατό μέτωπο ενάντια στην επερχόμενη λαίλαπα των περικοπών αποκτά ιδιαίτερη σημασία και αφορά στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Οι εναπομείνασες συντάξεις αποτελούν πολύτιμο οικονομικό οξυγόνο για ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας, όπου η απελπισία της ανεργίας και η κατακρήμνιση των αποδοχών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα έχουν επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά. Τα συλλαλητήρια τα οποία προγραμματίζονται την επομένη εβδομάδα σε Κρήτη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα αποτελούν την απαρχή ενός μεγάλου κύκλου αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στις νέες περικοπές που φέρνει στις συντάξεις ο προϋπολογισμός του 2016, όπου προβλέπεται εξοικονόμηση πόρων για τα ασφαλιστικά ταμεία έως και 5,8 εκατομμύρια ευρώ. Από τη στιγμή που το σύστημα αδυνατεί να καλύψει αυτό το ποσό μέσα από την πάταξη της μαύρης εργασίας και την τόνωση της απασχόλησης, έτσι ώστε να γεμίσουν τα ταμεία με ασφαλιστικές εισφορές, η μόνη επιλογή είναι το νέο πετσόκομμα των συντάξεων. Ενα επιπρόσθετο δηλαδή πλήγμα σε μια κατηγορία πολιτών που θεωρούνται οι πιο ανίσχυροι να αντιδράσουν και να αποτρέψουν δυσμενείς κυβερνητικές αποφάσεις. Από την επιτυχία των τριών συλλαλητηρίων της επόμενης εβδομάδας θα εξαρτηθούν πολλά. Κατ’ αρχήν αν οι τρεις πρωτεύουσες όπου θα διοργανωθούν αυτές οι κινητοποιήσεις κατακλυστούν από συνταξιούχους αλλά και από ανέργους, οι οποίοι συντηρούνται από τις συντάξεις των απόμαχων της δουλειάς, τότε μπορεί και να υπάρχουν ακόμη ελπίδες για ανατροπή των σχεδιαζόμενων περικοπών. Σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση θα συνεχίσει το καταστροφικό της έργο και τα βαθύπλουτα στελέχη της θα εξακολουθήσουν να υποκρίνονται ότι κυβερνούν, ενώ στην ουσία εφαρμόζουν τις αποφάσεις που τους επέβαλαν οι δανειστές. Ο,τι έκαναν δηλαδή οι προκάτοχοι της πρώτης αριστερής κυβέρνησης επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστη φάρσα με δυσβάσταχτο όμως κοινωνικό κόστος. Οι συνταξιούχοι που έχασαν τα τελευταία πέντε χρόνια σχεδόν το 50% των αποδοχών τους (άσχετα αν ακριβοπλήρωσαν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου τις ασφαλιστικές τους εισφορές), αποφάσισαν να βρεθούν ξανά στην πρώτη γραμμή του αγώνα και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην επιβίωση. Γιατί με τα επερχόμενα μέτρα μεγάλες ομάδες του πληθυσμού θα απειληθούν με ολοκληρωτική εξόντωση. Από τη στιγμή που σχεδιάζονται νέες μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις και οι εκπρόσωποι των συνταξιουχικών ενώσεων υπολογίζουν ότι αυτές οι μειώσεις θα φτάσουν και το 30%, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από την ευθεία σύγκρουση. Αρκεί να αντιληφθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων όσοι εξακολουθούν και παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι.
Γιώργος Λαμπράκης: Οργανώνονται ενάντια στη σχεδιαζόμενη εξόντωσή τους
