Γιώργος Λαμπράκης: Οι αμπελοφιλοσοφίες της ανάπτυξης

γιώργος-λαμπράκης-οι-αμπελοφιλοσοφί-199452

Πριν από μία εβδομάδα περίπου «βομβαρδίστηκαν» τα κυριακάτικα φύλλα των αθηναϊκών εφημερίδων από τις ανακοινώσεις της υφυπουργού Βιομηχανίας για το σχεδιασμό επαναλειτουργίας εργοστασίων, τα οποία έχουν βάλει λουκέτο μέσα στην οικονομική κρίση. Μάλιστα σε ό,τι αφορά στην περιοχή της Μαγνησίας, με το τρίτο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας πανελλαδικά, ο συγκεκριμένος σχεδιασμός περιλαμβάνει την επαναλειτουργία 14 εργοστασίων στην Α’ και τη Β’ Βιομηχανική Περιοχή. Η αρμόδια υφυπουργός Θεοδώρα Τζάκρη συναντήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό και μεταξύ άλλων συζήτησαν και για το επίμαχο ζήτημα. Χθες που ο κ. Αγοραστός βρέθηκε στο Βόλο προκειμένου να υπογράψει συμβάσεις για διάφορα έργα στην περιοχή ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για την ενημέρωση που έχει αναφορικά με το σχέδιο αναζωογόνησης των δύο βιομηχανικών περιοχών του Βόλου, που σήμερα θυμίζουν περισσότερο νεκροταφείο εργοστασίων και λιγότερο ζώνες βιομηχανικής δραστηριότητας. Η απάντηση που έδωσε στους εκπροσώπους των τοπικών ΜΜΕ επιβεβαίωσε πλήρως όσους από την αρχή αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό και μεγάλες επιφυλάξεις τις ανακοινώσεις της κας Τζάκρη.

Από τη στιγμή που στη χώρα μας δεν αλλάζει το φορολογικό καθεστώς, δεν μειώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές και δεν πέφτει το κόστος παραγωγής, καμία πρωτοβουλία για τη δημιουργία νέων επενδύσεων ή για την επαναλειτουργία κλειστών εργοστασίων δεν πρόκειται να περπατήσει πέρα από τα γραφεία κάποιων υπουργών, οι οποίοι επιζητούν μανιωδώς τη δημοσιότητα και δεν διστάζουν να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες ώστε να στρέψουν πάνω τους τα δημογραφικά μικρόφωνα και τους τηλεοπτικούς φακούς. Μόλις ο όποιος επενδυτής που ενδιαφέρεται να διαθέσει τα ωραία του λεφτά ώστε να ανοίξει ένα εργοστάσιο, προσδοκώντας σαφώς να κερδίσει από αυτήν του την επιλογή, βρεθεί αντιμέτωπος με το ισχύον φορολογικό καθεστώς που εξοντώνει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια και επιβάλει φόρους και εισφορές ακόμη και σε κατηγορίες πολιτών που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, θα το βάλει στα πόδια σαν κυνηγημένος. Οταν ο ίδιος επενδυτής κληθεί να καταβάλει τις ληστρικές εργοδοτικές εισφορές που προβλέπονται ώστε να στηριχτούν τα ημιθανή ασφαλιστικά ταμεία, διαπιστώσει ότι όσα πληρώνει στο κράτος είναι περισσότερα από όσα καταλήγουν στη τσέπη του θα στραφεί σε άλλους επενδυτικούς προορισμούς, χωρίς δεύτερη σκέψη. Οταν ο επίδοξος επενδυτής που έχει τη διάθεση να ρίξει χρήματα στον τόπο του κληθεί να καταβάλει το εξωφρενικό κόστος ενέργειας για τη λειτουργία των βιομηχανικών μονάδων θα το μετανιώσει την ίδια στιγμή και θα επιλέξει άλλες πολίτες, πιο φιλικές προς τις επενδύσεις.

Από αυτή τη βάση πρέπει κατά συνέπεια να ξεκινήσει ο φιλόδοξος προγραμματισμός του αρμόδιου υπουργείου και όχι από την προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, που καταλήγουν στην ίδια αφετηρία. Στο απολυτό αναπτυξιακό «μηδέν» μιας χώρας που έχει χορτάσει από λόγια του αέρα και υποσχέσεις δίχως αντίκρισμα. Μιας χώρας της οποίας οι πολίτες ματώνουν καθημερινά ώστε να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και την ίδια στιγμή βλέπουν τους κυβερνώντες να τους κοροϊδεύουν υποσχόμενοι πράγματα που στην ουσία δεν πιστεύουν ούτε αυτοί που κάνουν τις σχετικές ανακοινώσεις. Εχοντας πάρει οριστικό διαζύγιο με την αλήθεια και την αξιοπιστία, οι σημερινοί κυβερνώντες όπως οι προκάτοχοί τους αλλά και αυτοί που θα τους διαδεχτούν, θα συνεχίσουν να ταΐζουν το λαό κουτόχορτο μέχρι την ημέρα που η υπομονή και οι αντοχές του θα εξαντληθούν.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου