Οπως αναμενόταν η χθεσινή απεργιακή κινητοποίηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου και του νομαρχιακού τμήματος Μαγνησίας της ΑΔΕΔΥ μετατράπηκε σε ένα ακόμη φιάσκο, καθώς η συμμετοχή των εργαζομένων ήταν απογοητευτική όχι μόνο στη συγκέντρωση και την πορεία που ακολούθησε, αλλά πολύ περισσότερο στην ίδια την κινητοποίηση. Ακόμη και στα μεγάλα εργοστάσια, όπου συνήθως οι εργαζόμενοι μετέχουν μαζικά και δυναμικά, στη χθεσινή απεργία η συμμετοχή ήταν από υποτονική έως ανύπαρκτη. Για το δημόσιο τομέα δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο καθώς η συνήθης εικόνα της απροθυμίας για συμμετοχή σε πανελλαδικές κινητοποιήσεις επαναλήφθηκε σε βαθμό, αυτή τη φορά, άκρως απογοητευτικό. Από τη μια το σύντομο χρονικό διάστημα ανάμεσα στη χθεσινή γενική υποτίθεται απεργία και την πανελλαδική κινητοποίηση της 12ης Νοεμβρίου, από την άλλη το γεγονός ότι αυτό το διάστημα κορυφώνονται οι διαδικασίες για την εκλογή νέας διοίκησης στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, σε συνδυασμό με την απουσία επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων από τη χθεσινή κινητοποίηση, καταλήξαμε μοιραία σε μια απεργία στην οποία μετείχε ένας απελπιστικά μικρός αριθμός εργαζομένων.
Και όλα αυτά στην κορύφωση, υποτίθεται, των αντιδράσεων του συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στον προϋπολογισμό του 2016. Αυτό το οικονομικό τερατούργημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που προβλέπει φορολογικά μέτρα άνω των 5.8 δισεκατομμυρίων ευρώ για την επόμενη χρονιά, που περικόπτει τις δαπάνες για συντάξεις έως και 1,8 δισ., που προβλέπει περισσότερα κονδύλια για την αποπληρωμή τόκων προς τους δανειστές της χώρας παρά δαπάνες για την παιδεία. Απέναντι σε αυτόν τον προϋπολογισμό η κοινωνία αντέδρασε με αδιαφορία και άρνηση συμμετοχής σε μια απεργία, η οποία στήθηκε στο πόδι περισσότερο για την τιμή των όπλων και λιγότερο για την ουσία. Πάντως όσοι διοργάνωσαν με αυτόν τρόπο τη χθεσινή απεργία – φιάσκο αλλά και όσοι απείχαν από τις συγκεντρώσεις και τις πορείες δεν θα πρέπει να εκφράσουν στο εξής την παραμικρή διαμαρτυρία για τα επερχόμενα φορολογικά μετρά. Η στάση τους ισοδυναμεί με πλήρη αποδοχή του οικονομικού Αρμαγεδδώνα που έχει σχεδιάσει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας.
Από τη στιγμή που περνούν από την εθνική αντιπροσωπεία μέτρα τα οποία δίνουν στη κοινωνία τη χαριστική βολή, χωρίς η ίδια η κοινωνία να αντιδρά με τον τρόπο που επιβάλλεται όταν τη «στραγγαλίζουν», τότε δικαίως στο Μέγαρο Μαξίμου αισθάνονται ότι έχουν στο πλευρό τους την πλειοψηφία των πολιτών. Και ας ματώνουν καθημερινά αυτοί οι πολίτες για να πληρώσουν τους φόρους τους. Και ας στερούνται ακόμη και στοιχειωδών υπηρεσιών υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας. Και ας μην γνωρίζουν πότε και αν θα πάρουν σύνταξη. Οι καναπέδες έχουν βουλιάξει τόσο πολύ από την ανοχή απέναντι σε κάθε λογής πολιτικό ψέμα και την παραίτηση από κάθε διεκδίκηση ενάντια στην κοροϊδία που εκφράζεται πλέον απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα, ώστε οι όποιες σκέψεις αγανάκτησης γεννιούνται στο μυαλό μας σβήνουν μονομιάς μόλις αλλάξει η θεματολογία των βραδινών δελτίων ειδήσεων. Ας μην προκαλεί λοιπόν εντύπωση η στάση των κομματικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ που με αφορμή και τη χθεσινή απεργία καλούσαν τον κόσμο να διαδηλώσει κατά του προϋπολογισμού, τον οποίο έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το ίδιο το κόμμα τους. Τα κομματικά στελέχη εκμεταλλεύονται άριστα το κλίμα που περιγράφεται πιο πάνω ώστε και να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινωνία και να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους.
