Εκ των έσω έπεσαν τα τελευταία 24ωρα δύο από το ισχυρότερα συνδικαλιστικά κάστρα σε ισάριθμα σωματεία εργαζομένων του Βόλου όπου είχαν ξεκινήσει απεργιακές κινητοποίησες. Και στις δύο περιπτώσεις κλείνουν βιομηχανικές μονάδες και στις δυο περιπτώσεις η περιοχή χάνει θέσεις εργασίας και στις δύο περιπτώσεις η τοπική κοινωνία δέχεται νέα οικονομικά πλήγματα και ενισχύει ακόμη περισσότερο την αρνητική της θέση μεταξύ των πρωταθλητριών της ανεργίας, πανελλαδικά. Τόσο στην περίπτωση της ΒΙΣ όπου έκλεισε η μονάδα παράγωγης χαρτιού και απολύονται 31 εργαζόμενοι, όσο και στην περίπτωση της Coca Cola όπου κλείνει το εργοστάσιο του Βόλου και μεταφέρεται στο Σχηματάρι, με αποτέλεσμα να χάνονται για τη Μαγνησία θέσεις απασχόλησης και όχι μόνο λόγω των επιπτώσεων στην τοπική οικονομία, τα σωματεία εργαζομένων ξεκίνησαν κινητοποιήσεις αλλά η κατάληξη και στις δύο περιπτώσεις ήταν περίπου ταυτόσημη.
Οι αρχικοί τους στόχοι δεν επετεύχθησαν και στο τέλος τα σχέδια των εργοδοτών πέρασαν σχεδόν αναίμακτα στην περίπτωση της Coca Cola, ενώ στην περίπτωση της ΒΙΣ ο υπόγειος πόλεμος των διαρροών και της κινδυνολογίας που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα των απεργιακών κινητοποιήσεων οδήγησε σε διάσπαση στις τάξεις των εργαζομένων και σε επικράτηση όσων έσπασαν αρχικά την απεργία και στη συνέχεια κατάφεραν να επηρεάσουν την πλειοψηφία του σωματείου και να αποσπάσουν την ψήφο του υπέρ της αναστολής των κινητοποιήσεων. Σε ότι αφορά στο σωματείο της Coca Cola που θεωρείτο ένα από τα ισχυρότερα όχι μόνο στην περιοχή αλλά γενικότερα στη χώρα, η στάση του προσωπικού εξέπληξε δυσάρεστα όσους στοιχημάτιζαν όταν ανακοίνωσε η διοίκηση του ομίλου τα σχέδια της για μεταφορά της τοπικής μονάδας στο Σχηματάρι, ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός. Πριν από πέντε χρόνια αν ανακοινώνονταν αυτές οι αποφάσεις ο κόσμος θα είχε γυρίσει ανάποδα και η πύλη του εργοστασίου στη Α΄ΒΙΠΕ θα είχε μετατραπεί σε προπύργιο αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Τώρα όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και ο εφιάλτης της ανεργίας τρομοκρατεί τους εργαζόμενους και τις οικογένειες που έχουν πίσω τους. Κατά συνέπια η επιλογή της μετακόμισης 300 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι, την οικογένεια και τον κοινωνικό περίγυρο των υπάλληλων της Coca Cola που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να βρεθούν στο δρόμο, αποτέλεσε έως ένα μεγάλο βαθμό μονόδρομο.
Στη περίπτωση της ΒΙΣ τα δεδομένα είναι διαφορετικά καθώς το αρραγές μέτωπο του σωματείου με την μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία στη χώρα την τελευταία τριετία, έσπασε αρχικά από τους καλοθελητές της εργοδοσίας και στη συνέχεα υπό την πίεση των οικονομικών προβλημάτων των 150 περίπου εργαζομένων που εδώ και 56 ημέρες δεν είχαν κάνει ούτε ένα μεροκάματο. Η απόφαση τους κατόπιν γενικής συνέλευσης να επιστρέψουν από χθες στις δουλειές τους ήταν επίσης μονόδρομος κάτω από το βάρος της οικονομικής απόγνωσης και της ψυχολογικής πίεσης που ασκήθηκε όλο αυτό το διάστημα. Το τελικό συμπέρασμα για την περιοχή είναι ότι χάνει δύο εργοστάσια και σχεδόν 250 θέσεις εργασίας. Το πλέον οδυνηρό όμως έχει να κάνει με τις δυνατότητες αλλά και τις διαθέσεις των εργαζομένων να αντιστρέψουν αρνητικές, για τους ίδιους, επιλογές των εργοδοτών τους. Οι τελευταίοι έχοντας με το μέρος τους τη νομοθεσία και εφόσον γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις τραγικές συνθήκες στην εγχώρια αγορά εργασίας, ήδη αισθάνονται ακόμη πιο δυνατοί μετά το άδοξο τέλος των απεργιακών κινητοποιήσεων στη ΒΙΣ και την Coca Cola.
