Γιώργος Λαμπράκης: Το χαμένο στοίχημα της ενότητας

γιώργος-λαμπράκης-το-χαμένο-στοίχημα-260986

Οι βάσεις για την επιτυχή διοργάνωση της πρώτης μεγάλης απεργίας στο Βόλο, από την ημέρα που ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ, μπήκαν στην προχθεσινή ολομέλεια της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, όπου καθορίστηκαν οι οργανωτικές λεπτομέρειες μιας κινητοποίησης με θέμα αιχμής τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Οσοι έχουν αποφασίσει να μετάσχουν στην απεργία της 12ης Νοεμβρίου προφανώς συνειδητοποιούν τις οδυνηρές αλλαγές που επιφέρει στα όρια συνταξιοδότησης η πρόσφατη υπουργική απόφαση με την οποία επικυρώνεται στην ουσία ο μνημονιακός σχεδιασμός για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέχρι και 17 χρόνια για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. Οσοι πάλι σκέφτονται αν θα απεργήσουν ή ακόμη χειρότερα έχουν αποφασίσει να εργαστούν τη συγκεκριμένη ήμερα είτε αγνοούν τις συνέπειες του επίμαχου νόμου, είτε αδιαφορούν για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Ο οδοστρωτήρας των μέτρων που έρχονται άρχισε να συνθλίβει το ασφαλιστικό σύστημα όπου οι περικοπές στις συντάξεις φαίνεται πως δεν είναι αρκετές για τη σωτηρία των ασφαλιστικών ταμείων και κατά συνέπεια οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι μελετούν σοβαρά το ενδεχόμενο επιβολής εκτάκτου φόρου στους εργαζόμενους, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Οι φορολογούμενοι που καλούνται να πληρώνουν φέτος και την επόμενη χρονιά ένα τερατώδες πακέτο φόρων και χαρατσιών βρίσκονται για άλλη μια φορά στο στόχαστρο επιλογών και αποφάσεων οι οποίες υποτίθεται ότι μελετώνται έτσι ώστε να σωθούν οι συντάξεις των επόμενων γενεών. Επιμένουν δηλαδή στην ίδια αποτυχημένη συνταγή της επιβολής φόρων προκειμένου να σώσουν ένα σύστημα καταδικασμένο στον αφανισμό από τη στιγμή που δεν υπάρχει ανάπτυξη, δηλαδή νέες θέσεις εργασίας, δηλαδή επιπρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές για τα ταμεία όπου πλέον ο συσχετισμός ανάμενα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους είναι απελπιστικός. Τα συνήθη φορολογικά υποζύγια που όσο τα φορτώνουν με βάρη, τόσο αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους με αποτέλεσμα τα ληξιπρόθεσμα προς το δημόσιο να αγγίζουν το 80% του ΑΕΠ της χώρας, καλούνται σύμφωνα με τις τελευταίες κυβερνητικές διαρροές να σηκώσουν το ασήκωτη φορτίο της διάσωσης του ασφαλιστικού συστήματος μέσω της επιβολής νέων φόρων.

Αυτός ο παραλογισμός δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η συγκεκριμένη πολιτική της καταδίκης δηλαδή των πολιτών σε ένα φορολογικό μαρτύριο χωρίς τέλος πρέπει κάπου να σταματήσει. Στην κυβέρνηση θεωρούν πως απολαμβάνουν της στήριξης του λαού έτσι ώστε να εφαρμόσουν την καταστροφική συμφωνία του περασμένου Ιουλίου. Εφόσον μάλιστα έχουν επανεκλεγεί με άνεση, απευθύνονται με κυνισμό προς τους πολίτες και τους ζητούν στην ουσία να υπομείνουν στωικά τα επερχόμενα οικονομικά βασανιστήρια. Οι εργαζόμενοι έχουν σε λίγες ημέρες την ευκαιρία να αποδείξουν ότι δεν θα σιωπήσουν και δεν θα αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα την κοινωνική τους καταδίκη, επειδή έκαναν το λάθος για δεύτερη φορά και εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η επερχόμενη γενική απεργία πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία συγκρότησης ενός κοινωνικού κινήματος ενάντια σε μέτρα και αποφάσεις με αντιλαϊκό πρόσημο. Για να γίνει όμως αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μαζικότητα, η δυναμικότητα και κυρίως η ενότητα των συνδικαλιστικού κινήματος. Και οι τρεις αυτές παράμετροι αποτελούν ζητούμενο από τη στιγμή που οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αδυνατούν να καταλήξουν σε μια μίνιμουμ συμφωνία για τη συμπόρευσή τους σε μια περίοδο κατά την οποία πλήττονται όλες ανεξαιρέτως οι οικονομικές, παραγωγικές και κοινωνικές τάξεις της χώρας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου