Η γενική απεργία της 12ης Νοεμβρίου που διοργανώνουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία ώστε να συντονίσουν τον αγώνα τους, όχι μόνο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αλλά και το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών που πλήττονται βάναυσα από τα νέα φορολογικά μέτρα.
Η αγανάκτηση που διακατέχει τον κλάδο πρέπει να μετουσιωθεί σε δυναμική και μαζική αντίδραση απέναντι σε μια πολιτική που προς το παρόν τουλάχιστον οι άμεσα θιγόμενοι δεν θεωρούν ότι εκπορεύεται από σκοπιμότητες, αλλά από τη δεδομένη ανικανότητα της κυβέρνησης να περιορίσει δαπάνες, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να μειώσει τις σπατάλες του δημοσίου, αντί να εξοντώνει φορολογικά την πραγματική οικονομία.
Με τις επερχόμενες ρυθμίσεις, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, το κράτος μετατρέπεται όχι απλά σε συνέταιρο αλλά σε μεγαλομέτοχο της κάθε επιχείρησης η οποία θα υποχρεωθεί λίαν συντόμως να του καταβάλλει έως και το 60% του τζίρου της μέσα από τη ληστρική φορολόγηση που επιβάλει το τρίτο μνημόνιο. Ταυτόχρονα οι άνθρωποι της αγοράς πέρα από φόρους δεν βλέπουν την παραμικρή ενεργοποίηση των μηχανισμών της πολιτείας για τη διευκόλυνσης της αγοράς σε ό,τι αφορά στην τραπεζική ρευστότητα, την άρση των τραπεζικών περιορισμών στις συναλλαγές και τη λήψη μέτρων που θα διευκολύνουν την πραγματική οικονομία, αντί να κάνουν αφόρητη την επιβίωση και των ελαχίστων υγειών επιχειρήσεων.
Κανένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει πλέον την ψευδαίσθηση ότι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας θα κάνει τη διαφορά σε σχέση με τους προκατόχους της και θα στηρίξει ουσιαστικά με τις πολιτικές της επιλογές τον ιδιωτικό τομέα. Μοναδική στόχευση και της παρούσας κυβέρνησης είναι η εξοντωτική φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, ενώ την ίδια στιγμή ο δημόσιος τομέας, όπου συνηθίζεται οι εκάστοτε εξουσίες να οργανώνουν και να μεγεθύνουν τον κομματικό τους στρατό, παραμένει στο απυρόβλητο σε ό,τι αφορά στον περιορισμό των δαπανών λειτουργίας του.
Αυτό ισχύει για την προνομιούχο κάστα των υψηλά ιστάμενων στελεχών που έχουν φροντίσει ώστε οι αποδοχές τους να παραμένουν προκλητικές ακόμη και στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης, διασφαλίζοντας τα προνόμιά τους με νομοθετικές ρυθμίσεις που έρχονται για ψήφιση στη Βουλή μέσα σε άσχετα νομοσχέδια. Η πλειοψηφία των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα φυτοζωεί όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων εργαζομένων.
Οι φόροι που καλούνται να πληρώσουν από φέτος και για τα επόμενα χρόνια όλοι οι παραπάνω προφανώς και δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές φοροδοτικές τους ικανότητες. Το αντίθετο μάλιστα και αυτό επιβεβαιώνεται και από τη γιγάντωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, που αγγίζουν πλέον το ύψος του ΑΕΠ της χώρας! Με αυτά τα δεδομένα έρχεται η εκδικητική, θα έλεγε κανείς, φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, πολλοί εκ των οποίων σκέφτονται πλέον σοβαρά είτε να παραδώσουν τα κλειδιά των επιχειρήσεών τους στην εφορία, είτε να μεταφέρουν τις έδρες τους σε γειτονικά κράτη, όπου η φορολογική αντιμετώπιση των ελεύθερων επαγγελματιών δεν γίνεται με ληστρική διάθεση, αλλά με διάθεση στήριξης ενός παραγωγικού κλάδου που παράγει πλούτο.
Προτού φτάσουν στο σημείο να κλείσουν τα μαγαζιά τους ή να ξενιτευτούν, οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν σχεδόν αποφασίσει να αντιδράσουν δυναμικά και μαζικά στα καταστροφικά μέτρα του τρίτου μνημονίου. Σε διαφορετική περίπτωση ο οικονομικός τους θάνατος θα πρέπει να θεωρείται θέμα χρόνου. Από τη στιγμή μάλιστα που επικρατεί ανάλογο κλίμα στο σύνολο της κοινωνίας, η μεγάλη απεργία της 12ης Νοεμβρίου αποτελεί όχι απλά την ευκαιρία για το σύνολο των πληττόμενων να εκφράσουν την οργή τους για τα επερχόμενα μέτρα, αλλά την αφετηρία ενός πραγματικού αγώνα επιβίωσης
