Η έντονη κινητικότητα που παρατηρείται ήδη στις τάξεις των ανθρώπων, οι οποίοι ζουν από τον πρωτογενή τομέα και βλέπουν το μέλλον τους να διαγράφεται άδηλο εξαιτίας των επερχόμενων φορολογικών και ασφαλιστικών μέτρων, σύντομα θα μετατραπεί σε οργανωμένη μορφή αντίδρασης που κάθε άλλο παρά έχει εκτιμήσει σωστά η παρούσα κυβέρνηση. Η χθεσινή συγκέντρωση αλιέων, αγροτών και κτηνοτροφών της Μαγνησίας μπορεί να μην είχε την απαιτούμενη συμμετοχή, ωστόσο αποτέλεσε ένα πρώτο προειδοποιητικό σημάδι για τις προθέσεις του αγροτικού κόσμου. Οι άνθρωποι που ζουν από τη θάλασσα, τη γη και την κτηνοτροφία έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι αν δεν ξεσηκωθούν και δεν βάλουν φραγμό με την αποφασιστικότητα και τη δυναμική τους στα επερχόμενα μέτρα, τότε η επιβίωσή τους θα πρέπει να θεωρείται καταδικασμένη.
Από τα μέσα του καλοκαιριού είχε φανεί ο σχεδιασμός της κυβέρνησης που αδυνατώντας να επιβάλει την πολιτική της, υπέκυψε στις αποφάσεις των ευρωπαίων εταίρων και ψήφισε ήδη τη φορολογική και ασφαλιστική καταστροφή του πρωτογενούς τομέα. Αφού απέτυχε παταγωδώς να κάνει πράξη τις υποσχέσεις με τις οποίες υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών την πρώτη φορά, οδήγησε τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στην υπογραφή μιας συμφωνίας, η οποία αποτελεί στην ουσία τη θανατική καταδίκη ολόκληρων παραγωγικών τάξεων, όπως οι αγρότες και οι αλιείς. Ενας από τους πλέον βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας οδηγείται το εκτελεστικό απόσπασμα με συνοπτικές διαδικασίες. Μέσα από υπουργικές αποφάσεις και πολυνομοσχέδια τα οποία επέβαλαν, στην ουσία, οι δανειστές. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν οι αγρότες και οι αλιείς καθώς θεωρούν πως οι επερχόμενες αλλαγές δεν υπαγορεύονται από τη δεδομένη ανικανότητα της πολιτείας να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να περιορίσει τα τεράστια ελλείμματα, αλλά αποτελούν μέρος ενός γενικότερου σχεδιασμού να πληγεί η παραγωγική βάση της χώρας και να καταρρεύσει ο σημαντικότερος, ίσως, πυλώνας της ελληνικής οικονομίας.
Απέναντι σε αυτό το δεδομένο ο δρόμος του αγώνα δεν είναι επιλογή αλλά αυτονόητη ανάγκη. Από τη στιγμή που έχουν αποφασίσει να αφανίσουν τον πρωτογενή τομέα και επικαλούνται μάλιστα και την πρόσφατη λαϊκή εντολή, τότε η απάντηση που πρέπει να λάβουν επιβάλλεται να είναι εκκωφαντική. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και οι αλιείς οφείλουν να ενωθούν σαν μια γροθιά και να συγκρουστούν με τις αντιλαϊκές αποφάσεις του καθεστώτος των ξεχασιάρηδων εκατομμυριούχων υπουργών. Τα κόμματα και οι κρυφές επιδιώξεις τους δεν έχουν καμία απολύτως θέση σε αυτή την προσπάθεια. Επειδή είναι σίγουρο ότι οι συνήθεις κομματικοί εντεταλμένοι θα επιχειρήσουν με τις συνήθεις άθλιες πρακτικές τους να εκμεταλλευτούν την αγωνία του αγροτικού κόσμου, οι εκπρόσωποι των αγροτών οφείλουν να τους αποθαρρύνουν με τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητα τους. Σε αυτό τον αγώνα δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροκομματικές στρατηγικές και κρυφές επιδιώξεις για πολιτικά οφέλη. Τώρα που οργανώνεται το κίνημα και χαράσσει την τακτική του πρέπει να υπάρξουν στεγανά και δικλείδες που θα εμποδίσουν την κομματική εκμετάλλευση ενός δικαίου αγώνα, ο οποίος δεν έχει χαρακτηριστικά συντεχνιακής διεκδίκησης αλλά μάχης πραγματικής επιβίωσης.
Το κρίσιμο στοιχείο που μπορεί να εγγυηθεί ότι ο αγώνας αγροτών, των κτηνοτροφών και των αλιέων θα οδηγήσει σε ουσιαστικά αποτελέσματα είναι ωστόσο η μαζικότητα στη συμμετοχή και η αποφασιστικότητα σε ότι αφορά στη διάρκεια των κινητοποιήσεων. Με ισχνές παρουσίες όπως στη χθεσινή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, όπου έδωσαν το παρόν ελάχιστες δεκάδες παραγωγοί, τη στιγμή που τα επερχόμενα μέτρα σαρώνουν χιλιάδες συναδέλφους τους, κανένας αγώνας δεν μπορεί να προχωρήσει. Πόσο μάλλον ένας αγώνας που έχει χαρακτήρα πολέμου χωρίς αύριο για την επιβίωση της πλέον σημαντικής παραγωγικής τάξης της χώρας.
