Γιώργος Λαμπράκης: Αδράνεια στον εφιάλτη της ανεργίας

γιώργος-λαμπράκης-αδράνεια-στον-εφιά-277740

Τα τελευταία στοιχεία για τις απώλειες θέσεων εργασίας που εξακολουθούν να καταγράφονται με ανεξέλεγκτο ρυθμό, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για τις διαστάσεις του φαινόμενου καθώς επίσης και για τις επιπτώσεις του στην κοινωνία. Το ισοζύγιο μεταξύ προσλήψεων και απολύσεων όχι μόνο παραμένει αρνητικό σε ό,τι αφορά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά συνεχώς διευρύνεται και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία η εποχιακή απασχόληση θα έπρεπε να έχει αντισταθμίσει έστω και οριακά τα τραγικά ποσοστά ανεργίας των προηγούμενων μηνών.

Αντίθετα, οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν ξεπερνούν τις 2.000, ενώ οι εκτιμήσεις για το επόμενο διάστημα, που θα φανούν ακόμη περισσότερο οι συνέπειες των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης, είναι εξαιρετικά απογοητευτικές. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο χειμώνα θα καταγραφεί εκρηκτική αύξηση της ανεργίας καθώς οι συνθήκες στην αγορά έχουν επιδεινωθεί και την ίδια στιγμή δεν καταγράφεται καμιά πρωτοβουλία για την τόνωση της απασχόλησης.

Πέρα από διαπιστώσεις, συμπεράσματα και κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των χιλιάδων οικογενειών χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο, δεν υπάρχει η παραμικρή ουσιαστική αντίδραση σε ένα φαινόμενο που κατατρώει, όπως το σαράκι, τα σωθικά της κοινωνίας. Κάποτε υπήρχαν τα ευχολόγια και οι ανεδαφικές εξαγγελίες για την άμβλυνση της ανεργίας. Μετά περάσαμε στις διαπιστώσεις και την επικοινωνιακή εκμετάλλευση του προβλήματος.

Πλέον βρισκόμαστε στο στάδιο της απόλυτης αδράνειας απέναντι σε έναν εφιάλτη χωρίς όρια. Με τα σημερινά δεδομένα το αδιέξοδο της ανεργίας αναμένεται να διευρυνθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό το επόμενο διάστημα, ώστε η κατάσταση θα είναι πέρα από κάθε έλεγχο. Κάθε μέρα που περνά και προστίθενται και άλλοι συνάνθρωποί μας στην ατέλειωτη μαύρη λίστα του ΟΑΕΔ, μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από την ελπίδα να περιοριστεί το φαινόμενο. Ομως για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπιστούν με πολιτικό θάρρος και σαφές σχέδιο δράσης οι αιτίες που το τροφοδοτούν.

Οταν δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική ανάπτυξης για τον τόπο, όταν ο φαύλος κύκλος της οικονομικής ύφεσης και της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας συνεχώς διευρύνεται και όταν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας έχουν παραδώσει τα όπλα στους δανειστές και έχουν μετατραπεί από κυβερνήτες σε διεκπεραιωτές αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε για ποιες ελπίδες υποχώρησης των ποσοστών της ανεργίας μπορούμε να κάνουνε λόγο; Τα δημόσια έργα έχουνε σταματήσει. Τα νέα έργα είναι άγνωστο αν και πότε θα υλοποιηθούν, ενώ αυτά που εκτελούνταν, σταμάτησαν μετά τις δραματικές εξελίξεις του περασμένου καλοκαιριού.

Στον ιδιωτικό τομέα το ισοζύγιο μεταξύ νέων θέσεων εργασίας και απολύσεων είναι συντριπτικό υπέρ της δεύτερης κατηγορίας, ενώ όπου δημιουργούνται κάποιες ελάχιστες θέσεις εργασίας, οι συνθήκες απασχόλησης και οι αμοιβές των εργαζομένων είναι εξευτελιστικές. Καμιά ελπίδα λοιπόν και από εκεί, ενώ αυτή η κατάσταση πλήττει το ασφαλιστικό σύστημα σε καταστροφικό βαθμό. Στην αγορά οι πρόσφατες φορολογικές ρυθμίσεις που επιτείνουν ακόμη περισσότερο μια ήδη οριακή κατάσταση, επίσης δεν υπάρχουν προοπτικές δημιουργίας θέσεων εργασίας, από τη στιγμή που οι εναπομείνασες επιχειρήσεις λειτουργούν σε οικογενειακό επίπεδο.

Ολα αυτά η κοινωνία τα γνωρίζει και τα ζει στο πετσί της καθημερινά. Αυτοί που δεν δείχνουν να ευαισθητοποιούνται είναι όσοι με τις αποφάσεις ή την αδράνειά τους οδήγησαν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο. Το τραγικό είναι πως περιμένουμε από τα ίδια πρόσωπα να αφουγκραστούν τις δικές μας αγωνίες και να ασκήσουν τα καθήκοντα για τα οποία εξελέγησαν. Είναι ποτέ δυνατόν ένας υπουργός – εκατομμυριούχος, που παράλληλα έχει ξεχάσει να δηλώσει στο «πόθεν έσχες» του τα περιουσιακά του στοιχεία, να καταλάβει το δράμα του ανέργου ή του εργαζόμενου που αμείβεται με μισθό – φιλοδώρημα;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου