Τα ταχύτατα αντανακλαστικά που επέδειξε η σχολική κοινότητα του 2ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας, σε συνδυασμό με την κατ’ αρχήν θετική αντίδραση του δήμου Βόλου στο οξύ οικονομικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν αρκετοί μαθητές του σχολείου, μπορούν να δώσουν λύση σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Στο 2ο ΕΠΑΛ, ένα από τα μεγαλύτερα διδακτήρια του νομού Μαγνησίας με 480 μαθητές, ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός παιδιών δεν είναι σε θέση να αγοράσει ούτε ένα κουλούρι στο διάλειμμα. Βεβαίως έστω και ένας να ήταν ο μαθητής που πηγαίνει στο σχολείο νηστικός και παραμένει νηστικός κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την απόδοσή του μέσα στην τάξη, η αντίδραση της σχολικής κοινότητας θα έπρεπε να είναι ανάλογη.
Η περίπτωση των μαθητών του 2ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας μας οδηγεί σε κάποια θετικά αλλά και αρκετά απελπιστικά συμπεράσματα. Το θετικό είναι πως οι καθηγητές όχι μόνο εντόπισαν τις περιπτώσεις των υποσιτισμένων μαθητών που παρακαλούν άλλους συμμαθητές τους ή τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς για λίγα ψιλά, έτσι ώστε να αγοράσουν ένα κουλούρι ή μια τυρόπιτα στο διάλειμμα και να ξεγελάσουν την πείνα τους, αλλά κατάφεραν να διαχειριστούν το όλο θέμα με διακριτικότητα και πάνω από όλα με σεβασμό στην αξιοπρέπεια και τον ευαίσθητο ψυχισμό των εφήβων.
Στη συνέχεια ενεργοποίησαν τα θεσμικά όργανα της σχολικής τους κοινότητας και όλοι μαζί ετοιμάζονται να καταθέσουν συγκεκριμένη πρόταση στο δήμο Βόλου έτσι ώστε να αναλάβει το μικρό κόστος σίτισης των μαθητών, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση. Ο δήμος από την πλευρά του, όπως αναφέραμε και στην αρχή του παρόντος σημειώματος, εξετάζει κατ’ αρχήν θετικά το συγκεκριμένο αίτημα και θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα το ικανοποιήσει μέσα από το δημοτικό συμβούλιο. Αλλωστε ο ρόλος του κορυφαίου θεσμικού οργάνου της πόλης είναι πρωτίστως κοινωνικός, ιδίως σε εποχές σαν αυτή που ζούμε με τα εκρηκτικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Πάμε τώρα στα δυσάρεστα συμπεράσματα του φαινομένου που όσο περνά ο καιρός, τόσο λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Το γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά και λιποθυμούν στα διαλείμματα και τις τάξεις μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συμμαθητών τους δεν θα αντιμετωπιστεί από μόνο του. Η κοινωνία μας όμως και πολύ περισσότερο η πολιτεία δεν πρέπει να δείχνει έκπληξη. Αλλωστε οι αποφάσεις που ελήφθησαν σε πολιτικό επίπεδο οδήγησαν στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα, όπου τα παιδιά στα σχολεία παρακαλούν άλλα παιδιά ή τους καθηγητές τους για λίγα χρήματα ή περιμένουν το μεσημέρι που κλείνει το κυλικείο και ζητούν από τους υπευθύνους να τους δώσουν τρόφιμα ή αναψυκτικά που δεν χρειάζονται. Οπως δηλαδή οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι άποροι που πηγαίνουν στη λαϊκή και στους κάδους των σούπερ μάρκετ και μαζεύουν ότι είναι για πέταμα, έτσι και οι μαθητές στα σχολεία μας μετατρέπονται σε επαίτες για να επιβιώσουν.
Σε ανάλογα κοινωνικά προβλήματα δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι η πολιτεία θα παρέμβει και θα δώσει ουσιαστικές λύσεις. Γι’ αυτό και επισημάναμε από την αρχή ότι ο ρόλος της σχολικής κοινότητας και των δήμων μπορεί και να πρέπει να είναι καθοριστικός, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν ανάλογα προβλήματα με αποτελεσματικότητα και πρωτίστως σεβασμό στην ατομική αξιοπρέπεια. Προκαταβολικά οφείλουμε να συγχαρούμε τη σχολική κοινότητα του 2ου ΕΠΑΛ που ανέδειξε το πρόβλημα και δεν το έκρυψε κάτω από το χαλί του κοινωνικού καθωσπρεπισμού καθώς βεβαίως και το δήμο Βόλου που είμαστε σίγουροι ότι θα ενεργήσει ταχύτατα και αποτελεσματικά.
