Γιώργος Λαμπράκης: Ενα ξεχασμένο χωριό

γιώργος-λαμπράκης-ενα-ξεχασμένο-χωρι-288407

Στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, στη Μαγνησία της ανεργίας και της αποβιομηχάνισης, στο Νότιο Πήλιο της απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και των ανεκμετάλλευτων συγκριτικών πλεονεκτημάτων υπάρχει ένα μικρό χωριό χωρίς συγκοινωνία, χωρίς κοινοτικό καφενείο, χωρίς νερό στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου. Το Μετόχι, σε απόσταση αναπνοής από το κεφαλοχώρι της περιοχής την Αργαλαστή, μοιάζει ξεχασμένο από τους τοπικούς άρχοντες, ακόμη και από το Θεό ορισμένες φορές.

Ξεκαθαρίζουμε ότι στόχος αυτού του σημειώματος δεν είναι ούτε η απόδοση ευθυνών, ούτε η δημιουργία εντυπώσεων ούτε η διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Απλά μεταφέρουμε μια δύσκολη πραγματικότητα που βιώσαμε από πρώτο χέρι καθώς και τα παράπονα των ίδιων των κατοίκων, οι οποίοι καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου να μείνουν στον τόπο τους και να μην αφήσουν το χωριό τους να ρημάξει.

Το πρόβλημα με την επάρκεια του νερού επανήλθε φέτος μετά από αρκετά χρόνια. Παρά τη λειτουργία του φράγματος Παναγιώτικου όπου οι διαρροές συνεχίζονται και η ημερήσια απώλεια πολύτιμου υδάτινου δυναμικού φτάνει τα 100άδες κυβικά μέτρα, παρά τις γεωτρήσεις που λειτουργούν περιμετρικά του χωριού, παρά την προσπάθεια των κατοίκων (ντόπιων και παραθεριστών), να μη σπαταλούν το πολύτιμο φυσικό αγαθό, υπήρχαν ολόκληρα 24ωρα που τα μισά και πλέον σπίτια, κυρίως αυτά στα υψηλότερα σημεία του χωριού, δεν είχαν σταγόνα νερού.

Οι μόνιμοι κάτοικοι αναγκάζονταν να γεμίζουν κάθε βράδυ λεκάνες και κουβάδες για την ατομική υγιεινή και το μαγείρεμα, ενώ οι παραθεριστές έφευγαν άρον – άρον από τις παραλίες προκειμένου να προλάβουν να ξεπλύνουν το θαλασσινό νερό από πάνω τους. Το χειρότερο είναι πως κανείς δεν μπορούσε να δώσει σε όλον αυτό τον κόσμο μια λογική εξήγηση για αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση.

Στο θέμα της συγκοινωνίας τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα καθώς μέσα από το χωριό περνά ένα και μοναδικό δρομολόγιο του υπεραστικού ΚΤΕΛ όλο το 24ωρο και αυτό στις 5 το πρωί! Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας όποιος θέλει να μετακινηθεί προς και από το Βόλο ή προς τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής και δεν διαθέτει δικό του μέσο μετακίνησης θα πρέπει να περπατήσει 100άδες μέτρα φορτωμένος με βαλίτσες. Αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, κυρίως για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τόσο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με το λιοπύρι όσο και το χειμώνα με τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις άσχημες καιρικές συνθήκες.

Στην πλατεία του χωριού όπου πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε το μικρό κοινοτικό καφενείο η απροθυμία για την ενοικίαση του λόγω σοβαρών λειτουργικών προβλημάτων και γραφειοκρατικών εμποδίων έχουν αφήσει το Μετόχι για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι δίχως κοινοτικό κατάστημα, ενώ το δεύτερο αντίστοιχο κατάστημα στην είσοδο του χωριού, μέσα σε μια μαγευτική ρεματιά παραμένει στην ουσία κλειστό.

Σε αυτό πρόβλημα παρενέβησαν φέτος οι εναπομείναντες νέοι του χωριού παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους. Με τις λίγες δυνάμεις που διαθέτουν αλλά με πολύ όρεξη, μεράκι και αγάπη για τον τόπο τους καθώς και με την αμέριστη στήριξη των ντόπιων και των παραθεριστών διοργανώθηκε στην πλατεία ένα αξέχαστο πανηγύρι ανήμερα της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου που ξαναζωντάνεψε το χωριό και έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους αδιαφορούν για τον τόπο τους, είτε αυτοί είναι αιρετοί, είτε απλοί κάτοικοι.

Το τελευταίο παράδειγμα αποτελεί το μοναδικό αισιόδοξο σημάδι ότι κάποτε, κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτή τη γωνιά της Μαγνησίας με τη σπάνια φυσική ομορφιά και τα ανυπέρβλητα, εδώ και χρόνια, προβλήματα. Η ενεργοποίηση των νέων ανθρώπων στο Μετόχι ας αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για τους τοπικούς άρχοντες έτσι ώστε να στηρίξουν ανάλογες προσπάθειες και να δώσουν επιτέλους λύσεις σε προβλήματα τα οποία σε άλλες περιοχές έχουν αντιμετωπιστεί εδώ και 10ετίες.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου