Ο διάτρητος πύργος στο συγκρότημα του πρώην εργοστασίου Μουρτζούκου, όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες και οι διευθύνσεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας αποτελεί ένα οκταώροφο παράδειγμα κραυγαλέων κακοτεχνιών σε δημόσιο έργο. Το δυσάρεστο είναι πως κανένας δεν μπορεί να αποδώσει ευθύνες στους υπευθύνους για την κατασκευή αυτού του τεχνικού εκτρώματος. Το τραγικό είναι πως οι δεκάδες υπάλληλοι της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αναγκάζονται και δουλεύουν με ομπρέλες και αδιάβροχα κάθε φορά που βρέχει, ενώ σε λίγο καιρό που θα πιάσουν τα πρώτα κρύα θα χρειαστούν μπουφάν, γάντια, σκούφους και κασκόλ, ώστε να αντέξουν τις πολικές θερμοκρασίες. Αυτές τις μέρες που έβρεξε αρκετά στο Βόλο, τα γραφεία, οι σκάλες και οι βοηθητικοί χώροι της διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πλημμύρισαν, ενώ στις εγκαταστάσεις ηλεκτροδότησης και τροφοδοσίας του ηλεκτρονικού εξοπλισμού από καθαρή τύχη δεν υπήρξε κάποιο βραχυκύκλωμα. Όσοι δεν έχουν δει ή δεν έχουν ζήσει αυτές τις τριτοκοσμικές καταστάσεις σε μια διεύθυνση με νευραλγικό ρόλο στον ευαίσθητο τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης, δεν μπορούν να αντιληφθούν το δράμα των υπαλλήλων και των διευθυντών τους.
Αυτός ή αυτοί που αποφάσισαν να κατασκευαστεί με αυτόν τον τρόπο (με ατσάλι και γυαλί), ένα δημόσιο κτήριο στο οποίο στεγάστηκε στη συνέχεια μια δημοσία υπηρεσία με τεράστια επισκεψιμότητα, θα έπρεπε να διωχθούν ποινικά και να βρεθούν αντιμέτωποι με τις τεράστιες ευθύνες. Ο πύργος της δευτεροβάθμιας δεν είναι μόνο κατασκευασμένος με πρόχειρο τρόπο, αλλά είναι ένα ενεργοβόρο κτίριο που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε ότι αφορά στην εξοικονόμηση φυσικών πόρων και τη λειτουργία των κτιρίων της δημόσιας διοίκησης με μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον. Μπορεί όλα αυτά να αποτελούν ψιλά γράμματα για το δυσκίνητο, ανεύθυνο και αναχρονιστικό ελληνικό κράτος, αλλά σε κάθε προηγμένη χώρα αυτά τα ζητήματα έχουν επιλυθεί εδώ και δεκαετίες. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να επιλύσουμε ούτε τα τεράστια προβλήματα συντήρησης στο κτίριο της Δευτεροβάθμιας.
Η διεύθυνσή του υποδεικνύει ως υπεύθυνη υπηρεσία για τις συντηρήσεις και τις απαιτούμενες τεχνικές παρεμβάσεις την περιφέρεια Θεσσαλίας. Η τελευταία, κάθε άλλο παρά έχει απαντήσει με ουσιαστικό τρόπο στα αλλεπάλληλα έγγραφα της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που από ένα σημείο και μετά λαμβάνουν χαρακτήρα κραυγής αγωνίας. Σαν αυτή που ακούσαμε χθες το πρωί στους ορόφους του κτιρίου από τους απελπισμένους υπαλλήλους. Βλέποντάς τους να δουλεύουν δίπλα σε πρίζες όπου το νερό λίμναζε και ακούγοντάς τους να αγωνιούν για το τι μέλλει γενέσθαι και το φετινό χειμώνα που το κτίριο θα μοιάζει με καταψύκτη, λόγω της έλλειψης μόνωσης και των υλικών κατασκευής του, μας ήρθαν στο μυαλό οι κατά καιρούς ανεδαφικές υποσχέσεις και παραπλανητικές δεσμεύσεις για άμεση αποκατάσταση των αυτονόητων προβλημάτων στον ευαίσθητο δημόσιο τομέα.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κάποιος που μπορεί να έχει τη διάθεση και τις ικανότητες να ξεμπερδέψει κάποτε αυτό το κουβάρι. Το χαρτομάνι της αλληλογραφίας για προβλήματα που όλο επισημαίνονται και ποτέ δεν επιλύονται από τη μια και ο λαβύρινθος των αρμοδιοτήτων σε συνδυασμό με τη δεδομένη απροθυμία των ανευθυνοϋπευθύνων να βοηθήσουν την κατάσταση από την άλλη, θα πνίξουν κάθε ειλικρινή προσπάθεια να μπει τάξη σε αυτό το χάος. Και επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό έστω και μακροπρόθεσμα, οι υπάλληλοι στον πύργο της δευτεροβάθμιας ας πάρουν μέτρα ατομικής προστασίας για την αποφυγή τυχόν δυσάρεστων καταστάσεων στο συγκεκριμένο ακραίο εργασιακό περιβάλλον.
