Οι εκλογές τελείωσαν, το πολιτικό σύστημα εκτονώθηκε και έλυσε τις διαφορές του πολώνοντας και μπερδεύοντας το εκλογικό σώμα, ωστόσο τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας παραμένουν στο προσκήνιο, ενώ οι αντοχές των ανθρώπων της αγοράς εξαντλούνται. Η πολιτική αστάθεια του προηγούμενου διαστήματος, το δημοψήφισμα, οι κλειστές τράπεζες και στη συνέχεια μια ακόμη προεκλογική περίοδος μέσα σε επτά μήνες, στέρησαν από την αγορά τις όποιες πιθανότητες ανάκαμψης και αποκατάστασης της κανονικότητας, μέσα στο οικονομικά εχθρικό περιβάλλον των μνημονίων. Η επόμενη μέρα των εκλογών και της νέας θριαμβευτικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τους εμπόρους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους βιοτέχνες να αγωνιούν για το «αύριο». Να παραμένουν απαισιόδοξοι για τις επιχειρήσεις τους και να αμφιβάλουν για τις πραγματικές διαθέσεις της αριστερής κυβέρνησης να δώσει άμεση προτεραιότητα στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο τελματωμένο δημόσιο. Τα δείγματα γραφής που έδειξε το προηγούμενο διάστημα, κάθε άλλο παρά θετικά ήταν σε ό,τι αφορά στην ανάληψη δράσεων και πρωτοβουλιών ουσιαστικής στήριξης της πραγματικής οικονομίας. Υπήρξαν μάλιστα κάποιες αποφάσεις και πολύ περισσότερες δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών που προβλημάτισαν έντονα την αγορά για τις πραγματικές προθέσεις ενός συστήματος εξουσίας που εξελέγη την πρώτη φορά κάνοντας σημαία του την αποκατάσταση κοινωνικών αδικιών, οι οποίες οξύνθηκαν και τη διαγραφή φόρων που παρατάθηκαν τουλάχιστον για την επόμενη διετία.
Παρά την πικρία τους για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ το επτάμηνο που προηγήθηκε και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη νέα κυβέρνηση, οι άνθρωποι της αγοράς εμφανίζονται διατεθειμένοι να τη στηρίξουν έτσι ώστε να επανεκκινήσει την οικονομία. Πώς μπορεί να γίνει αυτό από τη στιγμή που έχει αποδεχτεί το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο; Αυτοί που ζουν καθημερινά το μαρτύριο της σταγόνας με την απόλυτη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, γνωρίζουν καλύτερα από τον κάθε ιδεαλιστή υπουργό πώς μπορεί να σταθεροποιηθεί το εύθραυστο οικοδόμημα της πραγματικής οικονομίας. Δύο είναι οι λέξεις κλειδιά: σταθερότητα και ρευστότητα. Σταθερότητα σε ότι αφορά τις πολιτικές εξελίξεις (δεν είναι δυνατόν κάθε έξι μήνες να γίνονται εκλογές επειδή τα κόμματα εξουσίας βρίσκονται ενώπιον εσωκομματικών αδιεξόδων). Η αγορά δεν περιμένει απλώς ούτε ευελπιστεί. Απαιτεί πολιτική σταθερότητα και μια κυβέρνηση που θα εξαντλήσει την τετραετή θητεία της. Ετσι θα αποκατασταθεί η ομαλότητα στη χώρα, θα εφαρμόσει το πρόγραμμα που έχει σχεδιάσει και της επιτρέπουν τα μνημόνια και θα βάλει τέλος στα σενάρια σύγχυσης και αποσταθεροποίησης.
Η ρευστότητα που είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο στοίχημα εξαρτάται από την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα και την ταχεία ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησής του. Ετσι θα αρθούν οι περιορισμοί στις κινήσεις κεφαλαίων και θα αναπνεύσει έστω με αργό, αλλά σταθερό ρυθμό, η αγορά. Οποιαδήποτε καθυστέρηση σε αυτόν τον μείζονος σημασίας τομέα θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την πραγματική οικονομία. Οτιδήποτε άντεξε στην οικονομική θύελλα του καλοκαιριού θα γκρεμιστεί μέσα στους επόμενους μήνες και τότε το πολιτικό σύστημα δεν θα μπορεί να αναζητήσει διέξοδο στα δικά του αδιέξοδα, ούτε μέσω της προκήρυξης εκλογών, ούτε μέσω της ακατάσχετης υποσχεσιολογίας του. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τη βούληση του νέου κυβερνητικού σχήματος να δουλέψει ακατάπαυστα χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις πάνω σε ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας.
