Γιώργος Λαμπράκης: Η αγωνία του αναποφάσιστου

γιώργος-λαμπράκης-η-αγωνία-του-αναποφ-317660

Περισσότερο αγχωμένοι, μπερδεμένοι και απογοητευμένοι και λιγότερο αισιόδοξοι, ενημερωμένοι και ήρεμοι προσέρχονται σήμερα στις κάλπες οι ψηφοφόροι προκειμένου να εκλέξουν την επόμενη κυβέρνηση ή καλύτερα το επόμενο κυβερνητικό σχήμα καθώς αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι εξαιρετικά απίθανο να προκύψει πλέον στη χώρα μας. Αφού ολοκληρώθηκε μια προεκλογική περίοδος – εξπρές αλλά με ιδιαίτερη ένταση, πόλωση και εκβιαστικά διλλήματα και λιγότερο έως καθόλου εποικοδομητικό διάλογο, ρεαλιστικές προτάσεις και νηφάλια προσέγγιση της οριακής κατάστασης της οικονομίας και της κοινωνίας, τα κόμματα και οι υποψήφιοι περιμένουν σήμερα την ετυμηγορία του λαού, ενώ οι ψηφοφόροι καλούνται για άλλη μια φορά να προσφέρουν διέξοδο όχι μόνο στα δικά τους καθημερινά αδιέξοδα αλλά και σε εκείνα του κομματικού κατεστημένου.

Τί μας είπαν λοιπόν τα κόμματα εξουσίας από τα τέλη Αυγούστου που ξεκίνησε στην ουσία η προεκλογική περίοδος; Να τα στηρίξουμε γιατί το ένα μπορεί να φέρει την ελπίδα και το άλλο εγγυάται τη σταθερότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να τον ξαναεμπιστευτούν οι πολίτες που απογοήτευσε με τις επιλογές του τους τελευταίους επτά μήνες και η Ν.Δ. να της ξαναδώσουν τη διακυβέρνηση της χώρας μετά την εκλογική πανωλεθρία του περασμένου Γενάρη και αφού πρώτα ψήφισε στη Βουλή το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο, το οποίο αποδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη δική του διαπραγματευτική πανωλεθρία. Μας ζητούν δηλαδή να επιλέξουμε ποιος από τους δύο μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα μια συμφωνία που εγγυάται μεν την παραμονή της χώρας στο ευρώ αλλά προβλέπει μια σειρά οδυνηρών οικονομικών μέτρων, τα οποία η προηγούμενη κυβέρνηση φρόντισε να περάσουν από τη Βουλή μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αμφιβάλουμε αν τα στελέχη των δύο κομμάτων που διεκδικούν σήμερα την ψήφο μας γνωρίζουν επακριβώς τι έχουν ψηφίσει και τι περιμένει τους πολίτες από αύριο. Το μόνο σίγουρο είναι πως η πολιτική που θα εφαρμόσουν είτε οι μεν, είτε οι δε έχει προδιαγραφεί και προσυμφωνηθεί. Το σχοινί με το οποίο θα μας κρεμάσουν δεν αλλάζει. Αυτό που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι τον «δήμιο» που θα μας κρεμάσει! Για αυτό και στη σύντομη προεκλογική περίοδο που ολοκληρώθηκε προχθές Παρασκευή το βράδυ και οι μεν και οι δε φρόντισαν να επικεντρώσουν την προσοχή του εκλογικού σώματος σε ζητήματα ήσσονος σημασίας για τον ψηφοφόρο. Αν προσέξατε οι αναφορές τους στην επόμενη μέρα ήταν εξαιρετικά προσεκτικές και περιορισμένες και όταν τους ξέφυγαν κάποιες αερολογίες περί επαναδιαπραγμάτευσης του τρίτου μνημονίου, ήρθε από το ιερατείο των Βρυξελλών το ξεκάθαρο μήνυμα για την πιστή εφαρμογή της νέας συμφωνίας από την όποια κυβέρνηση προκύψει απόψε το βράδυ. Το αμέσως επόμενο λεπτό οι μονομάχοι της εξουσίας προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα και άρχισαν και πάλι να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη επιλέγοντας και αυτή τη φορά το «πιασάρικο» θέμα της καταπολέμησης της διαφθοράς.

Ετσι λοιπόν καλούμαστε στις κάλπες γνωρίζοντας βαθιά μέσα μας ότι το αληθινό διακύβευμα των εκλογών, η ανάδειξη δηλαδή μιας ικανής, αποφασισμένης και σταθερής κυβέρνησης που θα αποκαταστήσει την πολιτική σταθερότητα και θα επαναφέρει την κανονικότητα στην πραγματική οικονομία, δεν υφίσταται στην ουσία από τη στιγμή που οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις έχουν δώσει μαθήματα αξιοπιστίας και έχουν μείνει μετεξεταστέες, ενώ η πολιτική που καλούνται να εφαρμόσουν έχει προαποφασιστεί από τους δανειστές της χώρας. Από τη στιγμή που χρωστάμε 360 δισεκατομμύρια και κάθε μήνα πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις με δανεικά για ποια γιορτή της Δημοκρατίας μιλάμε και πώς είναι δυνατόν να τρέφουμε ακόμα την ψευδαίσθηση ότι οι εκλογές μπορεί να αλλάξουν κάτι στον τόπο μας;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου