Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε προφανώς και η τελευταία φορά που μια επένδυση που σχεδιάζεται να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει είτε εντός των ορίων του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου, είτε στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας αποτελεί την αφορμή για κόντρες, καταγγελίες και αντιπαραθέσεις αναφορικά με τις επιπτώσεις που θα έχει για το περιβάλλον. Η πρωταθλήτρια της ανεργίας περιοχή, που στενάζει από την υπανάπτυξη και την οικονομική ύφεση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις επενδύσεις οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και να αυξήσουν το τοπικό ΑΕΠ. Αλλες φορές ομόφωνα, άλλες κατά πλειοψηφία τα κορυφαία θεσμικά όργανα της περιοχής απορρίπτουν τα επενδυτικά σχέδια για την εγκατάσταση και λειτουργία βιομηχανικών μονάδων, ενώ στην περίπτωση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη λειτουργία μονάδας καύσης βιοντίζελ στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή Βόλου, μπορεί το δημοτικό συμβούλιο να γνωμοδότησε θετικά κατά πλειοψηφία, ωστόσο η μείζονα αντιπολίτευση εκφράζει σοβαρές ενστάσεις και ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις στο περιβάλλον από τη λειτουργία της μονάδας.
Αν υιοθετήσουμε την ανακοίνωση των «Δρόμων Συνεργασίας» τότε πρόκειται για μια από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανικές μονάδες που έχουν λειτουργήσει ποτέ στην περιοχή, καθώς τόσο τα απόβλητα της (υγρά και στερεά), όσο και οι αέριοι ρύποι ενδέχεται να επιβαρύνουν σημαντικά το περιβάλλον. Από τη στιγμή μάλιστα που η περιοχή έχει ζήσει κατά το παρελθόν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, από τη λειτουργία βιομηχανικών μονάδων, η ευαισθησία της τοπικής κοινής γνώμης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Σε κάθε περίπτωση η τελική απόφαση για την αδειοδότηση της μονάδας ανήκει στο περιφερειακό συμβούλιο Θεσσαλίας που ωστόσο, από τη στιγμή που έχει στα χέρια του τη θετική γνωμοδότηση του οικείου δήμου είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα «ανάψει το πράσινο φως» για την υλοποίηση της επένδυσης. Με αυτό το δεδομένο η εγκατάσταση και λειτουργία της μονάδας θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη, κατά συνέπεια όσοι αναλάβουν την ευθύνη για την υλοποίησή της και για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι το περιβάλλον δεν θα επιβαρυνθεί ούτε κατά διάνοια. Οι επισημάνσεις της μείζονος μειοψηφίας στο δήμο Βόλου αναφορικά με τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων που θα καταλήγουν στο ΧΥΤΑ της περιοχής και των υγρών που θα χύνονται στον Παγασητικό, μέσω του δικτύου ακαθάρτων της ΔΕΥΑΜΒ καθώς και οι αναφορές για την τοξικότητα των αέριων ρύπων, δημιουργούν έντονες ανησυχίες στους κατοίκους ενός πολεοδομικού συγκροτήματος που κατά το πολύ πρόσφατο παρελθόν έχει δεχτεί οδυνηρά περιβαλλοντικά χτυπήματα. Από τη στιγμή μάλιστα που οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, σε πρώτη φάση, είναι λιγότερες από 15 η περιφέρεια που αναμένεται να αποφασίσει υπέρ της αδειοδότησης της μονάδας και ο δήμος που γνωμοδότησε θετικά σχετικά με την επίμαχη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, οφείλουν να διασφαλίσουν ότι ο Βόλος δεν θα αποκτήσει έναν επιπλέον περιβαλλοντικό βραχνά.
Μόλις καταστεί απολύτως ξεκάθαρο και σαφές στους επιδόξους επενδυτές ότι για να υλοποιήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια πρέπει προηγουμένως να θωρακίσουν περιβαλλοντικά την περιοχή, τότε όλες οι επενδύσεις θα είναι ευπρόσδεκτες. Προσοχή όμως. Σε καμιά περίπτωση αυτή η προϋπόθεση δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους γνωστούς πολέμιους κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας. Οι εμμονές και οι οπισθοδρομικές απόψεις τους έχουν κοστίσει μέχρι σήμερα πανάκριβα στη Μαγνησία.
