Στα χαμογελαστά πρόσωπα των μαθητών, στον καθιερωμένο αγιασμό για τη νέα σχολική χρονιά και στα εθιμοτυπικά λογύδρια των επισήμων που παραδοσιακά απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς και παιδιά κατά τη διάρκεια της τελετής για την πρεμιέρα των μαθημάτων, προφανώς και δεν μπορεί να αποτυπωθεί η πραγματική εικόνα στη δημόσια εκπαίδευση. Μια ακόμη δύσκολη σχολική χρονιά, ίσως η δυσκολότερη της τελευταίας δεκαετίας, ξεκίνησε χθες με τα γνωστά προβλήματα των κενών θέσεων δασκάλων και καθηγητών να παραμένουν ενώ στον τομέα των συντηρήσεων των διδακτηρίων η κατάσταση με τους περιορισμούς των τραπεζικών κεφαλαίων προκάλεσε σοβαρές αρρυθμίες. Και αν υποθέσουμε ότι οι καθυστερήσεις στη συντήρηση των σχολικών μονάδων λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι ανάδοχοι εργολάβοι από τα capital controls μπορούν να ξεπεραστούν έτσι ώστε οι όποιες παρεμβάσεις εκκρεμούν να ολοκληρωθούν μέσα στις επόμενες ημέρες, δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να είμαστε το ίδιο αισιόδοξοι για την έγκαιρη κάλυψη των κενών θέσεων εκπαιδευτικών, τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι κατά τόπους διευθυντές της εκπαίδευσης προσπαθούν να διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια προβληματική κατάσταση την οποία τροφοδοτεί η δεδομένη ανεπάρκεια των κορυφαίων υπηρεσιακών και πολιτικών στελεχών του υπουργείου Παιδείας. Τα ΜΜΕ έχουν βαρεθεί κάθε χρόνο να επισημαίνουν τα ίδια πράγματα. Αντί η πρεμιέρα της σχολική χρονιάς να αποτελεί πραγματική γιορτή για την εκπαίδευση και τη νεολαία, έχει μετατραπεί τα τελευταία ιδίως χρόνια σε αφορμή για επιπρόσθετο προβληματισμό, από τη στιγμή που το σύστημα μπάζει από παντού.
Οι επισημάνσεις των εκπροσώπων των δασκάλων και των καθηγητών από το καλοκαίρι ακόμη, όταν δηλαδή υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για τα σημερινά προβλήματα αλλά ταυτόχρονα υπήρχε και το απαραίτητο χρονικό περιθώριο για να αντιμετωπιστούν, έπεσαν στο κενό. Επαναλήφθηκε δυστυχώς το σκηνικό των προηγούμενων χρονών. Πέρασε όλο το καλοκαίρι χωρίς να γίνει η παραμικρή ενέργεια από τους αρμόδιους παράγοντες και στο «και πέντε» της νέας σχολικής χρονιάς τρέχουν και δε φτάνουν για να καλύψουν τις τρύπες του συστήματος.
Κατά τα άλλα η νεολαία εξακολουθεί να αποθεώνεται από αυτούς που ασκούν διοίκηση. Συνεχίζει να θεωρείται η μεγαλύτερη ελπίδα του τόπου, χωρίς όμως να της παρέχονται ούτε καν οι αυτονόητες προϋποθέσεις για να ξεδιπλώσει τις πραγματικές της αρετές. Από όμορφα λόγια και έξυπνα συνθήματα τα παιδιά έχουν χορτάσει. Οταν μάλιστα αυτά εκτοξεύονται κάθε τρεις και λίγο στο πλαίσιο των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων που γίνονται στον τόπο μας με ασύλληπτες ταχύτητες, η κοροϊδία αρχίζει και αποκτά διαστάσεις θρασύτατου εμπαιγμού. Οταν το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της δυσοίωνης ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζεται με περισσή ελαφρότητα και πολιτικάντικες τακτικές τότε αυτοί που τις εφαρμόζουν θα πρέπει να είναι έτοιμοι για την ανάλογη αντίδραση.
Κακά τα ψέματα. Και στην εκπαίδευση ισχύει ότι και στους υπόλοιπους τομείς της δημόσιας διοίκησης και λειτουργίας του κράτους: μια χούφτα ανεπαρκή και κρατικοδίαιτα στελέχη υπακούουν στις εντολές ενός ξεπερασμένου πολιτικού συστήματος που σε περιπτώσεις μείζονος σημασίας όπως η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ακόμη και τα αυτονόητα προβλήματα. Με αυτά τα δεδομένα ξεκινά και η νέα σχολική χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας οι αντοχές της κοινωνίας θα δοκιμαστούν ξανά καθώς μετά τη συνθηματολογία των εκλογών θα έρθει η ώρα του πανάκριβου λογαριασμού του νέου μνημονίου. Κατά συνέπεια η εκπαίδευση δεν θα μπορούσε να αποκλεισθεί από την πληρωμή του.
