Οσο πλησιάζουμε προς την κορύφωση της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου και όσο στενεύουν τα χρονικά περιθώρια για τη σωστή ενημέρωση των πολιτών πάνω στο πραγματικό διακύβευμα των εκλογών, τόσο τα κόμματα και οι υποψήφιοι αποφεύγουν και μάλιστα επιμελώς να μιλήσουν για το μεγάλο ζητούμενο της δεύτερης, μέσα σε λίγους μήνες, εκλογικής αναμέτρησης. Διότι παρά την προσπάθεια κυρίως των κομμάτων εξουσίας, να αποφύγουν αυτή τη συζήτηση, στρέφοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε επουσιώδη ζητήματα, τα αδιέξοδα που δημιούργησαν με τις πολιτικές τους είναι εδώ και θα κληθούν να τα αντιμετωπίσουν οι ψηφοφόροι αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ που κονταροχτυπιούνται για την εξουσία και επαναλαμβάνουν την τακτική της διατύπωσης διλημμάτων προς το λαό, επικεντρώνουν προς το παρόν το ενδιαφέρον του προεκλογικού τους αγώνα στο θέμα της αυτοδυναμίας και των μετεκλογικών συνεργασιών. Στο πρώτο ενδεχόμενο οι πιθανότητες είναι σχεδόν ανύπαρκτες ωστόσο στο δεύτερο θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστούν αν όχι τρία, σίγουρα δύο κόμματα προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά την 20η Σεπτεμβρίου και να αποφευχθεί το ολέθριο ενδεχόμενο μιας ακόμη εκλογικής αναμέτρησης.
Κατά συνέπεια οι μετεκλογικές συνεργασίες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες και όσοι διακήρυτταν όλο αλαζονεία μέχρι και πριν από λίγο ημέρες ότι ο συγκεκριμένες στόχος είναι εφικτός, άρχισαν να προσαρμόζουν τον προεκλογικό τους σχεδιασμό στα νέα δεδομένα. Εφόσον λοιπόν δεν μπορούν να αποφύγουν τα κόμματα εξουσίας τη συγκατοίκηση στο μέγαρο Μαξίμου, είτε μεταξύ τους, είτε με άλλους μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς, το επόμενο μεγάλο ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαριστεί ώστε να έχουν πλήρη εικόνα οι πολίτες είναι το πώς θα εφαρμοστεί το τρίτο μνημόνιο. Η ψήφιση του από τη Βουλή με τη γνωστή πλειοψηφία – ρεκόρ για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα της χώρας, προεξοφλεί ότι το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων θα το υπηρετήσουν με ευλάβεια καθώς όπως υποστήριξαν στα μέσα του φετινού εφιαλτικού καλοκαιριού δεν υπήρχε άλλος δρόμος για την Ελλάδα, εφόσον θέλει να παραμείνει στο ευρώ.
Κανείς τους δεν μιλά για αυτό που περιμένει τον κόσμο από τον επόμενο μήνα. Η επερχόμενη φορολογική λαίλαπα θα είναι άνευ προηγουμένου, ενώ η επιδίωξη της κυβέρνησης να γίνουν εκλογές προτού αρχίσουν να καταφθάνουν στα σπίτια των ψηφοφόρων τα μπιλιετάκια της εφορίας καταδεικνύει την επιθυμία της να μην κληθούν στις κάλπες οι πολίτες έχοντας λάβει γνώση των όσων τους επιφυλάσσει η νέα συμφωνία με τους δανειστές.
Εως το τέλος του χρόνου ο συνολικός λογαριασμός προς το κράτος και την εφορία είτε μέσω του ΕΝΦΙΑ, είτε μέσω της φορολογίας εισοδήματος, είτε μέσω των τελών κυκλοφορίας, ξεπερνά τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ! Πώς και ποιοι θα πληρώσουν αυτά τα χρήματα; Μήπως τα εκατομμύρια των αμειβόμενων με μισθούς πεινάς, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι των 800 ευρώ, οι ελεύθεροι επαγγελματίες με τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη, ή μήπως οι αγρότες τους οποίους περιμένει η φορολογική λαιμητόμος του νέου μνημονίου; Για όλα αυτά δεν έχουμε ακούσει προς το παρόν κουβέντα από τους διεκδικητές της εξουσίας. Τους ίδιους τους συμφέρει να πετιέται η μπάλα στην εξέδρα των ευφυολογημάτων και της αντιπαράθεσης για τις εντυπώσεις. Οι πολίτες όμως που τους περιμένει ένας άνευ προηγουμένου φορολογικός Γολγοθάς από τον Οκτώβριο, απαιτούν να μάθουν από τους υποψηφίους και τα κόμματα την οδυνηρή αλήθεια για την επόμενη μέρα των εκλογών.
