Γιώργος Λαμπράκης: Σύγχυση ακόμη και για τα αυτονόητα

γιώργος-λαμπράκης-σύγχυση-ακόμη-και-γ-357948

Αντιμέτωποι με νέα, ακόμη πιο σύνθετα αδιέξοδα, βρίσκονται οι λειτουργοί της δημόσιας εκπαίδευσης και στη Μαγνησία, στην τελική ευθεία της καινούργιας σχολικής χρονιάς. Η φράση «κάθε πέρυσι και καλύτερα» περιγράφει άριστα την απογοητευτική εικόνα που παρουσιάζουν αυτό το διάστημα τομείς όπως οι υπηρεσιακές μεταβολές, η τοποθέτηση των αναπληρωτών, η χρηματοδότηση των παρεμβάσεων συντήρησης στα διδακτήρια, ακόμη και το θέμα των καθαριστριών. Βλέπετε η κυβέρνηση που υποσχόταν 100άδες διορισμούς από τη νέα σχολική χρονιά, όχι μόνο αθέτησε και αυτή της την υπόσχεση, όχι μόνο οδηγεί τη χώρα κακήν κακώς σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε λίγους μήνες, αλλά δεν κατάφερε να επιλύσει ούτε καν το προβλήματα με τις καθαρίστριες των σχολικών μονάδων, όπου θα προσέλθουν μέσα στις επόμενες εβδομάδες οι μαθητές και κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα ποιος θα φροντίζει για την καθαριότητα και την υγιεινή των διδακτηρίων.

Λίγες ημέρες προτού ακουστεί το πρώτο κουδούνι παραμένουν στον αέρα μια σειρά από ζητήματα άμεσης προτεραιότητας αλλά και αυτονόητες αποφάσεις, όπως για παράδειγμα η ακριβής ημερομηνία έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Η αναμενόμενη προκήρυξη πρόωρων εκλογών έχει δημιουργήσει ένα κλίμα σύγχυσης ακόμη και σε αυτό το ζήτημα που άλλες αντίστοιχες περιόδους ήταν ξεκαθαρισμένο. Σε ό,τι αφορά στα λειτουργικά κενά μπορεί να μην υπάρχουν κενές οργανικές θέσεις, ωστόσο η σημαντική καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των διοικητικών διαδικασιών στις υπηρεσιακές μεταβολές και συγκεκριμένα στις αποσπάσεις, τις τοποθετήσεις και τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών έχει δημιουργήσει μια αδιέξοδη κατάσταση. Εμπειροι εκπαιδευτικοί αλλά και συνδικαλιστές του χώρου αγωνιούν για το πώς θα ξεπεραστούν εγκαίρως τα εμπόδια και οι αρρυθμίες των τελευταίων εβδομάδων που έχουν πάει πολύ πίσω ολόκληρο το σύστημα.

Σε ό,τι αφορά στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, τους λεγομένους «νομάδες της δημόσιας παιδείας», το δικό τους δράμα ακόμη δεν έχει ξεκινήσει. Πάντα την ύστατη ώρα και μονίμως εφόσον έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά, οι αναπληρωτές με το αυτοκινούμενο νοικοκυριό τους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις οικογένειες τους προκειμένου να μεταβούν κάθε χρόνο και σε άλλη σχολική μονάδα. Γι’ αυτούς η προοπτική του διορισμού αποτελεί άπιαστο όνειρο, ενώ η ελπίδα να διδάξουν στον τόπο τους μοιάζει με ουτοπία.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις εκπαιδευτικών, αυτή τη στιγμή τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό φτάνουν τα 23.000 (!) πανελλαδικά. ενώ σύμφωνα με τους κατά τόπους διευθυντές εκπαίδευσης ο αντίστοιχος αριθμός είναι μειωμένος κατά 10.000. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα είναι τεράστιο, ενώ αυτοί που το διαχειρίζονται κάθε άλλο παρά έχουν δείξει ότι μπορούν ανταποκριθούν με επιτυχία στο ρόλο τους. Δυστυχώς στην Ελλάδα των μνημονίων, της ανθρωπιστικής κρίσης και των κοινωνικών αδιεξόδων, τομείς όπως η δημόσια εκπαίδευση όπου θα έπρεπε να υπάρχει ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό σύστημα διοίκησης, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται εν τη γενέσει τους προβλήματα όπως τα παραπάνω, όσο περνούν τα χρόνια και αλλάζουν οι ηγεσίες στην καρέκλα του υπουργού Παιδείας τόσο επιβεβαιώνεται η άποψη ότι ένα κράτος το οποίο δεν έχει υγιείς βάσεις στη δημόσια εκπαίδευση, δεν είναι δυνατόν να ορθοποδήσει και να δημιουργήσει προοπτικές για τους νέους ανθρώπους.

Στη χώρα μας, πέρα από το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό που κάθε τρεις και λίγο καταφεύγει σε εκλογές προκειμένου να ξεπεράσει τα δικά του αδιέξοδα, υπάρχει και ο κλάδος των εκπαιδευτικών ο οποίος όχι μόνο υποβαθμίζεται διαρκώς οικονομικά και επαγγελματικά αλλά τα τελευταία χρόνια έχει λοιδορηθεί με κάθε δυνατό τρόπο. Μπορούμε κατά συνέπεια να περιμένουμε από αυτούς τους ανθρώπους να σηκώσουν το βάρος ενός διαλυμένου συστήματος, που όσο περνά ο καιρός τόσο βυθίζεται στην απαξίωση;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου