Το ερχόμενο Φθινόπωρο οι αγρότες του τόπου μας θα κληθούν να δώσουν έναν πραγματικό αγώνα για την επιβίωσή τους, ενάντια σε σχέδια και προτάσεις που προβλέπουν τον οικονομικό τους αφανισμό. Για πρώτη φορά την τελευταία 20ετία ο αγροτικός κόσμος δεν ξεσηκώνεται για τη διασφάλιση κεκτημένων προνομιών. Ετοιμάζεται για έναν αγώνα που θα αποτρέψει το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, προς όφελος συμφερόντων, τα οποία επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στην ελληνική κυβέρνηση.
Τα μέτρα για τον φορολογικό σφαγιασμό των αγροτών που αποσύρθηκαν την ύστατη ώρα από τη Βουλή, βρίσκονται στα συρτάρια των συναρμόδιων υπουργών και ετοιμάζονται να έρθουν προς ψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία όταν θα το ευνοούν οι συνθήκες ή όταν βρεθεί το κατάλληλο επικοινωνιακό τέχνασμα, ώστε να παρουσιαστεί η φορολογική λαιμητόμος σαν αναπόφευκτος μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας, μέσα από την υλοποίηση όσων προβλέπει η δανειακή σύμβαση του τρίτου μνημονίου. Κατά συνέπεια είναι θέμα χρόνου η ψήφιση του πακέτου με τα οδυνηρά μέτρα φορολόγησης, κυρίως, των μικρομεσαίων αγροτών. Τις όποιες αντιδράσεις δημοσιοποιούνται αυτό το διάστημα από το εναπομείναν αξιόπιστο πολιτικό προσωπικό της χώρας, θα τις καλύψουν οι δημαγωγικές κραυγές όσων υπερασπίζονται τα μνημόνια (έστω και παρά τη θέλησή τους).
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση καλούνται οι αγρότες να είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιδράσουν δυναμικά και μαζικά, έτσι ώστε να αποτρέψουν τον αφανισμό τους. Η συμμετοχή εκπροσώπων συνεταιριστικών και αγροτοσυνδικαλιστικών οργανώσεων από τη μισή και πλέον Ελλάδα στη χθεσινή ευρύτατη σύσκεψη στα γραφεία του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βόλου, καταδεικνύει αφενός την κρισιμότητα των περιστάσεων και αφετέρου τη βούληση του αγροτικού κινήματος να οργανωθεί και να μπει στην κεφαλή του αγώνα.
Άλλος δρόμος πέραν αυτού των δυναμικών κινητοποιήσεων δεν βλέπουμε να υπάρχει για έναν κλάδο που μετέτρεψε τα προηγούμενα χρόνια σε εθιμοτυπική διαδικασία τις δυναμικές κινητοποιήσεις στις εθνικές οδούς, κόβοντας την χώρα στα δύο. Τότε τα τρακτέρ έβγαιναν στους δρόμους για τη διασφάλιση κεκτημένων και τη διεκδίκηση επιδοτήσεων και προνομίων, τα οποία η Ελλάδα καλείται τώρα να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η στάση των αγροτοσυνδικαλιστών εκείνη την περίοδο στέρησε από τον κλάδο πολύτιμες κοινωνικές και οικονομικές συμμαχίες, που τη δεδομένη χρονική συγκυρία θα ήταν καθοριστικής σημασίας.
Τώρα που πλησιάζει η ώρα μιας πραγματικής μάχης επιβίωσης, το αγροτικό κίνημα δείχνει απομονωμένο και εγκλωβισμένο στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε. Επιπρόσθετα καλείται να ανασυνταχθεί μετά από μια μακρά περίοδο αδικαιολόγητης αδράνειας και αναπόφευκτης απαξίωσης, ιδίως έπειτα από το τσουνάμι των αποκαλύψεων για πληθώρα αγροτικών οργανώσεων, οι οποίες ενεπλάκησαν σε οικονομικά σκάνδαλα με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Στην κεφαλή του αγώνα που από ότι φαίνεται θα ξεκινήσει αμέσως μετά το καλοκαίρι, πρέπει να τεθούν τα τριτοβάθμια συνεταιριστικά και συνδικαλιστικά όργανα των αγροτών. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν έχουν απαξιωθεί στα μάτια του αγροτικού κόσμου και πολλά εξ αυτών έχουν εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη;
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας που ετοιμάζεται προϋποθέτει την εκπροσώπηση των αγροτών από άφθαρτα πρόσωπα, ενώ το διεκδικητικό πλαίσιο πρέπει να γίνει γνωστό και στον τελευταίο κάτοικο του πιο απομακρυσμένου οικισμού της χώρας. Ο αγώνας επιβίωσης των αγροτών είναι αγώνας επιβίωσης ολόκληρης της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.
Η σχεδιαζόμενη φορολογική τους εξόντωση θα ανοίξει την όρεξη για την επιβολή αναλόγων καταστροφικών μέτρων στο σύνολο της κοινωνίας. Κατά συνέπεια, από την αντοχή του τοίχους που θα υψώσουν οι αγρότες θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η επιβίωση μιας σειράς παραγωγικών ομάδων, που ενώ πλήττονται αύτη την περίοδο, δεν σκέφτονται καν το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων.