Υπό διαφορετικές συνθήκες η αυριανή ημέρα θα σηματοδοτούσε την έναρξη μια ελπιδοφόρας περιόδου για την αγορά, ένα διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου οι έμποροι θα είχαν τη δυνατότητα να καλύψουν μέρος των απωλειών τους και να προετοιμαστούν για έναν ακόμη δύσκολο χειμώνα. Δυστυχώς, με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά από δύο εβδομάδες τραπεζικής αργίας, με την αγοραστική κίνηση να παρουσιάζει απόλυτη καθίζηση και τους καταναλωτές κουμπωμένους και τρομοκρατημένους από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, κάθε άλλο παρά υφίστανται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα μπορούσαν οι καταστηματάρχες να χαμογελάσουν έστω και συγκρατημένα.
Επειτα από ένα δημοψήφισμα που κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε και μετά την αποκαλυπτική, για τις πραγματικές προθέσεις αρκετών κυβερνητικών βουλευτών, ψηφοφορία στη Βουλή ώστε να παρασχεθεί εξουσιοδότηση στον αυτοεγκλωβισμένο πρωθυπουργό της χώρας και να διαπραγματευτεί μια συμφωνία – λαιμητόμο, ο εμπορικός κόσμος έπαψε οριστικά να ελπίζει ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί έστω και την ύστατη ώρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πολύ δε περισσότερο να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα μια αγορά που έχει σχεδόν καταρρεύσει, μετά από πέντε χρόνια μνημονίων και ένα χαμένο εξάμηνο ανούσιων διαπραγματεύσεων, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να περάσει από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ένα πακέτο μέτρων που θα απέτρεπε το κλείσιμο των τραπεζών και την απόλυτη κατάρρευση της οικονομίας.
Μέχρι τα τέλη Ιουνίου που έληγε το προηγούμενο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της χώρας, προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο ώστε να μην αποσυντεθεί αυτό το ετερόκλητο πολιτικό τερατούργημα, στο οποίο επιβιβάστηκαν μέσα στην αναμπουμπούλα της αντιμνημονιακής ρητορείας αδίστακτοι καιροσκόποι της πολιτικής και ακραίοι αμοραλιστές του δημόσιου βίου. Ακόμη και την πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης κοινοβουλευτικής ιστορίας του τόπου δεν κατόρθωσαν να παραμερίσουν τις ιδεοληψίες τους και να προτάξουν το εθνικό συμφέρον, στηρίζοντας με την ψήφο τους τη διαπραγματευτική προσπάθεια του πρωθυπουργού. Φανταστείτε τις εικόνες στην αίθουσα συνεδριάσεων της εθνικής αντιπροσωπείας όταν θα έρθουν προς ψήφιση τα επώδυνα μέτρα του τρίτου μνημονίου (εφόσον βεβαίως δεν έχουμε κάποιο ατύχημα στα ευρωπαϊκά όργανα λήψης των αποφάσεων). Αν ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών της δραχμής δεν εμπιστεύεται καν τον πρωθυπουργό ώστε να διεκδικήσει στο ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο, την επίτευξη μιας συμφωνίας η οποία θα επιφέρει το μικρότερο δυνατό κακό στον τόπο, τότε ειλικρινά δεν θέλουμε να σκεφτούμε τί στάση θα κρατήσουν όλοι αυτοί οι θερμοκέφαλοι που οραματίζονται μια Ελλάδα που κανείς δεν θέλει να θυμάται.
Το χειρότερο είναι πως με τη στάση τους αναγκάζουν πολλούς να νοσταλγούν ήδη την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Τουλάχιστον τότε τα κορυφαία στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν εγκατέλειπαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να περάσουν το Σαββατοκύριακο παρέα με την οικογένειά τους!
Επειδή αυτές τις ήμερες τα είδαμε όλα, στην κυριολεξία και εφόσον στεκόμαστε ακόμη όρθιοι με αξιοπρέπεια, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες που κατέβαλε το πολιτικό και το μιντιακό κατεστημένο για να μας γονατίσει, ας εξάγουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για τα πρόσωπα που εμπιστευτήκαμε να κυβερνήσουν τον τόπο, παρέχοντάς τους δύο πανίσχυρες λαϊκές εντολές, τον Ιανουάριο καθώς και την προηγούμενη Κυριακή. Ολοι μας, αλλά πολύ περισσότερο οι άνθρωποι της αγοράς, ας αναληφθούν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά επικίνδυνο είδος πολιτικού, τον αμοραλιστή, τον καιροσκόπο και τον τυχοδιώκτη των δημόσιων αξιωμάτων. Μένει να αποδειχθεί αν αυτή η πολιτική συμπεριφορά υπαγορεύεται από ανοησία ή από σκοπιμότητα.
