Οι παραγωγοί φρούτων που πέταξαν στη χωματερή τα προϊόντα τους καθώς δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους εμπόρους και οι 100άδες εργαζόμενοι στα δημόσια έργα που έμειναν χωρίς δουλειά επειδή τα εργοτάξια είχαν παραλύσει προτού ακόμη κλείσουν οι τράπεζες, είναι οι πρώτες κοινωνικές ομάδες στο νόμο Μαγνησίας που ένιωσαν στο πετσί τους τις οδυνηρές συνέπειες από το τραπεζικό μπλακ άουτ. Ο εξαιρετικά απότομος οικονομικός κατήφορος στον οποίο έχει βρεθεί η χώρα από τις 29 Ιουνίου είναι άγνωστο μέχρι πότε θα συνεχιστεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρα από μια πολύ μικρή μειοψηφία που έχει λάβει τα μέτρα της και στο τέλος θα βγάλει και κέρδος από τον εξελισσόμενο οικονομικό Αρμαγεδδώνα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, απόλυτης οικονομικής εξαθλίωσης και κοινωνικής απόγνωσης.
Η ζημιά ξεκίνησε ήδη από τα δημόσια έργα όπου δεκάδες εργοτάξια βρίσκονται λίγο πριν τη διάλυση, ενώ άλλα τόσα δεν πρόκειται ποτέ να στηθούν καθώς οι υποψήφιοι ανάδοχοι αδυνατούν να προσκομίσουν εγγυητικές επιστολές στους σχετικούς διαγωνισμούς. Κόποι και προσπάθειες μηνών από τις υπηρεσίες των δήμων και των περιφερειών, να εντάξουν στα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης σημαντικές παρεμβάσεις υποδομής που θα αποφέρουν πολύτιμη προστιθέμενη αξία στις τοπικές κοινωνίες, γίνονται καπνός μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Εκατοντάδες εργαζόμενοι έμειναν χωρίς δουλειά, ενώ οι συνέπειες για τις περιοχές όπου ματαιώνονται ή διακόπτονται τα δημόσια έργα είναι πολλαπλάσιες καθώς πλήττονται και περιφερειακά επαγγέλματα. Ακόμη και να επιτευχθεί συμφωνία μέχρι το τέλος της τρέχουσας εβδομάδας θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα εξάμηνο ώστε να αρχίσει να αποκαθίσταται η κανονικότητα στον τομέα των δημοσίων έργων. Και πάλι όμως ο χρόνος που θα έχει χαθεί θα είναι πολύτιμος. Οσα έργα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του χρόνου ή θα χαθούν οριστικά και θα παραμείνουν τα κουφάρια των εργοταξίων να μας θυμίζουν που βρισκόμασταν και που καταντήσαμε, ή θα μετατεθούν στο επόμενο ΕΣΠΑ αποδυναμώνοντας τον προϋπολογισμό του, που προβλέπει συγκεκριμένα ποσά μέχρι το τέλος του 2020, ή θα ανατεθούν στους δήμους οι οποίοι θα πρέπει μέσω των πετσοκομμένων πόρων που εισπράττουν από το κράτος να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα και να χρηματοδοτήσουν και μεγάλα έργα. Ονειρα θερινής νυκτός λίγο πριν το «κανόνι», γιατί προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουμε. Από την πλευρά των αγροτών, μετά τους μηλοπαραγωγούς που πέταξαν τα προϊόντα τους στις χωματερές θα ακολουθούσουν και άλλοι συνάδελφοι τους τον ίδιο δρόμο, από τη στιγμή που η οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάνηψης μετά από τον ξαφνικό θάνατο με τις κλειδωμένες τράπεζες. Διότι αυτή τη στιγμή η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας μοιάζει με έναν βαριά ασθενή που πέθανε κατά τη διάρκεια δύσκολης χειρουργικής επέμβασης και οι γιατροί προσπαθούν τώρα να τον επαναφέρουν στη ζωή. Οσες πιθανότητες έχουν να πετύχουν το θαύμα της ανάνηψης, άλλες τόσες ελπίδες έχουν απομείνει και στη χώρα μας που οδεύει ολοταχώς για έξοδο από το ευρώ. Τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε τα δημόσια έργα με πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις επιδοτήσεις των αγροτών και γενικά τη διόλου εύκολη καθημερινότητα μας, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζαμε μέχρι την ημέρα που εξαγγέλθηκε το δημοψήφισμα. Το μήνυμα που στείλαμε μπορεί να ήταν ηχηρό αλλά το αφτί των παραληπτών δεν φαίνεται να ιδρώνει. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο με εσωτερικές έριδες και ατέρμονες διαπραγματεύσεις σε καθεστώς ασάφειας. Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό.
