Η σχεδόν δίωρη καθυστέρηση με την οποία έφτασε από τη Αθήνα στη χθεσινή συνεδρίαση της επιτροπής παρακολούθησης του Επιχειρησιακού Προγράμματος Θεσσαλίας ο Γενικός Γραμματέας Δημοσιών Επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης, ελπίζουμε να μην αποτελεί προάγγελο των ρυθμών υλοποίησης του νέου ΠΕΠ. Οι πόροι του σχεδόν μισού δισεκατομμυρίου ευρώ που προβλέπονται για την υλοποίηση έργων και υποδομών στη Θεσσαλία, αποτελούν το μοναδικό χρηματοδοτικό εργαλείο ανάπτυξης για την περιφέρεια. Ηδη χάθηκε πολύτιμος χρόνος λόγω των πολιτικών εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωση του κράτους το τελευταίο πεντάμηνο. Η νέα προγραμματική περίοδος έπρεπε να ξεκινήσει το 2014. Δυστυχώς βρισκόμαστε στα μισά του 2015 και τώρα αρχίζουν να συνεδριάζουν οι επιτροπές, οι οποίες έχουν την ευθύνη να τρέξουν τις διαδικασίες και να αρχίσει να πέφτει χρήμα στις τοπικές οικονομίες από την υλοποίηση των έργων.
Προκαλεί πάντως μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ενώ η περιφέρεια Θεσσαλίας και οι περισσότεροι μεγάλοι δήμοι είναι έτοιμοι από καιρό με προτάσεις και σχέδια για την απορρόφηση πόρων από το νέο ΕΣΠΑ, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Ανάπτυξης δείχνουν να πελαγοδρομούν. Απόλυτα εναρμονισμένες με τη γενικότερη εικόνα αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού, τρέχουν ασθμαίνοντας έναν ολόκληρο χρόνο μετά την έναρξη της νέας προγραμματικής περιόδου, να καλύψουν το χαμένο έδαφος. Σαν να υπάρχουν αυτή την περίοδο στη χώρα μας πολλές επιλογές για τη χρηματοδότηση δημοσίων έργων και παρεμβάσεων που έχουν απόλυτη ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες. Σαν να μην έχουν νεκρώσει οι τοπικές οικονομίες από την έλλειψη ρευστότητας και την ανεξέλεγκτη ενίσχυση της ανεργίας.
Ενώ οι ευρωπαίοι μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεκολλήσουμε από το τέλμα της ύφεσης και να δρομολογήσουμε εκείνες τις διαδικασίες που θα δώσουν οικονομικές ανάσες στην περιοχή, παραμένουμε στο σημείο «μηδέν» με ευθύνη του δυσκίνητου κρατικού μηχανισμού που εξακολουθεί να διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο των κοινοτικών προγραμμάτων, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί στο πολύ πρόσφατο παρελθόν η ανικανότητά του να ανταπεξέλθει σε αυτή τη διαδικασία. Το παράδειγμα των έργων που μεταφέρονται από το ένα ΕΣΠΑ στο άλλο, επειδή χάνονται οι προθεσμίες ολοκλήρωσης με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η επομένη προγραμματική περίοδος από τις εκκρεμότητες της προηγούμενης, δεν έχει διδάξει τίποτα απολύτως στους έχοντες τη σχετική ευθύνη. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα τελευταία χρόνια που η χώρα βούλιαξε οικονομικά και κοινωνικά, η απρόσκοπτη εξέλιξη των αντίστοιχων προγραμμάτων θα έπρεπε να αποτελεί ζήτημα κυρίαρχης προτεραιότητας και να διαφυλάττεται σαν κόρη οφθαλμού. Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται χωρίς ωστόσο να έχουν εκτιμηθεί οι συνέπειες από ένα πιθανό ναυάγιο στην ολοκλήρωση των έργων του προηγούμενου ΕΣΠΑ, όπου η στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου έχει νεκρώσει τα εργοτάξια και έχει διώξει τους εργολάβους. Αν δεν παραταθεί το πρόγραμμα τότε ή θα πρέπει να επιβαρυνθεί το κονδύλι της νέας προγραμματικής περιόδου ή το χειρότερο, τα έργα που αυτή τη στιγμή είναι ημιτελή θα ματαιωθούν οριστικά και η χώρα μας θα κληθεί να επιστρέψει τα σχετικά κονδύλια.
Η πρόταση του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, να περάσει δηλαδή στις περιφέρειες η οικονομική διαχείριση της νέας προγραμματικής περιόδου με συγκεκριμένες ασφαλιστικές δικλίδες κατανομής των ευρωπαϊκών πόρων, όσο ρεαλιστική και αυτονόητη αν ακούγεται δεν τρέφουμε την παραμικρή ελπίδα ότι θα υιοθετηθεί από ένα αναχρονιστικό δημόσιο σύστημα διοίκησης με στελέχη που έχουν γαντζωθεί από τις καρέκλες τους αδιαφορώντας για τις τύχες της χώρας.
