Καλά κρατεί το άθλιο παιχνιδάκι των εργολάβων που εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο εργαζόμενους, καταπατώντας την εναπομείνασα εργατική νομοθεσία. Η συγκεκριμένη πρακτική έχει γίνει μόδα με τις ευλογίες των μνημονιακών νόμων, που δίνουν αφενός το δικαίωμα στους ιδιώτες να συνάψουν συμβάσεις με δημόσιους φορείς χωρίς να διασφαλίζονται τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων τους οποίους προσλαμβάνουν και αφετέρου, συνηγορούν στην πλήρη κατάρρευση ενός ετοιμόρροπου συστήματος εργασιακών δικαιωμάτων. Το χειρότερο είναι πως αυτό το κλίμα που έχει ξεσηκώσει τους εργαζόμενους των εργολάβων, ταλανίζει φορείς όπως το Νοσοκομείο και το Πανεπιστήμιο στο άκρως σοβαρό ζήτημα της καθαριότητας. Μετά τις απερίγραπτες καταστάσεις που κατήγγειλαν οι εργαζόμενες στην καθαριότητα του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, έρχονται τώρα στο προσκήνιο ανάλογες καταγγελίες από τις εργαζόμενες στην καθαριότητα του «Αχιλλοπουλείου» που είναι απλήρωτες εδώ και τρεις μήνες ενώ ορισμένες από αυτές πήραν το δρόμο της απόλυσης όταν διαμαρτυρήθηκαν για αύτη την κατάσταση. Οι μισθοί στους συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους δεν ξεπερνούν τα 300 ευρώ το μήνα, χωρίς να τηρείται το ωράριο της τετράωρης απασχόλησης και χωρίς να αναγνωρίζονται δικαιώματα στις εργαζόμενες. Στο πανεπιστήμιο, η διοίκηση του ιδρύματος δήλωσε δέσμια της νομοθεσίας αναφορικά στην υπογραφή σύμβασης με τον ιδιώτη για τον ευαίσθητο τομέα της καθαριότητας. Παρά τις διαμαρτυρίες του τοπικού σωματείου για την πρόσληψη καθαριστριών με συμβάσεις αορίστου χρόνου, οι πρυτανικές αρχές σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος «ένιψαν τας χείρας των», επικαλούμενες το γράμμα του νόμου. Το ίδιο συμβαίνει και στο νοσοκομείο όπου η σύμβαση με τον εργολάβο που έχει κάνει απολύσεις και οφείλει δεδουλευμένα στις καθαρίστριες, λήγει εντός των επομένων ημερών και οι εργαζόμενες δικαίως ανησυχούν για τα οφειλόμενα. Στις ανησυχίες τους έρχονται να προστεθούν καταγγελίες για εκβιαστικές συμπεριφορές, για προσπάθεια τρομοκράτησης όσων εργαζόμενων σηκώνουν το κεφάλι από το μαγκανοπήγαδο της εργασιακής εκμετάλλευσης καθώς και για εντατικοποίηση της δουλειάς. Πρόκειται δηλαδή για τον ορισμό του εργασιακού μεσαίωνα με εργαζόμενους που οι εργολάβοι τους θέλουν χωρίς δικαιώματα αλλά μόνο να ξεπατώνονται στη δουλειά και να πληρώνονται με ψίχουλα ή και καθόλου.
Το «ιδανικό εργασιακό περιβάλλον» που επέβαλλαν στο εθελόδουλο πολιτικό προσωπικό της χώρας οι δανειστές μας, βρίσκει την πιο απάνθρωπη εφαρμογή του στις συμβάσεις που υπογράφουν εργαζόμενοι με εργολάβους, οι οποίοι αναλαμβάνουν τομείς όπως η καθαριότητα δημόσιων φορέων. Ετσι όλοι είναι κερδισμένοι. Και το κράτος που δεν επιβαρύνεται με υποχρεώσεις και ο ιδιώτης που αποκομίζει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με το μικρότερο δυνατό κόστος. Επειδή όπως οι επίμαχες συμβάσεις αφορούν σε ευαίσθητους τομείς όπως η καθαριότητα σε πανεπιστήμια και νοσοκομεία, το θέμα δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζεται με την ελαφρότητα που επιδεικνύουν μέχρι σήμερα οι έχοντες άμεση ευθύνη για αυτή την άθλια πραγματικότητα. Οι εργολάβοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να ποντάρουν στην ανάγκη των εργαζομένων για ένα μεροκάματο, έστω και με χαρακτήρα φιλοδωρήματος. Οι διοικήσεις φορέων όπου οι ιδιώτες αλωνίζουν με τις ευλογίες της νομοθεσίας, δεν μπορούν να συνεχίσουν να μην αντιδρούν και να παρακολουθούν τις εξελίξεις σαν να μην αφορούν το φορέα που διοικούν. Για τους εργαζόμενους(και δε αναφερόμαστε μόνο στις καθαρίστριες), δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια επιλογών. Είτε θα διαλέξουν το δρόμο της σύγκρουσης για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, είτε θα παραμείνουν με σκυμμένο το κεφάλι και τις αλυσίδες σφιχτά δεμένες στα πόδια.
