Η υπόθεση με τους πλαστούς τίτλους σπουδών από δημοσίους υπαλλήλους που για χρόνια εξαπατούσαν το ελληνικό δημόσιο και προσέβαλαν το λειτούργημά τους, με την πλήρη έννοια του όρου, μπορεί να έχει μια και μοναδική εξέλιξη. Την ταχεία διαλεύκανσηή της με διαφανείς διαδικασίες έτσι ώστε στη συνέχεια οι πλαστογράφοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Από τα πρώτα στοιχεία προκύπτει ότι ο αριθμός των σχετικών περιπτώσεων δεν είναι μεγάλος, σε σύγκριση τουλάχιστον με άλλες περιοχές της χώρας, όπου η πλαστογραφία και η αλλοίωση τίτλων σπουδών είχε γίνει δημοφιλές σπορ. Και τί δεν έχουν αντικρύσει οι αρμόδιες υπηρεσίες της τοπικής διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια του σχετικού ελέγχου. Αλλοιωμένα απολυτήρια λύκεια με βαθμό πολύ μεγαλύτερο από τον πραγματικό, ψεύτικους τίτλους σπουδών ακόμη και μεταπτυχιακών, παραποιημένα ονόματα, ανύπαρκτα πτυχία ξένων γλωσσών και πάει λέγοντας.
Οι έλεγχοι που διέταξε το υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης σε όλο το φάσμα του δημοσίου, αποκάλυψαν ένα άθλιο φαινόμενο όπου δυστυχώς υπάρχουν πολλές περιπτώσεις δημοσιών υπαλλήλων οι οποίοι υποτίθεται ότι λειτουργούσαν σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Το χειρότερο είναι πως εκτός από δημοσίους λειτουργούς, που αλλοίωσαν τους τίτλους σπουδών τους, υπάρχουν και περιπτώσεις μαθητών που ακολούθησαν την ίδια ακριβώς διαδικασία, όπως μια απόφοιτη Επαγγελματικού Λυκείου που μετέτρεψε το 19 του απολυτηρίου της σε 19,9 έτσι ώστε να προσληφθεί στο δημόσιο. Η απάτη εντοπίστηκε και η ίδια απολύθηκε. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση όσων εισέπρατταν κανονικά για χρόνια τις προβλεπόμενες αποδοχές χωρίς να αξίζουν καν να βρίσκονται στα γραφεία τους.
Το ζήτημα εκτός από νομικό είναι πρωτίστως ηθικό. Ο υπάλληλος που έχει εξαπατήσει το δημόσιο για να προσληφθεί, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αφορά σε όλους αυτούς τους πτυχιούχους που μάτωσαν στα θρανία για χρόνια προκειμένου να αποκτήσουν έναν πανεπιστημιακό τίτλο και στο τέλος κατέληξαν να κάνουν τους σερβιτόρους και τους ντελιβεράδες ή ακόμη χειρότερα έγιναν μετανάστες, επειδή κάποιοι χωρίς ίχνος ηθικής κατέλαβαν τις θέσεις τους με δόλιο τρόπο. Αυτό το αρρωστημένο σκηνικό υφίσταται για δεκαετίες. Κάποτε έπρεπε να σπάσει το απόστημα και να καθαρίσει η πληγή. Οι κατά τόπους διευθύνσεις εκπαίδευσης έχουν πλέον το λόγο και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που έχουν τεθεί σε λειτουργία εντοπίζουν ήδη τα πρώτα «λαβράκια». Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχισθεί με αμείωτη ένταση και να ολοκληρωθεί όχι απλώς απρόσκοπτα αλλά και με τη πίεση των συνδικαλιστικών οργάνων των δημοσιών υπαλλήλων στους οποίους έχουν κολληθεί αρκετές ταμπέλες. Οι ίδιοι πρέπει να απαιτήσουν την ταχεία διαλεύκανση των υποθέσεων υποτιθέμενων συναδέλφων τους που κορόιδεψαν το σύμπαν για μια θέση το δημόσιο και κράταγαν τις κοιλιές τους από τα γέλια, κάθε φορά που ο κλάδος τους βρισκόταν στο στόχαστρο άθλιων και κατευθυνόμενων επιθέσεων. Ιδίως τα τελευταία χρόνια που ο κοινωνικός αυτοματισμός έλαβε διαστάσεις επιδημίας σε όλους του επαγγελματικούς κλάδους, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο στοχοποιήθηκαν όσο λίγοι επαγγελματικοί κλάδοι. Η διαδικασία ελέγχου των πλαστών τίτλων σπουδών πρέπει να αποτελέσει και για αυτούς μια πρώτης τάξης ευκαιρία για αυτοκάθαρση αλλά και για να κλείσουν τα στόματα των «εντεταλμένων παπαγάλων» που σε κάθε ευκαιρία πετούν τη λάσπη στον ανεμιστήρα και όποιον πάρει ο χάρος.
