Γιώργος Λαμπράκης: Ο δέκατος νεκρός στη Χαλυβουργία ας είναι ο τελευταίος

γιώργος-λαμπράκης-ο-δέκατος-νεκρός-στ-759501

Δέκα νεκροί εργαζόμενοι σε 35 χρόνια λειτουργίας των εργοστασίων της Χαλυβουργίας σε Βόλο και Βελεστίνο. Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός της συγκεκριμένης εταιρείας μετά και την προχθεσινή τραγωδία με το θάνατο ενός 47χρονου πολύπειρου εργαζόμενου, που πνίγηκε αβοήθητος σε δεξαμενή νερού του εργοστάσιου, στη Βιομηχανική Περιοχή Βελεστίνου. Ο χαμός ενός πατέρα δύο ανήλικων παιδιών επαναφέρει στο προσκήνιο το μείζον θέμα των μέτρων ασφαλείας σε βαριές βιομηχανίες όπως η συγκεκριμένη. Τα ερωτήματα που γεννιούνται για την τήρησή τους από την εταιρεία καθώς επίσης και για το ρόλο των υπηρεσιών έλεγχου, σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή του σχεδιασμού για την αποφυγή αναλόγων ατυχημάτων, είναι αμείλικτα και χρήζουν ξεκάθαρων απαντήσεων. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η νέα τραγωδία, οι συνάδελφοι του άτυχου εργαζόμενου καθώς και οι συνδικαλιστές, έθεσαν επιτατικά το ζήτημα της εντατικοποίησης της δουλειάς στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας. Μείωση αποδοχών και μείωση στις βάρδιες, εφαρμοστήκαν από τη διοίκηση της εταιρίας σε μια προσπάθεια να συμπιεστεί το εργατικό κόστος και να μην απειληθούν οι θέσεις εργασίας. Το σωματείο είπε «ναι» τα τελευταία δυόμιση χρόνια σε όλες τις εκβιαστικές προτάσεις της εργοδοσίας για μείωση των μισθών, μπροστά στο ενδεχόμενο να γίνουν απολύσεις. Για αυτή τους την επιλογή οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας δέθηκαν την κριτική συναδέλφων τους από άλλες βιομηχανίες, αλλά στις εποχές που ζούμε ελάχιστα μέτρησε η κατακραυγή μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας. Από το σημείο όμως να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για όχι περισσότερα από 800 ευρώ το μήνα, μέχρι το σημείο να φεύγουν καθημερινά από τα σπίτια τους για να πιάσουν δουλειά και να μη γνωρίζουν αν θα ξαναδούν τις οικογένειες τους, υπάρχει τεράστια διαφορά. Εννοείται πως η απάντηση στο δίλημμα «άνεργος και ζωντανός ή κακοπληρωμένος και με το ένα πόδι στον τάφο», είναι αυτονόητη. Αυτονόητη δεν είναι όμως πάντα η εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας των εργαζομένων σε εργοστάσια όπως η Χαλυβουργία. Επίσης, αυτονόητος δεν είναι ο ασφυκτικός έλεγχος που πρέπει να ασκείται από τις υπηρεσίες της επιθεώρησης εργασίας σε εταιρίες όπου έχουν χάσει τη ζωή τους δέκα άνθρωποι μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες!

Η νέα τραγωδία στη Χαλυβουργία κινητοποίησε το σωματείο και από χθες ξεκίνησαν δυναμικές κινητοποιήσεις με σκοπό να ασκηθεί πίεση στην εταιρεία για τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να λαμβάνονται και να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Οι ίδιοι οι συνάδελφοι του άτυχου 47χρονου έθεσαν από την πρώτη στιγμή το ερώτημα, για ποιον λόγο το νέο θύμα των εργασιακών συνθηκών στη Χαλυβουργία ήταν μόνο του σε ένα πόστο που αν υπήρχε και δεύτερο άτομο δεν θα είχε συμβεί η προχθεσινή τραγωδία. Μια ακόμη οικογένεια βυθίστηκε στο πένθος, ένα σωματείο πάγωσε και υπέστη σοκ από το χαμό ενός πολύπειρου εργαζόμενου που πέρασε νέο παλικάρι το κατώφλι της Χαλυβουργίας και μια ολόκληρη κοινωνία περιμένει πειστικές απαντήσεις για τα αίτια του νέου θανατηφόρου εργατικού δυστυχήματος. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν σε αυτούς που οδήγησαν στο θάνατο με τις παραλείψεις τους τον άτυχο πατέρα των δύο ανήλικων παιδιών. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για σιωπή και συγκάλυψη μετά από έναν θάνατο σε μια εταιρία που στην προσπάθεια της να συμπιέσει το εργατικό κόστος εντατικοποιεί τους ρυθμούς εργασίας και συνεχίζει να μετρά απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου