Μια περίεργη, μια ανεξήγητη σιωπή εξακολουθεί να καλύπτει τα θέμα της διαφαινόμενης ταφόπλακας στο έργο του περιφερειακού δρόμου του Βόλου, σε ό,τι αφορά στον αρχικό σχεδιασμό του. Ο αποκλεισμός του από το επιχειρησιακό πρόγραμμα του υπουργείου Μεταφορών δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Το κορυφαίο οδικό έργο της Μαγνησίας τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια, οδεύει προς οριστική απαξίωση, από τη στιγμή που δεν περιλαμβάνεται στον κεντρικό σχεδιασμό η κατασκευή των τμημάτων από την Αγριά μέχρι το Μαλάκι και από τον κόμβο της Μπουρμπουλήθρας μέχρι τον κόμβο της λεωφόρου Λαρίσης. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η πόλη θα παραμείνει χωρίς έναν ολοκληρωμένο περιφερειακό δρόμο, παρά μόνο με ένα τμήμα του μήκους εννέα μόλις χιλιομέτρων, με σοβαρά λειτουργικά προβλήματα, αναρίθμητες κακοτεχνίες και το πιο σημαντικό, ξεπερασμένο από τις σύγχρονες κυκλοφοριακές ανάγκες μιας περιοχής με περισσότερους από 140.000 κατοίκους.
Την ίδια στιγμή, με εξαίρεση τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας που στην ουσία επιβεβαίωσε τη σοβαρή εμπλοκή στο θέμα, κανένα άλλο στέλεχος του τοπικού πολιτικού προσωπικού δεν αντέδρασε έστω για τα μάτια του κόσμου, σε μια ακόμη αρνητική εξέλιξη για την περιοχή μας. Το τελευταίο διάστημα δεν προλαβαίνουμε να καταγράφουμε τα χαστούκια που δέχεται ο νομός, τόσο σε ζητήματα που αφορούν στην απασχόληση και τη στήριξη της πολυπόθητης ανάπτυξης, όσο και στον μείζονα τομέα των έργων υποδομής. Το πιο σημαντικό έργο για το Βόλο οδεύει οριστικά και αμετάκλητα πλέον προς τις καλένδες και οι εκπρόσωποι των πολιτών περί άλλων τυρβάζουν, μονίμως απορροφημένοι από τις πολιτικές τους ανασφάλειες και διαρκώς εμπλεκόμενοι σε κόντρες και άγονες αντιπαραθέσεις για τη διασφάλιση του πολιτικού τους μέλλοντος.
Αλίμονο αν δεχτούμε ότι η μάχη για έναν ολοκληρωμένο περιφερειακό δρόμο, όπως αυτοί που διαθέτουν όλες οι μεγάλες ελληνικές πρωτεύουσες, έχει χαθεί επειδή ένας έτσι κι αλλιώς ανεπαρκής υπουργός δεν φρόντισε να εντάξει το έργο στο σχεδιασμό του υπουργείου του μέχρι το 2020. Δεν μπορεί άλλωστε να είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Μαγνησία απουσιάζει, σε προκλητικό βαθμό, από το σύνολο των οδικών και σιδηροδρομικών έργων τα οποία εξήγγειλε πρόσφατα ότι θα χρηματοδοτήσει το υπουργείο Μεταφορών. Τις προθέσεις της κεντρικής εξουσίας έναντι της περιοχής μας τις γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και καθημερνά επιβεβαιώνεται η πεποίθηση ότι ο νομός με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα, όχι μόνο δεν περιλαμβάνεται στον αναπτυξιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης αλλά όπου μπορούν μας αποκλείουν ακόμη και από προγράμματα τα οποία προσφέρουν πρόσκαιρες ανάσες στους επωφελούμενους. Σα να θέλουν να μας σβήσουν από το χάρτη της ελληνικής επικράτειας.
Ακόμη και ο τελευταίος κάτοικος της Μαγνησίας στο πλέον απομακρυσμένο χωριό έχει πειστεί για τις προθέσεις των κυβερνώντων και γι’ αυτό άλλωστε περιμένει με μεγάλη ανυπομονησία τις επερχόμενες εκλογές έτσι ώστε να δώσει τη δική του απάντηση σε πολιτικά στελέχη τα οποία φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τα σημερινό κατάντημα της περιοχής. Στο μεταξύ όμως οι τοπικοί εκπρόσωποι των πολιτών πρέπει να ανασυνταχθούν και να δημιουργήσουν ένα αρραγές μέτωπο διεκδίκησης σε μια σειρά εκκρεμών ζητημάτων, όπως ο περιφερειακός δρόμος του Βόλου που θα μείνει στην ιστορία σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα δημόσιου έργου που ποτέ δεν τέλειωσε λόγω της ανεπάρκειας όσων το σχεδίασαν και ξεκίνησαν να το υλοποιούν, αλλά και λόγω έλλειψης διεκδίκησης από ένα πολιτικό προσωπικό χαμηλών πτήσεων, σε μια περιοχή βυθισμένη στην υπανάπτυξη και την κοινωνική εξαθλίωση.
