Απεργιακή κινητοποίηση – σταθμό χαρακτηρίζουν οι συνδικαλιστές την αυριανή γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με αφορμή την κατάθεση του προϋπολογισμού, ο οποίος προβλέπει μια σειρά από νέα μέτρα λιτότητας που θα ματώσουν περαιτέρω την ελληνική κοινωνία. Η συμμετοχή των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των νέων στις αυριανές απεργιακές συγκεντρώσεις χαρακτηρίζεται ως ζήτημα υψίστης προτεραιότητας προκειμένου να σταλούν τα κατάλληλα μηνύματα στους κατάλληλους αποδέκτες. Ας δούμε όμως το διακύβευμα της αυριανής γενικής απεργίας, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που σε μεγάλο βαθμό αποτελεί κυρίαρχο ζητούμενο σε κάθε σημαντική απεργιακή κινητοποίηση. Κατ’ αρχήν για τους εκπροσώπους των εργαζομένων η επιτυχία της απεργίας, τόσο σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή σε αυτήν, όσο και στην παρουσία του κόσμου στις απεργιακές συγκεντρώσεις, αποκτά ξεχωριστή σημασία με δεδομένη την απάθεια, την αδράνεια και την αδιαφορία που επιδεικνύουν οι πολίτες σε κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία. Θα κερδίσουν ένα μεγάλο μέρος της χαμένης αξιοπιστίας τους οι συνδικαλιστές, αν ο κόσμος βγει αύριο στους δρόμους και πλαισιώσει μαζικά τις συγκεντρώσεις. Για τον ίδιο τον κόσμο το μεγάλο διακύβευμα είναι αν μπορεί να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπρέπεια, μετά από πέντε χρόνια ανεκδιήγητης ανοχής σε μέτρα και αποφάσεις που κατέστρεψαν τις ζωές μας. Ενας λαός που τα τελευταία χρόνια έχει κλειστεί στο καβούκι του και περιμένει από την μοναξιά του καναπέ να αλλάξουν καταστάσεις, οι οποίες παγιώθηκαν υπό το φόβο της χρεοκοπίας και της απόλυτης διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Πρόκειται για τον ιστό που δέχεται το ένα μετά το άλλο τα πλήγματα σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας. Από την έκρηξη της ανεργίας και της οικονομικής εξαθλίωσης, μέχρι την κατάλυση κεκτημένων σε ευαίσθητους τομείς όπως η υγεία και η κοινωνική πρόνοια. Οι πολίτες έχασαν μέσα σε μια πενταετία όσα κέρδισαν με κόπους και αγώνες τα τελευταία εξήντα χρόνια. Αν αυτή η ζοφερή πραγματικότητα δεν αρκεί ώστε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να δώσει μαζικά το παρών σε μια 24ωρη απεργία, τότε ειλικρινά φοβόμαστε ότι έχουν χαθεί και οι τελευταίες ελπίδες για τον απλήρωτο, τον άνεργο, τον απολυμένο που κάθε βράδυ αγανακτεί για την οικονομική κατάσταση απέναντι στον τηλεοπτικό του δέκτη και την επόμενη ημέρα επιστρέφει στην ψευδαίσθηση της αποστασιοποίησης από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, στη αδράνεια απέναντι σε κάθε πρόσωπο και πολιτική που τον πληγώνει και στην υποταγή απέναντι σε ένα σύστημα που επέβαλαν στη χώρα μας ξένοι παράγοντες με την αμέριστη στήριξη του εγχώριου πολιτικού προσωπικού.
Για να έχει την απαιτούμενη επιτυχία η αυριανή απεργία υποτίθεται ότι οι διοργανωτές της, τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος και εξασφάλισαν ότι η παρουσία του κόσμου θα είναι μαζική. Διαφορετικά θα μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι οι γενικές απεργίες εξαγγέλλονται έτσι ώστε, αφενός να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους οι συνδικαλιστές και αφετέρου για να λειτουργήσουν σαν μηχανισμοί αποσυμπίεσης της κοινωνικής έντασης.
Το γεγονός ότι δεν στηρίζουν την απεργία οι καταστηματάρχες και οι έμποροι, έστω με συμβολικό κλείσιμο των επιχειρήσεών τους κατά τη διάρκεια των απεργιακών συγκεντρώσεων, αποτελεί αρνητικό παράγοντα σε ό,τι αφορά στην επίτευξη του στόχου για τη μαζική παρουσία του κόσμου στις αυριανές κινητοποιήσεις. Το παράδοξο είναι πως ο νέος προϋπολογισμός αφορά και στους ανθρώπους της αγοράς, οι οποίοι έχουν γονατίσει από τα μνημόνια και τις περικοπές που επέφεραν.
