Γιώργος Λαμπράκης: Μάθαμε να ζούμε και με τις θανατηφόρες διαβάσεις

γιώργος-λαμπράκης-μάθαμε-να-ζούμε-και-550

Το χθεσινό θανατηφόρο τροχαίο δυστύχημα στην ισόπεδη διάβαση του ΟΣΕ στο Αλιβέρι, επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για το βαθμό επικινδυνότητας του συνόλου των ισόπεδων σιδηροδρομικών διαβάσεων εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου. Δεν υπάρχει ούτε μια από τις έξι διαβάσεις του ΟΣΕ, από αυτή στη γέφυρα της Παπαδιαμάντη μέχρι και την τελευταία στα Μελισσάτικα, που να μην έχει χάσει τη ζωή του κάποιος συνάνθρωπός μας τα τελευταία χρόνια. Πραγματικά, ο κατάλογος των θανατηφόρων συμβάντων στις ισόπεδες διαβάσεις είναι μακρύς και οι ευθύνες για αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα μπορούν να προσδιοριστούν επακριβώς. Ο παράγοντες της έλλειψης προσοχής και του σεβασμού στην τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, σε ό,τι αφορά στη συμπεριφορά των οδηγών όταν προσεγγίζουν σε διάβαση του ΟΣΕ ή όταν τη διασχίζουν, δεν αμφισβητούνται. Εξαλλου οι Ελληνες οδηγοί δεν είναι και οι πλέον προσεκτικοί στον κόσμο. Ωστόσο η λειτουργία όχι μιας ή δύο, άλλα έξι συνολικά ισόπεδων διαβάσεων σε ένα πυκνοκατοικημένο πολεοδομικό συγκρότημα, είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ότι αργά ή γρήγορα θα προκαλέσει ανθρώπινες τραγωδίες. Όσο προσεκτικοί και αν είναι οι οδηγοί, όσο λειτουργικά και αν είναι τα ηχοφωτεινά σήματα και οι ειδικές μπάρες, το κακό δεν θα αργήσει να γίνει.

Η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων τα προηγούμενα χρόνια για την ανάγκη μετακίνησης του περίφημου «S» που σχηματίζουν οι σιδηροδρομικές γραμμές, από την καρδιά ενός μεγάλου κομματιού του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου, από τους Αγίους Αναργύρους μέχρι τη ΜΕΤΚΑ και τα Μελισσάτικα, έχει ξεχαστεί μάλλον οριστικά. Ταυτόχρονα, ξεχάστηκε και η διεκδίκηση της τοπικής κοινωνίας για υπογείωση των ισόπεδων διαβάσεων του ΟΣΕ προκειμένου να πάψουν να υφίστανται οι σημερινοί κίνδυνοι για την οδική ασφάλεια. Καμία συζήτηση από τους αρμόδιους φορείς, καμία διεκδίκηση από τους εκλεγμένους εκπροσώπους των Βολιωτών, που μοιάζουν να έχουν συμβιβαστεί με τη σημερινή πραγματικότητα. Εχοντας απέναντί τους ένα δυσκίνητο δημόσιο φορέα, που ιδίως τα τελευταία χρόνια βρίσκεται λίγο πριν την οριστική απαξίωση και διάλυση, οι φορείς της περιοχής έπαψαν ακόμη και να συζητούν ένα θέμα με θανατηφόρες προεκτάσεις, σε κυριολεκτικό βαθμό.

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, κάποιος που παρακολουθεί ανελλιπώς την τοπική επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια, θα αναρωτηθεί βεβαίως πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για μετακίνηση των γραμμών ή για τη δημιουργία υπόγειων διαβάσεων για τα τραίνα, από τη στιγμή που η πόλη διεκδικεί εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια την τοποθέτηση ελαστικών ταπήτων ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές των διαβάσεων, έτσι ώστε να μην καταστρέφονται τα αμορτισέρ των διερχόμενων αυτοκινήτων. Ακόμη και η συγκεκριμένη διαδικασία, που μοιάζει απλή και αυτονόητη, έχει κολλήσει κάπου μεταξύ αναδόχου και ΟΣΕ με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να υφίσταται μια τριτοκοσμική κατάσταση στις περισσότερες ισόπεδες διαβάσεις. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι από τη στιγμή που δεν μπορεί να επιλυθεί ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας με συνοπτικές διαδικασίες, ποιες είναι οι πιθανότητες ουσιαστικής αντιμετώπισης ενός προβλήματος που κοστίζει ανθρώπινες ζωές, επειδή κάποιοι γραφειοκράτες έχουν στυλώσει τα πόδια ή απλά είναι αδιάφοροι και κάποιοι αυτοδιοικητικοί με μηδενικές ικανότητες διεκδίκησης παρακολουθούν αμέριμνοι τις εξελίξεις και αφήνουν τα τραίνα να περνούν και να σκοτώνουν κόσμο στις ισόπεδες διαβάσεις του ΟΣΕ.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου