Γιώργος Λαμπράκης: Το αποδυναμωμένο μήνυμα μιας εξέγερσης

γιώργος-λαμπράκης-το-αποδυναμωμένο-μ-8194

Υπό εξαιρετικά ιδιάζουσες συνθήκες τιμήθηκε φέτος στο Βόλο η 41η επέτειος από την εξέγερση των φοιτητών κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών. Και δεν αναφερόμαστε βεβαίως στις συνθήκες φτώχιας, εξαθλίωσης και απελπισίας που κάνουν εφιαλτική την καθημερινότητα των πολιτών. Αναφερόμαστε στην επιλογή των διοργανωτών της μιας από τις δύο πορείες στο κέντρο της πόλης, να διαχωρίσουν τη διαδικασία κατάθεσης στεφάνων στο Μνημείο των Ηρώων, στην παραλία από το κομμάτι της πορείας που γίνεται κάθε χρόνο τις απογευματινές ώρες και έχει σαν σημείο κατάληξης το Ηρώο. Φέτος το Εργατικό Κέντρο και η Τοπική ΕΛΜΕ αποφάσιζαν η κατάθεση από τους συνδικαλιστικούς φορείς και τους βουλευτές να γίνει το μεσημέρι, πέντε ολόκληρες ώρες πριν την πορεία στη μνήμη των αγωνιστών φοιτητών που έπεσαν στο Πολυτεχνείο. Το αρνητικό κλίμα των προηγούμενων ετών με τις αποδοκιμασίες και τα συνθήματα κατά των συνδικαλιστών καθώς βέβαια και η εκρηκτική ατμόσφαιρα που καλλιεργήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, μετά την απόφαση των πρυτανικών αρχών να κλείσουν τα πανεπιστήμια για την αποτροπή καταλήξεων και επεισοδίων, οδήγησαν τις τοπικές συνδικαλιστικές ηγεσίες στην επιλογή να τιμήσουν τους ήρωες του Πολυτεχνείου σε… στενό οικογενειακό κύκλο. Το κλίμα έντασης που επικράτησε τις προηγούμενες ήμερες στην Αθήνα καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας όπου υπάρχουν μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, φόβισε τους διοργανωτές της χθεσινοβραδινής πορείας στο κέντρο του Βόλου, που επέλεξαν την ασφάλεια της μοναξιάς από την αβεβαιότητα της πολυκοσμίας.

Σε καμία περίπτωση δεν επικροτούμε, ούτε κατανοούμε τις αποδοκιμασίες κατά τη διάρκεια μιας τελετής κατάθεσης στεφάνων στη μνήμη ηρώων, οι οποίοι θυσιάστηκαν για τα πιστεύω τους και άφησαν πολύτιμη παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές με τη θυσία τους. Όπως επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε τις ακρότητες και τους βανδαλισμούς που ακολουθούν, συνήθως, ανάλογες εκδηλώσεις. Οι πολίτες αντιμετωπίζουν με την ίδια ακριβώς στάση όσους σπάνε και καταστρέφουν στο όνομα της αγανάκτησης και της ανάγκης απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης.

Πέρα όμως από τις ιδιαιτερότητες του φετινού εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου στο Βόλο, πρέπει να σταθούμε και στη συνήθη πολυδιάσπαση των φορέων οι οποίοι έχουν τη σχετική οργανωτική ευθύνη. Τόσα χρόνια είχαμε δύο πορείες στη μνήμη των αγωνιστών φοιτητών, φέτος είχαμε τρεις. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των κινητοποιήσεων, τόσο πιο σίγουρο είναι πως θα αποδυναμωθεί το μήνυμα που επιθυμούν να στείλουν όσοι διαμαρτύρονται. Σε ό,τι αφορά στην επικαιρότητα των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου, οι φοιτητές, οι μαθητές και οι οικογένειες τους, ζουν έναν πραγματικό κοινωνικό εφιάλτη χωρίς χρονικό ορίζοντα λήξης. Ο τρόπος όμως με τον οποίο εκπέμπουν τα μηνύματα αγανάκτησής τους για αυτή την κατάσταση είναι απολύτως λανθασμένος ή για να το θέσουμε πιο ρεαλιστικά, είναι αυτός ακριβώς ο τρόπος που επιθυμούν όσοι εφαρμόζουν τις πολιτικές που έχουν καταστρέψει τις ζωές μας. Πολυδιάσπαση, έριδες, συγκρούσεις αντιπαλότητες και στο βάθος η προσπάθεια να καπελώσουν και την παραμικρή προσπάθεια κοινωνικής διαμαρτυρίας τα κόμματα και οι αδίστακτοι εκφραστές τους. Πριν από 41 χρόνια οι εξεγερθέντες φοιτητές είχαν απέναντί τους ένα φασιστικό καθεστώς που κατέρρευσε όταν ενώθηκε ο λαός. Τώρα παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Όσο πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα και γίνεται ακόμη πιο σκληρή και ανάλγητη η πολιτική των μνημονίων, τόσο πολύ-διασπάται ο λαός και εγκλωβίζονται από μικροπολιτικές επιδιώξεις όσοι υποτίθεται ότι εκφράζουν τους πολίτες και απαιτείται να πρωταγωνιστήσουν ώστε να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τον τόπο μας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου