Οι καθαρίστριες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας δίνουν έναν αγώνα που μοιάζει άνισος και με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του τομέα καθαριότητας στο ίδρυμα. Η πρυτανική αρχή φαίνεται πως έχει αποφασίσει να επαναφέρει, μετά από τρία χρόνια, τους ιδιώτες στο πανεπιστήμιο, επικαλούμενη περιστολή δαπανών που επιβάλλει το υπουργείο Οικονομικών. Οπως έχει γίνει γνωστό, το υπουργείο επιβάλλει στους πρυτάνεις να αναθέσουν σε ιδιώτες τον καθαρισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, διαφορετικά θα πρέπει να καλύψουν τη συγκεκριμένη δαπάνη από ιδίους πόρους. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως η οικονομική επιβάρυνση για το τοπικό ακαδημαϊκό ίδρυμα θα είναι μεγαλύτερη, σε περίπτωση που ανατεθεί η καθαριότητα σε ιδιώτη, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι καθαρίστριες. Ήδη υπολογίζουν το επιπλέον κόστος σε 10.000 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην πρύτανη, το κέρδος για το ίδρυμα από τη μη συνεργασία του με ιδιώτες την τελευταία τριετία έφτασε τα 700.000 ευρώ, κατ’ έτος! Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι για ποιο λόγο η νυν πρυτανική αρχή επιμένει στην υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδιασμού; Επιπλέον, οι 27 καθαρίστριες του πανεπιστήμιου θέτουν από τη πλευρά τους το μείζον ζήτημα του επιπέδου παροχής υπηρεσιών σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα. Στο τοπικό ακαδημαϊκό ίδρυμα φοιτούν περισσότεροι από 10.000 φοιτητές. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για εκπτώσεις στην καθαριότητα των χώρων όπου συγχρωτίζονται καθημερινά εκατοντάδες νεαροί σπουδαστές. Για το τέλος αφήνουμε τις επιπτώσεις που θα επιφέρει στο καθεστώς απασχόλησης των καθαριστριών η συνεργασία του πανεπιστημίου με ιδιώτη. Οι ίδιες καταγγέλλουν ότι θα αναγκαστούν να δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας για 200 ευρώ το μήνα, όσες εξ αυτών δεν απολυθούν. Μια τέτοια εξέλιξη θα ισοδυναμεί με πραγματική καταστροφή καθώς πρόκειται για εργαζόμενες άνω των σαράντα ετών που συντηρούν τις οικογένειές τους και που θα έχουν από μηδενικές έως ανύπαρκτες πιθανότητες να ξαναβρούν δουλειά σε περίπτωση απόλυσης.
Ολα αυτά είναι ζητήματα που προκύπτουν από τις απόφαση των πρυτανικών αρχών να συνεργαστούν με τον ιδιώτη και να διακόψουν τη σύμβαση των τελευταίων ετών, η οποία ίσχυε μεταξύ του ιδρύματος και του συλλόγου των καθαριστριών. Η μόνη εξήγηση για τη στάση της διοίκησης του ιδρύματος είναι να της επιβάλλεται η συγκεκριμένη τακτική από την κεντρική διοίκηση, που εδώ και χρόνια έχει επιτρέψει την είσοδο ιδιωτών σε τομείς του δημοσίου όπως η υγεία και η παιδεία. Τα αποτελέσματα τα είδαμε τόσο στα νοσοκομεία, όσο και στα πανεπιστήμια. Οπου μπήκαν ιδιώτες το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών έπεσε κατακόρυφα ενώ οι εργασιακές σχέσεις όσων απασχολούνται με συμβάσεις στους εν λόγω τομείς, κατέρρευσαν. Μισθοί πείνας και εξαθλίωσης σε συνδυασμό με μερική απασχόληση που έκανε ακόμη πιο πλούσιους τους εργολάβους, υποβαθμίζοντας το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών σε ευαίσθητους τομείς λειτουργίας του κράτους, αποτελούν πλέον τον απαράβατο κανόνα αυτών των πολιτικών. Στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μπορεί να έχει αποφασιστεί η παραχώρηση της καθαριότητας σε ιδιώτη, ωστόσο οι καθαρίστριες δεν πρόκειται να υποστείλουν εύκολα τη σημαία του αγώνα. Δυστυχώς όμως σε αυτή την προσπάθεια είναι ολομόναχες, με εξαίρεση τη στήριξη που έχουν από συγκεκριμένο πολιτικό και συνδικαλιστικό χώρο. Η στάση των φοιτητών και των υπολοίπων εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, καθηγητών και διοικητικών υπαλλήλων είναι που προβληματίζει καθώς, προς το παρόν, παρακολουθούν τις εξελίξεις από «απόσταση ασφαλείας»!
