Μέχρι τον πρόεδρο της Δημοκρατίας έφτασαν οι εκπρόσωποι των εμπόρων μήπως και καταφέρουν να βρουν δικαιοσύνη σε μια κατάσταση που απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητά τους. Ο λόγος για τον εφιάλτη των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κλάδου προς τον ασφαλιστικό του φορέα, που τείνει πλέον να μετατραπεί σε θηλιά κατασχέσεων για τους εμπόρους, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, δηλαδή των ίδια τα σπίτια τους. Βεβαίως η κίνηση των εκπροσώπων τους να απευθυνθούν στον κ. Παπούλια έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα καθώς ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αποτελεί τον κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα της χώρας αλλά είναι ένα πρόσωπο χωρίς ίχνος αρμοδιοτήτων και δίχως τη δυνατότητα παρέμβασης στον κυβερνητικό σχεδιασμό. Πολύ περισσότερο όταν αυτός ο σχεδιασμός υπαγορεύεται από ξένους παράγοντες, οι οποίοι έχουν αλυσοδέσει χειροπόδαρα τη χώρα και το πολιτικό της σύστημα. Ο πρωθυπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο χιλιάδων εμπόρων που απειλούνται με οικονομική καταστροφή, επειδή το ασφαλιστικό τους ταμείο, τους κυνηγά λόγω της δεδομένης αδυναμίας τους να πληρώσουν τα ένσημα τους. Διότι, αυτή είναι η ουσία του προβλήματος στον κλάδο των ανθρώπων της αγοράς. Και πρόκειται για τον μοναδικό ασφαλιστικό φορέα που λειτούργει με αυτόν τον παράλογο τρόπο σε βάρος ενός κλάδου που τόσα χρόνια στήριζε και στηρίζει την ελληνική οικονομία.
Δυστυχώς όμως ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του είναι απορροφημένοι από την προσπάθεια εξεύρεσης τρόπου αποφυγής των βουλευτικών εκλογών, λόγω αδυναμίας της παρούσας Βουλής να εκλέξει τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πού μυαλό για τα προβλήματα των επαγγελματιών της αγοράς που στενάζουν από τα μνημόνια και τις οδυνηρές συνέπειές τους; Θα αρκούσε μια απλή νομοθετική ρύθμιση για πάγωμα των υφιστάμενων οφειλών και αναστολή της όποιας διαδικασίας έχει ξεκινήσει για κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών. Με αυτό τον τρόπο θα δινόταν μια γενναία ανάσα στον κλάδο των εμπόρων έτσι ώστε να αρχίσουν να πληρώνουν τις τρέχουσες οφειλές τους χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους και τις θέσεις εργασίας που εξακολουθούν και διατηρούν. Διότι χωρίς μια τέτοια λύση, σχεδόν καμία εμπορική επιχείρηση που χρωστά χιλιάδες ευρώ δεν θα είναι σε θέση να εξοφλήσει τις οφειλές της (παλιές και τρέχουσες), καλύπτοντας παράλληλα τα λειτουργικά της έξοδα, που ανέρχονται κάθε μήνα σε αρκετές εκατοντάδες ευρώ.
Για να ικανοποιηθεί όμως η πρόταση των εμπόρων και να υιοθετηθεί ένας σχεδιασμός που θα βοηθήσει την αγορά να ανασάνει πραγματικά, χρειάζεται πολιτική παλικαριά και πραγματική κατανόηση ενός προβλήματος μείζονος σημασίας που όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Ας μην τρέφουν αυταπάτες οι έμποροι. Οι πολυαναμενόμενες ρυθμίσεις για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο και τα ασφαλτικά ταμεία, που αποτελούν το καινούργιο επικοινωνιακό τρικ της συγκυβέρνησης, θα επιφέρουν ελάχιστες θετικές επιπτώσεις στον δοκιμαζόμενο κλάδο. Η αιτία του προβλήματος θα συνεχίσει να παραμένει και μαζί της θα συνεχίσει να υφίσταται το αδιέξοδό του. Για το τοπικό πολιτικό προσωπικό που έδωσε σύσσωμο το παρόν στην πρόσφατη κινητοποίηση των εμπορικών συλλόγων της Θεσσαλίας, η πίστωση χρόνου που τους δόθηκε, λόγω της συζήτησης στη Βουλή της πρότασης για τη παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, έληξε το βράδυ της Παρασκευής. Από αύριο κιόλας οι έμποροι αναμένουν την ανάληψη ουσιαστικών κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών για την επίλυση ενός προβλήματος που αγγίζει πλέον τη σφαίρα του παραλόγου!
