Περισσότερο με κραυγή αγωνίας μοιάζει το κάλεσμα των εκπροσώπων των συνταξιούχων στη Μαγνησία, για την κινητοποίηση διαμαρτυρίας που διοργανώνουν οι τοπικοί σύλλογοι την ερχόμενη Τρίτη, στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Βλέποντας να μην έχει τέλος ο κατήφορος του ασφαλιστικού συστήματος και να μην σταματά πουθενά η αθλιότητα των περικοπών σε συντάξεις και παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, οι απόμαχοι της δουλειάς προσπαθούν να αφυπνίσουν τις επόμενες γενιές για το κακό που βρίσκεται προ των πυλών. Διότι είναι θέμα χρόνου να εφαρμοστούν ειλημμένες αποφάσεις της συγκυβέρνησης και των τροϊκανών για περαιτέρω περικοπές σε συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και για επιπλέον ψαλίδι σε ένα ήδη κουτσουρεμένο σύστημα φαρμακευτικής και ιατρικής περίθαλψης. Τα ασφαλτικά ταμεία έχοντας εξανεμίσει τις εισφορές δεκαετιών από τον κόπο και τον ιδρώτα των σημερινών συνταξιούχων, ετοιμάζονται να εφαρμόσουν λίαν συντόμως τις επαχθείς μνημονιακές αποφάσεις για σειρά περικοπών σε δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων που σχεδόν κατέρρευσαν την τελευταία τετραετία.
Η εξαθλίωση των συνταξιούχων δεν έχει όριο. Συμβαδίζει με τις ορέξεις των μνημονιακών κυβερνήσεων που δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο προκειμένου να φανούν συνεπείς ως προς τις εντολές των δανειστών της χώρας. Η πολιτική τους είναι δεδομένη παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες για ελαφρύνσεις και παροχές σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Τα λεγόμενα «καθρεφτάκια προς τους ιθαγενείς» προσφέρονται αφειδώς το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές. Το μόνο που μπορούν να περιμένουν οι σημερινοί αλλά και οι εν δυνάμει συνταξιούχοι, είναι ένα ρημαγμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που δεν θα είναι σε θέση να εγγυηθεί τίποτα άλλο παρά την καταβολή μιας πενιχρής σύνταξης, η οποία θα προσομοιάζει σε προνοιακό επίδομα. Ας μη έχουμε καμία αμφιβολία περί του αντιθέτου. Αν τους αφήσουμε θα κατεδαφίσουν ό,τι έχει απομείνει από τα άλλοτε κραταιά ασφαλιστικά ταμεία, που έπαιξαν τα χρήματα του κοσμάκη στο χρηματιστήριο και «επένδυσαν» σε ομολόγα τα οποία κατάντησαν σήμερα να έχουν μικρότερη αξία και από τα σκουπίδια.
Αυτό ακριβώς το μήνυμα εκπέμπουν εδώ και καιρό οι αγωνιζόμενοι συνταξιούχοι, που παρά τα χρόνια τους και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, βρίσκονται συνεχώς στις επάλξεις του αγώνα και παλεύουν ώστε να περισωθεί κάτι για τις επόμενες γενιές. Βλέποντας σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση να είναι άδειες οι πλατείες και γεμάτες οι καφετέριες, παρά τα εφιαλτικά νούμερα της ανεργίας και τις ατέλειωτες στρατιές των νέων ανθρώπων, που δεν έχουν καν την ευκαιρία να εργαστούν και να φτιάξουν τη ζωή τους, αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να καταστρέφεται το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας και να μη κουνιέται φύλλο! Εχοντας βυθιστεί στην απογοήτευση και την αδράνεια, οι περισσότεροι εξ ημών περιμένουμε κάποιο θαύμα που θα αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο. Το δρόμο του αγώνα που δείχνουν οι συνταξιούχοι κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε. Σε αντίθεση με τον γκρεμό που βρίσκεται μπροστά μας και δύσκολα θα αποφύγουμε, καθισμένοι αναπαυτικά στην πολυθρόνα του σπιτιού μας ή στο καφέ της γειτονιάς μας. Ο αγώνας των συνταξιούχων είναι πρώτα και κύρια δικός μας αγώνας. Αυτοί τουλάχιστον μας παρέδωσαν ένα υποτυπώδες ασφαλιστικό σύστημα που «καταλήστεψαν» οι εθνοπατέρες. Εμείς τί θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές; Μια κατεστραμμένη χώρα με αδρανείς, αδιάφορους και πολιτικά αναλφάβητους πολίτες;
