Τα δύσκολα τώρα φαίνεται πως αρχίζουν για τους απεργούς της εταιρίας ΙΜΑΣ στο Βόλο οι οποίοι μετά από ένα σχεδόν 10ήμερο δυναμικών κινητοποίησεων, που παρέλυσαν την παραγωγική δραστηριότητα στο τοπικό εργοστάσιο, βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με την αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας.
Παρά τη συντριπτική δικαστική ήττα που υπέστη την προηγούμενη εβδομάδα, όταν απερρίφθησαν τα ασφαλιστικά μέτρα κατά των απεργιακών κινητοποιήσεων του σωματείου εργαζομένων, η διοίκηση του ομίλου θα προσβάλει την πρωτόδικη δικαστική απόφαση απλά και μόνο για να κερδίσει χρόνο, να ασκήσει πίεση στις τάξεις των εργαζομένων και να δημιουργήσει εντυπώσεις με την ευκαιρία της σημερινής τριμερούς συνάντησης στο υπουργείο Εργασίας. Σε αυτή τη διαδικασία οι δύο πλευρές θα καθίσουν για πρώτη φορά στο τραπέζι του διαλόγου καθώς μετά την 1η Αυγούστου που η εργοδοσία ανακοίνωσε την απόφασή της για εφαρμογή προγράμματος τετράμηνης εκ περιτροπής εργασίας, η διοίκηση του σωματείου δεν κατόρθωσε ούτε μια φορά να ζητήσει μαζί της. Αυτή ακριβώς η τακτική, της μη προσέλευσης σε διάλογο, έχει εξοργίσει το σωματείο που εμφανίζεται αποφασισμένο να συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι τελικής δικαίωσης. Παρά τα όποια νομικίστικα τερτίπια, παρά την άκαμπτη στάση της εταιρίας και παρά την οικονομική πίεση που έχουν αρχίσει ήδη να αισθάνονται, οι 270 περίπου εργαζόμενοι παραμένουν ενωμένοι και ξεκαθαρίζουν ότι θα παλέψουν για τις δουλειές τους και για το δικαίωμα στην αμοιβή. Αυτός ήταν εξ αρχής ο σκοπός τους. Να διαφυλάξουν το δικαίωμα στην εργασία με όρους όμως που εξασφαλίζουν στους ίδιους και τις οικογένειές τους μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Οι λόγοι που επικαλείται η εταιρία ώστε να περικόψει τις ώρες εργασίας και κατά συνέπεια τις αποδοχές τους, δεν στοιχειοθετούνται από τα οικονομικά δεδομένα του ομίλου που εμφάνιζε κερδοφορία μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Αλλοι είναι οι λόγοι που η διοίκηση του ΙΜΑΝΤΑ αποφάσισε να τινάξει στον αέρα το κλίμα εργασιακής ειρήνης στο τοπικό εργοστάσιο, ακόμη και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με πληροφορίες από τις τάξεις του σωματείου, απώτερος σκοπός της εργοδοσίας είναι η σταδιακή συρρίκνωση του προσωπικού στο εργοστάσιο της Α’ Βιομηχανικής Περιοχής και η μεταφορά του κύριου όγκου της παραγωγικής του δραστηριότητας στη νεοσύστατη μονάδα του ομίλου στο Μαρόκο, όπου βεβαίως το εργασιακό κόστος είναι εξευτελιστικό σε σχέση με τα δεδομένα της χώρας μας. Παλιό το κόλπο, γνωστό το παραμύθι των βιομηχάνων που αφού πρώτα ξεζουμίζουν το προσωπικό μιας μονάδας που εργάστηκε νυχθημερόν για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των μετόχων, στη συνέχεια μεταφέρουν τις κύριες δραστηριότητες της εταιρίας σε χώρες όπου οι μισθοί παραπέμπουν σε φιλοδωρήματα.
Ενάντια σε τέτοιες λογικές μάχονται οι εργαζόμενοι του ΙΜΑΝΤΑ, που παρά τις δυσκολίες του αγώνα τους παραμένουν στις επάλξεις και συνεχίζουν. Το θετικό είναι πως το φρόνημά τους παραμένει ισχυρό. Το αρνητικό είναι πως η τοπική κοινωνία έχει αρχίσει να μην πολυασχολείται με το θέμα. Ενώ τις πρώτες ημέρες των απεργιών το πολιτικό προσωπικό της περιοχής και διάφοροι φορείς βομβάρδιζαν τα ΜΜΕ με συνεχείς ανακοινώσεις στήριξης του αγώνα των εργαζομένων, τα τελευταία 24ωρα παρατηρούμε μια περίεργη αποστασιοποίηση. Οι απεργοί πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους από αυτή την αλλαγή στάσης και σε καμία περίπτωση να μην χάσουν τον αρχικό προσανατολισμό τους που είναι η προστασία των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων τα οποία έχουν απομείνει στην Ελλάδα των μνημονίων.
