Ενα ξεκάθαρο μήνυμα προς τη διοίκηση της εταιρείας ΙΜΑΣ έστειλαν χθες από το δικαστικό μέγαρο του Βόλου οι εργαζόμενοι της εταιρίας, οι συνδικαλιστές και οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων που έδωσαν το παρών στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων τα οποία κατέθεσε η εταιρία σε βάρος του σωματείου.
Η τοπική κοινωνία δεν πρόκειται να δεχθεί άδικες και μονομερείς αποφάσεις που απειλούν ευθέως το εργασιακό μέλλον δεκάδων εργαζομένων και θέτουν εν αμφιβόλω την επιβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους. Η εταιρεία απάντησε με ασφαλτικά μέτρα στις απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν τη Δευτέρα και έχουν νεκρώσει την παραγωγική δραστηριότητα του εργοστασίου. Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε απεργίες όχι για να κλείσουν το εργοστάσιο αλλά για να διαφυλάξουν τα εναπομείναντα εργασιακά τους δικαιώματα, που έθεσε στο στόχαστρό της, η διοίκηση του ομίλου με την υλοποίηση από 1ης Σεπτεμβρίου της μονομερούς απόφασης για εφαρμογή προγράμματος τετράμηνης εκ περιτροπής εργασίας. Επικαλούμενη μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας, η οποία ωστόσο δεν δικαιολογείται από τη συνεχιζόμενη κερδοφορία του ομίλου, η διοίκηση του ΙΜΑΝΤΑ αναγκάζει το προσωπικό να εργαστεί λιγότερο και να χάσει περισσότερο από έναν μισθό μέχρι το τέλος του χρόνου. Τώρα, πώς θα αναπληρώσουν αυτές οι οικογένειες τη συγκεκριμένη απώλεια εισοδήματος, ουδόλως ενδιαφέρει την εργοδοσία που έχει στο πλευρό της τις πρόσφατες υπουργικές αποφάσεις για κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το σωματείο από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί τη μονομερή απόφαση της εταιρίας για εκ περιτροπής εργασία καθώς μια τέτοια εξέλιξη θέτει πραγματική βόμβα στα θεμέλια των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού που έχουν μείνει ανέγγιχτα από τη λαίλαπα των αντεργατικών νόμων, τους οποίους επέβαλαν οι δανειστές στους κουστουμαρισμένους οσφυοκάπμτες του υπουργικού συμβουλίου. Δηλαδή τί έπρεπε να κάνει το σωματείο; Να αποδεχτεί μια απόφαση που πλήττει ευθέως τα συμφέροντα του προσωπικού, όπως έκανε το σωματείο της Χαλυβουργίας; Ολοι γνωρίζουν ποια είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα το εν λόγω σωματείο μετά την πρώτη υπαναχώρηση στις διεκδικήσεις της εταιρίας για μείωση αποδοχών. Την πρώτη μείωση διαδέχτηκε δεύτερη, τη δεύτερη τρίτη και πάει λέγοντας. Ο κατήφορος των υποχωρήσεων δεν θα έχει τέλος εάν γίνει η αρχή και το σωματείο σκύψει το κεφάλι υπό την απειλή της απώλειας θέσεων εργασίας. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα καταντήσει να εργάζεται σε εξαντλητικά ωράρια έναντι πινακίου φακής. Στη χειρότερη θα λαμβάνει αντί μισθού ένα επίδομα αλληλεγγύης, όταν και αν έχει τη συγκεκριμένη δυνατότητα ο εργοδότης. Για αυτό λοιπόν εκτιμούμε ότι ο δρόμος της ευθείας σύγκρουσης με τη διοίκηση της εταιρείας, που επέλεξαν οι εργαζόμενοι του ΙΜΑΝΤΑ είναι μονόδρομος τη δεδομένη χρονική συγκύρια που η κρίση έχει μετατραπεί σε ακλόνητο επιχείρημα από του εργοδότες για την πλήρη εξαθλίωση του προσωπικού των επιχειρήσεών τους. Σε τελική ανάλυση, οι εργαζόμενοι κρατούν ζωντανές τις εταιρείες και μεγιστοποιούν τα κέρδη των μετοχών.
Στην περίπτωση του ΙΜΑΝΤΑ, όποια και αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου επί της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, οι εκπρόσωποι του σωματείου ξεκαθαρίζουν ότι ο αγώνας τους θα συνεχιστεί μέχρι τελικής δικαίωσης. Ωστόσο, σε αυτή την προσπάθεια απαιτείται να συνεχίσουν να είναι παρόντες όσοι εκπρόσωποι φορέων και αυτοδιοικητικών κινήσεων ήταν παρόντες χθες στο Πρωτοδικείο του Βόλου. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η παρουσία τους δεν είχε το χαρακτήρα της προβολής μέσω των ΜΜΕ…
