Στο πέλαγος της αβεβαιότητας, με μια βάρκα διάτρητη από τις υποσχέσεις και τις κενές περιεχομένου ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας, ότι όλα θα είναι έτοιμα στα σχολεία με το άκουσμα του πρώτου κουδουνιού, πορεύεται και φέτος η εκπαιδευτική κοινότητα στη Μαγνησία.
Λόγια του αέρα αποδείχθηκαν για άλλη μια φορά οι δηλώσεις και του νέου υπουργού Παιδείας, ότι δεν υπάρξουν φέτος ελλείψεις και κενά στα δημόσια σχολεία, όπου οι συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών ήταν οδυνηρές. Πέντε ημέρες πριν τον αγιασμό για τη νέα σχολική χρονιά προκύπτει ότι δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για την κάλυψη των κενών θέσεων των αναπληρωτών καθηγητών, οι αποσπάσεις και οι τοποθετήσεις εκκρεμούν. Σε συνδυασμό με τις μετεγγραφές μαθητών επικρατεί σε ορισμένα σχολεία το απόλυτο αλαλούμ ενώ το χειρότερο όλων είναι ότι σχολεία όπως τα Επαγγελματικά Λύκεια, όπου φοιτούν περισσότεροι από 3.000 μαθητές, δεν έχουν παραλάβει ακόμη τα βιβλία. Στο μυαλό όλων έρχεται η «αλησμόνητη» σχολική χρονιά με υπουργό Παιδείας την Αννα Διαμαντοπούλου, όταν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί πορεύτηκαν τουλάχιστον μέχρι το μέσον του σχολικού έτους με φωτοτυπίες!
Και αν υποτεθεί ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν αρμοδιότητες των υπηρεσιών του υπουργείου, στο θέμα των συντηρήσεων που ανήκει στις αρμοδιότητες των δήμων, η κατάσταση είναι στην κυριολεξία απελπιστική. Ολόκληρο το καλοκαίρι δεν μπήκε ούτε ένα καρφί από τις τεχνικές υπηρεσίες δήμων όπως ο Βόλος, σε παλιά διδακτήρια όπως το πρώην πολυκλαδικό, στη Νέα Ιωνία, που είναι το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα της Μαγνησίας και αντιμετωπίζει τα σημαντικότερα προβλήματα από πλευράς συντήρησης των καταπονημένων, από τα χρόνια, υποδομών του. Στο παρά πέντε της νέας σχολικής χρονιάς τα ταβάνια στις αίθουσες παραμένουν στην ίδια κατάσταση με πέρυσι, όταν τα νερά της βροχής μετέτρεπαν τα πατώματα σε λίμνες. Οι πρίζες στους τοίχους εξακολουθούν να είναι ξηλωμένες και να αποτελούν κίνδυνο για μαθητές και εκπαιδευτικούς, οι τοίχοι παραμένουν γεμάτοι υβριστικά συνθήματα και γενικά η εικόνα του σχολικού συγκροτήματος παραπέμπει σε γκέτο και όχι σε διδακτήριο όπου μάλιστα μεταφέρθηκε από φέτος και η Ανωτάτη Σχολή Παιδαγωγικών και Τεχνολογικών Επιστημών.
Πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι και το τμήμα συντηρήσεων του δήμου δεν κατέστη δυνατό να ασχοληθεί με σχολεία όπως το συγκεκριμένο, όπου κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια κατάσταση με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες διαμαρτυρίες. Το εν λόγω διδακτήριο αποτελεί έναν πραγματικό καθρέπτη της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Παλιές και ασυντήρητες εγκαταστάσεις, μεγάλος αριθμός μαθητών, ανεπαρκής αριθμός εκπαιδευτικών, γονείς που τρέφουν προσδοκίες για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά αγωνιούν ταυτόχρονα για τις προοπτικές που μπορούν να έχουν αυτά τα παιδιά όταν προσπαθούν να μάθουν γράμματα σε ένα περιβάλλον γεμάτο αντιξοότητες και ελλείψεις.
Ο ρόλος των εκάστοτε υπουργών Παιδείας είναι να παραμυθιάζουν την κοινή γνώμη με τις δήθεν ρηξικέλευθες αποφάσεις τους για τη βελτίωση του δημόσιου σχολείου και τη δήθεν αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών του. Αυτά γίνονται σε σοβαρά κράτη που διαθέτουν μεγάλο ποσοστό των προϋπολογισμών τους για τη στήριξη του αγαθού της παιδείας. Στην Ελλάδα δεν συνέβαινε αυτό όταν τα δανεικά που ελάμβανε η χώρα μας φάνταζαν ατελείωτα. Τώρα που ήρθε η ώρα να τα ξεπληρώσουμε, φαίνεται πόσο γυμνό και ανήμπορο είναι το κράτος να στηρίξει δομές πάνω στις οποίες μπορεί να ξαναχτισθεί το γκρεμισμένο οικοδόμημα της Ελλάδας.
