Γιώργος Λαμπράκης: Περιπέτειες δίχως τέλος για τους εργαζόμενους

γιώργος-λαμπράκης-περιπέτειες-δίχως-138540

Εργασιακή ειρήνη τέλος από χθες στο εργοστάσιο της εταιρίας ΙΜΑΣ στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή του Βόλου όπου ξεκίνησε η εφαρμογή του προγράμματος εκ περιτροπής εργασίας, μέχρι το τέλος του χρόνου.

Η διοίκηση της εταιρίας χωρίς να προχωρήσει σε διαβούλευση με το σωματείο και να εξηγήσει γιατί υλοποιεί τον συγκεκριμένο σχεδιασμό, ενώ η κερδοφορία της συνεχίστηκε και στο πρώτο εξάμηνο του 2014, βάζει τους εργαζομένους σε περιπέτειες. Επικαλούμενη μείωση παραγωγικής δραστηριότητας μετακυλύει στα «εύκολα θύματα» τις συνέπειες της γενικότερης οικονομικής ασφυξίας στη χώρα. Η γνωστή συνταγή που εφαρμόστηκε σε άλλες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες τη περιοχής, προκαλώντας τις εντονότατες αντιδράσεις των σωματείων και την οικονομική αιμορραγία των εργαζομένων, βρίσκει πρόσφορο έδαφος και στον ΙΜΑΝΤΑ, ένα από τα πλέον υγιή εργοστάσια του Βόλου όπου ουδέποτε υπήρχαν συγκρούσεις με τη διοίκηση της εταιρίας. Η λέξη απεργία ήταν άγνωστη τόσα χρόνια στις τάξεις των εργαζομένων, ωστόσο τώρα τα δεδομένα άλλαξαν και οι κινητοποιήσεις αποτελούν μονόδρομο για το σωματείο που στις αρχές Αυγούστου ενημερώθηκε για τις προθέσεις της εταιρίας και ένα μήνα μετά διαπιστώνει ότι χωρίς να υπάρξει διάλογος, το προσωπικό αναγκάζεται να εργαστεί εκ περιτροπής μέχρι το τέλος του χρόνου και να χάσει το 25% των αποδοχών του. Πρόκειται για τη γνωστή πλέον τακτική των μονομερών αποφάσεων που πάντα είναι εις βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι ουδεμία ευθύνη φέρουν για την ενδεχόμενη μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας ή για τις συνέπειες από την αύξηση του κόστους παραγωγής εξαιτίας για παράδειγμα του υψηλού ενεργειακού κόστους. Και στις δύο περιπτώσεις το προσωπικό των εργοστασίων προσέρχεται κανονικά στη δουλειά του ενώ εξαιτίας του γενικότερου κλίματος στη χώρα την τελευταία πενταετία έχει σταματήσει να διεκδικεί τη βελτίωση των εργασιακών του δικαιωμάτων. Εξάλλου η νέα εργατική νομοθεσία δεν παρέχει πλέον και πολλά εφόδια στα σωματεία ώστε να διεκδικήσουν βελτιώσεις. Απλά προσπαθούν να διατηρήσουν τα ελάχιστα κεκτημένα όπως η τακτική καταβολή των μισθών και η τήρηση των συμβάσεων εργασίας. Δυστυχώς ακόμη και σε αυτονόητα, υποτίθεται, ζητήματα όπως η σταθερή εργασία σε κανονικά ωράρια, έχει τεθεί εν αμφιβόλω και στις περισσότερες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν τί τους ξημερώνει. Οι διοικήσεις των εργοστασίων στην προσπάθειά τους να μετακυλήσουν στο προσωπικό τις αρνητικές συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης, δε διστάζουν να εφαρμόσουν επαχθή εργασιακά μέτρα που κάνουν σχεδόν αδύνατη την επιβίωση των εργαζόμενων και των οικογενειών τους. Οι οικονομικές απώλειες για τα μέλη του σωματείου του ΙΜΑΝΤΑ θα είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτες, ιδίως τη δεδομένη στιγμή που οι φόροι απειλούν να πνίξουν τα νοικοκυριά και τα έξοδα των οικογενειών ενόψει και του χειμώνα είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφθούν.

Και στο παρελθόν επιχειρήθηκε στο συγκεκριμένο εργοστάσιο να εφαρμοστούν δυσμενείς αποφάσεις για το προσωπικό. Πριν από δύο χρόνια η εταιρία ήθελε να θέσει σε τρίμηνη διαθεσιμότητα το 1/3 των εργαζομένων. Τότε οι μαζικές αντιδράσεις με τη συμβολή και του Εργατικού Κέντρου απέτρεψαν τα χειρότερα. Τώρα που εφαρμόζονται ήδη αποφάσεις εις βάρος του προσωπικού θα υπάρξει ανάλογη αντίδραση; Υπάρχει η ίδια διάθεση από το σωματείο και από το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο, σε τοπικό επίπεδο, για ολομέτωπη σύγκρουση με τη διοίκηση της εταιρίας; Ή μήπως ο σχεδιασμός της θα υλοποιηθεί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου