Μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις αγαστής συνεργασίας μεταξύ εκπροσώπων τοπικών φορέων για την επίτευξη ορατών αποτελεσμάτων, σε ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτά της παιδείας, αποτελεί η μεταφορά της Ανώτερης Σχολής Παιδαγωγικών και Τεχνολογικών Επιστημών από το κτήριο του πρώην Λυκείου Αποστόλου στο συγκρότημα του πρώην Πολυκλαδικού, στη Νέα Ιωνία.
Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, η διεύθυνση της Σχολής μαζί με την επιτροπή Παιδείας του Δήμου Βόλου και τη διεύθυνση του 1ου Επαγγελματικού Λυκείου, που ασφυκτιά εδώ και χρόνια εξαιτίας της έλλειψης χώρων, κατάφεραν κάτι που φάνταζε αδύνατο εδώ και τουλάχιστον μια δωδεκαετία. Να μεταφερθεί σε ένα σχολικό συγκρότημα με απεριόριστους χώρους, μια σχολή που θα τριπλασιάσει από τη νέα διδακτική χρονιά τους φοιτητές της. Ταυτόχρονα θα «αναπνεύσει» ένα σχολείο με σχεδόν 300 μαθητές, που μέχρι πρότινος κάλυπτε οριακά τις ανάγκες του.
Πλέον το πανέμορφο νεοκλασικό κτήριο Αποστόλου θα αποδοθεί για τις ανάγκες του 1ου ΕΠΑΛ και ταυτόχρονα παρέχεται η δυνατότητα στην ΑΣΣΠΑΙΤΕ να επεκταθεί περαιτέρω με προγράμματα για προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Στην ουσία ο Βόλος αποκτά από το Σεπτέμβρη ένα δεύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την οικονομική και ακαδημαϊκή ανάπτυξη της περιοχής. Επιπρόσθετα προκύπτει και ένα πρακτικό πλεονέκτημα από όλη αύτη τη διαδικασία. Το πρώην πολυκλαδικό όπου θα μεταστεγαστεί η ΑΣΠΑΙΤΕ, θα πάψει να αποτελεί μόνιμο στόχο διαρρηκτών και άλλων κακοποιών που την περασμένη σχολή χρονιά μπαινόβγαιναν ανενόχλητοι κατά τις νυκτερινές ώρες και άρπαζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Πλέον το σχολικό συγκρότημα θα λειτουργεί μέχρι το βράδυ και η παρουσία τόσων καθηγητών, μαθητών και σπουδαστών σε δύο βάρδιες θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τους κακόβουλους. Ολα αυτά τα πλεονεκτήματα προκύπτουν μέσα από τη συνεργασία ανθρώπων της εκπαίδευσης και αυτοδιοικητικών στελεχών που επέδειξαν όρεξη και καλή διάθεση για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος που η κεντρική εξουσία δεν επρόκειτο ποτέ όχι απλά να λύσει αλλά ούτε καν να ασχοληθεί μαζί του. Αλλωστε οι προσδοκίες μας από το υφιστάμενο σύστημα διοίκησης της χώρας, τη δεδομένη μάλιστα χρονική και οικονομική συγκυρία, είναι κάτι παραπάνω από περιορισμένες ακόμη και σε πιο ουσιώδη θέματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πολύπαθη εκπαίδευση όπου τα πάντα λειτουργούν με αυτόματο πιλότο. Σχολεία χωρίς επαρκή αριθμό εκπαιδευτικών και τεράστια λειτουργικά προβλήματα από τη μία, πανεπιστήμια χωρίς τις στοιχειώδης υποδομές και με διοικήσεις που πελαγοδρομούν από την άλλη, συνθέτουν ένα εξαιρετικά προβληματικό σκηνικό στον πλέον νευραλγικό τομέα της ελληνικής κοινωνίας.
Απέναντι σε αύτη την εικόνα αποδιοργάνωσης και εγκατάλειψης απαιτείται και μάλιστα επιτακτικά, η ενεργοποίηση των τοπικών εκπροσώπων φορέων για την αντιμετώπιση ανάλογων προβλημάτων που αγνοεί πλήρως η κεντρική εξουσία. Η επίλυσή τους μέσα από τη συνεργασία των εμπλεκομένων μερών μπορεί να ανοίξει νέες προοπτικές σε τομείς οι οποίοι θα συμβάλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών. Στην προκειμένη περίπτωση ο Βόλος αποκτά ένα δεύτερο ακαδημαϊκό ίδρυμα με τεράστιες προοπτικές ενώ ταυτόχρονα δίνονται ανάσες σε ένα σχολείο που λειτουργούσε υποτυπωδώς. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλοι τοπικοί φορείς για την επίλυση πληθώρας προβλημάτων που εκκρεμούν εδώ και χρόνια και πληγώνουν την τοπική κοινωνία.
