Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκονται για πολλοστή φορά οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας που εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ζουν με την αγωνία της απώλειας των θέσεων εργασίας στα δύο εργοστάσια του Βόλου.
Βλέποντας τους συναδέλφους τους στον Ασπρόπυργο να απολύονται και τους εργαζόμενους στη Χαλυβουργική να βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, καλούνται την ερχόμενη εβδομάδα να αποφασίσουν κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης αν θα αποδεχθούν το εκβιαστικό δίλημμα της διοίκησης της εταιρίας για την παράταση στις μειώσεις των αποδοχών τους ή τη μείωση του προσωπικού. Χωρίς να χρειαστεί να γίνει κάποια γενική συνέλευση προκειμένου να συζητήσουν και να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι, είμαστε σε θέση να προβλέψουμε ότι η πλειοψηφία τους θα αποδεχτεί την πρώτη επιλογή, να λαμβάνουν δηλαδή για τρεις ακόμη μήνες μειωμένες αποδοχές, παρά να βρεθούν στο δρόμο.
Από τότε που ξεκίνησαν τα προβλήματα στην εν λόγω βιομηχανία οι αποδοχές του προσωπικού έχουν συρρικνωθεί σε ποσοστό άνω του 30% ενώ πριν από λίγο καιρό έγιναν και 40 περίπου απολύσεις συμβασιούχων. Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται το γαϊτανάκι της ανευθυνότητας μεταξύ των υψηλόβαθμων κυβερνητικών παραγόντων αναφορικά στο μείζον ζήτημα του υψηλού ενεργειακού κόστους, που μαστίζει τη εναπομείνασα βαριά βιομηχανία της χώρας. Σε κλάδους όπως οι χαλυβουργίες, όπου η εγχώρια κατασκευαστική δραστηριότητα έχει εκμηδενιστεί, μόνη διέξοδο αποτελούν οι εξαγωγές.
Για να γίνουν όμως απαιτείται ανταγωνιστικότητα και κατά συνέπεια μείωση του ενεργειακού κόστους, το οποίο είναι σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς ανταγωνιστές. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν ανακοινωθούν και μάλιστα σύντομα αποφάσεις για τη γενναία μείωση του ενεργειακού κόστους τότε οι απολύσεις και τα λουκέτα στα λίγα εργοστάσια που έχουν απομείνει, εν λειτουργία, θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή. Ο αρμόδιος υπουργός προτίμησε να ματαιώσει την παρουσία του στην εκδήλωση για την ετήσια γενική συνέλευση του συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κ. Ελλάδας, παρά να βρεθεί αντιμέτωπος με έναν ολόκληρο κλάδο που βράζει από αγανάκτηση. Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της φαρσοκωμωδίας του «successstory» εξακολουθεί να επιδεικνύει μια αμφιλεγόμενη στάση καθώς από τη μια διακηρύττει όλο υπερηφάνεια ότι βελτιώνονται συνεχώς τα νούμερα στους τομείς αρμοδιότητας του και από την άλλη παρακολουθεί σχεδόν αμέτοχος να συντελείται μια πραγματική καταστροφή, στο πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής βιομηχανικής δραστηριότητας. Οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας και οι συνάδελφοι τους σε αντίστοιχα εργοστάσια ανά τη χώρα έχουν δει τις θέσεις εργασίας τους να μειώνονται κατά 50% τα τελευταία τρία χρόνια καθώς από τις 3.000 θέσεις απασχόλησης έχουν απομείνει 1.500. Όσοι αντέχουν ακόμη να εργάζονται υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, λαμβάνοντας στην ουσία ψίχουλα, το κάνουν γιατί είναι απολύτως εξαρτημένη η επιβίωση των οικογενειών τους από αυτές τις υποχωρήσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν μέτρο πίεσης από την πλευρά των εργοδοτών τους προς το κράτος, για την παροχή φθηνότερου ηλεκτρικού ρεύματος.
Το υπουργείο Ανάπτυξης πρέπει να αντιληφθεί ότι αν δεν λάβει άμεσα μέτρα για την προστασία της βαριάς βιομηχανίας τότε λίαν συντόμως θα πάψουν να υφίστανται και οι τελευταίοι εργάτες χαλυβουργοί. Οι δικές τους αντοχές και η υποχωρητικότητά τους σε εκβιαστικά διλήμματα, κρατούν ανοικτά τα δυο εργοστάσια της Χαλυβουργίας στο Βόλο.
