Υπέρμετρη αισιοδοξία προκαλούν οι χθεσινές ανακοινώσεις από το Βόλο, του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΣΕ αναφορικά σ τους σχεδιασμούς του οργανισμού για το έργο της ηλεκτροκίνησης καθώς και για τα θέματα της σιδηροδρομικής σύνδεσης των βιομηχανικών περιοχών Αλμυρού και Βόλου και της αναβάθμισης του τραίνου του Πηλίου.
Η τοπική κοινωνία πρέπει να είναι ιδιαιτέρα επιφυλακτική απέναντι στις σχετικές ανακοινώνεις, με δεδομένη την ασυνέπεια του εν λόγω φορέα σε ζητήματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου στην περιοχή καθώς και την επίλυση απλών προβλημάτων, τα οποία προκαλεί η διέλευση των γραμμών του ΟΣΕ από το πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου. Όση καλή διάθεση και αν διαθέτουν οι πολίτες, δεν είναι δυνατόν να μην συνεχίζουν να κρατούν μικρό καλάθι κάθε φορά που γίνονται ανακοινώσεις όπως οι χθεσινές. Έστω και αν έχει ξεκινήσει η εργολαβία για την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης την ηλεκτροκίνησης της γραμμής Βόλου – Λάρισας, έστω και αν οι απαιτούμενοι πόροι είναι διασφαλισμένοι από το ΕΣΠΑ, έστω και αν οι επικεφαλείς του ΟΣΕ έχουν δεσμευτεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι το έργο θα ολοκληρωθεί εντός δύο ετών, η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να μην αμφιβάλει για το τελικό αποτέλεσμα. Πολύ δε περισσότερο όταν προκύπτουν εμπλοκές με την αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία αποτελεί πραγματική τροχοπέδη για κάθε δημόσιο έργο. Οι ρυθμοί λειτουργίας της, μπορούν να τινάξουν στον αέρα τον οποιοδήποτε σχεδιασμό και να ανατρέψουν ακόμη και το πλέον λεπτομερές χρονοδιάγραμμα.
Οι πρώτες ανακοινώνεις για την ηλεκτροκίνηση της γραμμής Βόλου – Λάρισας είχαν γίνει όταν οι δυο πόλεις διεκδικούσαν την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, πριν από μια πενταετία δηλαδή, που τα δεδομένα ήταν εντελώς διαφορετικά και τα μεγαλεπήβολα σχέδια αντιμετωπίζονταν με ενθουσιασμό και καλή πίστη.
Η Μαγνησία και ο Βόλος έχουν πληρώσει πολύ ακριβά στο πρόσφατο παρελθόν τα κούφια λόγια και τις υπερφίαλες ανακοινώσεις χωρίς ίχνος ρεαλισμού. Στη περίπτωση της αναβάθμισης της σιδηροδρομικής σύνδεσης του Βόλου με τη Λάρισα, πρόκειται για ένα έργο μείζονος σημασίας με αυτονόητα πλεονεκτήματα για μια περιοχή με αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες από τη μια, και βαθιά οικονομική ύφεση σε συνδυασμό με απελπιστικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, από την άλλη. Η ένταξη της σε ένα νέο υπερσύχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο, που θα διασφαλίζει ταχύτατα και οικονομικά δρομολόγια σε μια εποχή κατά την οποία οι οδικές μετακίνησες έχουν καταστεί απαγορευτικές, λόγω του υψηλού κόστους των καυσίμων και των διοδίων, θα εκτινάξει στην κυριολεξία τις επιβατικές και εμπορευματικές μεταφορές. Τα πλεονεκτήματα από το συγκεκριμένο σχεδιασμό είναι κάτι παραπάνω από προφανή, αρκεί τα λόγια να γίνουν πράξεις και οι ανακοινώσεις να μετατραπούν σε ουσιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο θα επηρεάσει θετικά την τοπική κοινωνία. Μέχρι τότε ας μας επιτραπεί να συνεχίσουμε να στεκόμαστε με κριτική ματιά και πολλές επιφυλάξεις απέναντι σε πανηγυρικές εξαγγελίες όπως οι χθεσινές. Παρά τις αστοχίες του παρελθόντος και την ανυπαρξία ρεαλιστικού αναπτυξιακού σχεδιασμού για το μέλλον, η περιοχή εξακολουθεί να διατηρεί τις ελπίδες της ότι θα προλάβει τελικά το τραίνο της οικονομικής ανάκαμψης. Αρκεί οι «πολιτικοί μηχανοδηγοί» να φανούν συνεπείς ως προς τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν.
