Στον υπουργό Υγείας – τηλεπερσόνα Αδωνη Γεωργιάδη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, στον φιλεύσπλαχνο Θεό πρέπει να εναποθέσουν τις ελπίδες τους οι συνταξιούχοι για την ταχεία κάλυψη των τεράστιων κενών σε γιατρούς, στο νέο μοντέλο παροχής υπηρεσιών υγείας που λανσάρισε πρόσφατα η συγκυβέρνηση.
Το ΠΕΔΥ μπορεί να τέθηκε σε λειτουργία αλλά οι γιατροί που το στελεχώνουν είναι – σε ότι αφορά τουλάχιστον στο Βόλο – μόλις το ένα τρίτο της δύναμης του ιατρικού προσωπικού που υπηρετούσε στον ΕΟΠΥΥ. Από 24 γιατρούς που υπηρετούν σήμερα στο ΠΕΔΥ είναι πρακτικά αδύνατο να εξυπηρετηθούν οι χιλιάδες ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι της περιοχής. Οι σύλλογοι συνταξιούχων όλων των ταμείων ασφάλισης που έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους το τελευταίο διάστημα, επεχείρησαν να διοργανώσουν μια κινητοποίηση διαμαρτυρίας έξω από τα πολυϊατρεία του ΠΕΔΥ Βόλου, προκειμένου να αναδείξουν το τεράστιο αυτό πρόβλημα. Δυστυχώς όσοι προέβλεπαν μια ακόμη κινητοποίηση με ισχνή συμμετοχή δικαιώθηκαν καθώς συγκεντρώθηκαν λιγότεροι από 40 συνταξιούχοι. Η συμμετοχή τους δηλαδή ήταν αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του προβλήματος. Οι εκρηκτικές ελλείψεις γιατρών, ακόμη και σε βασικές ειδικότητες, πλήττουν πρωτίστως τους ίδιους καθώς οι ανάγκες τους για εξετάσεις και συνταγογράφηση φαρμάκων είναι πολλαπλάσιες από αυτές των τις υπόλοιπων ηλικιακών ομάδων του πληθυσμού. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων εξακολουθεί να παρακολουθεί με απάθεια τις εξελίξεις, περιμένοντας να αλλάξει προς το καλύτερο το σημερινό δραματικό σκηνικό ή απλά να έρθει το τέλος, που είναι και το πιο πιθανό! Είτε γιατί αδιαφορούν, είτε γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί κάτι να αλλάξει, είτε διότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τους εκπροσώπους τους, οι συνταξιούχοι όπως άλλωστε και οι περισσότεροι εξ ημών, απέχουν από κάθε μορφή κινητοποίησης, ιδίως την τελευταία τριετία όποτε και πάρθηκαν τα πιο σκληρά μέτρα που έχει γνωρίσει ποτέ η μεταπολεμική Ελλάδα. Ο καναπές έγινε δεύτερη φύση μας και η έκφραση οργής απέναντι από την τηλεόραση αγαπημένη συνήθεια. Την ίδια στιγμή, καταρρέουν στοιχειώδεις κατακτήσεις πολλών δεκαετιών σε τομείς όπως η υγεία.
Ο νέος φορέας παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ξεκίνησε να λειτουργεί με τεράστια προβλήματα. Επιβεβαιώνοντας τις δυσοίωνες προβλέψεις όσων πολέμησαν την κατάργηση του ΕΟΠΥΥ, το καινούργιο σύστημα εμφανίζεται ιατρικά αποστεωμένο ενώ οι υποσχέσεις για ταχεία κάλυψη των κενών μέσω προκήρυξης για νέες προσλήψεις, μόνο γέλιο προκαλούν. Από τη μια, η γενική εικόνα σε κάθε τομέα του δημοσίου όπου οι προσλήψεις αποτελούν γλυκιά ανάμνηση και από την άλλη, οι πενιχρές αποδοχές για τους γιατρούς του ΠΕΔΥ που λειτουργούν ως αντικίνητρο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Το νέο σύστημα μπορεί να ξεκίνησε να λειτουργεί αλλά αυτό έγινε περισσότερο για να φανεί ότι υπήρξε συνεπής ως προς τις εξαγγελίες του ο υπουργός. Επί της ουσίας, το ΠΕΔΥ παραμένει ένας απογυμνωμένος φορέας από πλευράς ιατρικού προσωπικού και ταυτόχρονα καλείται να καλύψει τις ανάγκες του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας. Την ίδια στιγμή, οι αντιδράσεις για τη σημερινή κατάσταση είναι από υποτονικές έως ανύπαρκτες με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εικόνα που εισπράττει πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η οποία μέσα στη μακαριότητά της πιστεύει ότι έχει γλυτώσει τους πολίτες από τα χειρότερα.
