Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας συνεχίζει να πορεύεται η εμπορική αγορά του Βόλου, το άλλοτε πανίσχυρο οικονομικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Οι όποιες προσδοκίες των καταστηματαρχών για αναζωογόνηση του αγοραστικού ενδιαφέροντος, με αφορμή την πασχαλινή εορταστική περίοδο, διαψεύστηκαν όπως αλώστε διαψεύστηκαν και οι αντίστοιχες προσδοκίες κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και πάει λέγοντας. Είναι χαρακτηριστικό να αναφέρουμε ότι η τοπική εμπορική αγορά δεν κατάφερε, έστω, να διατηρηθεί στα χαμηλά ποσοστά αγοραστικής κίνησης που διαμορφώθηκαν το περυσινό Πάσχα όταν και καταγράφηκε μια κάμψη της τάξης του 30%. Τα πράγματα φέτος είναι ακόμη χειρότερα και τα χτυπήματα στην αποκαλούμενη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, της επιφέρουν όλο και πιο βαθιά τραύματα, έως ότου την τσακίσουν ανεπανόρθωτα.
Ούτε οι εξαγγελίες για το πρωτογενές πλεόνασμα, ούτε η έξοδος στις αγορές, ούτε τα διθυραμβικά πρωτοσέλιδα του διεθνούς οικονομικού τύπου για τα υποτιθέμενα επιτεύγματα της οικονομίας μας κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα στην αγορά που αποτελεί τον καθρέπτη μιας αδιάψευστης οδυνηρής πραγματικότητας. Εδώ δεν χωρούν ωραιοποιήσεις, φτιασιδώματα και επιτηδευμένες πολιτικές κορώνες. Ο μικροέμπορος στενάζει στην κυριολεξία και μαζί του στενάζει ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας. Με τους καταναλωτές εγκλωβισμένους στα μύρια προβλήματα της καθημερινότητας, που δεν τους επιτρέπουν τις αγορές παρά μόνο των απολύτως απαραίτητων αγαθών, και τις τράπεζες να κρατούν κλειδαμπαρωμένα τα αποθεματικά τους από την ανακεφαλαιοποίηση που διόγκωσε το δημόσιο χρέος καθώς και από τις πρόσφατες απολύτως επιτυχείς αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, η πορεία του εμπορικού κόσμου είναι προδιαγεγραμμένη. Στην άλλη πλευρά στέκεται μια πολιτεία που παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις και είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω αδιαφορίας, δε λαμβάνει εκείνες τις αποφάσεις που θα αναστρέψουν τη μοίρα εκατοντάδων χιλιάδων εμπόρων. Η χθεσινή μας συζήτηση με τον πρόεδρο του τοπικού εμπορικού συλλόγου ήταν αποκαλυπτική του κλίματος που επικρατεί στις τάξεις του κλάδου, ο οποίος βρίσκεται σε ένα πρωτόγνωρο αδιέξοδο. Με τις τράπεζες να τους κυνηγούν για την είσπραξη «κόκκινων» δανείων, την εφορία να αρνείται να προχωρήσει σε ρεαλιστικές ρυθμίσεις για την είσπραξη των ληξιπροθέσμων οφειλών τους και τον ασφαλιστικό τους φορέα, τον ΟΑΕΕ, να τους έχει αφήσει δίχως ιατροφαρμακευτική κάλυψη λόγω αδυναμίας καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, δικαίως οι έμποροι αισθάνονται ανεπιθύμητοι στον τόπο τους. Δικαίως υποψιάζονται ότι όλο αυτό το εχθρικό οικονομικό περιβάλλον συντηρείται εντέχνως έτσι ώστε να αποδυναμωθεί κι άλλο ο μικρομεσαίος ελεύθερος επαγγελματίας, να οδηγηθεί στον αφανισμό και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για τις μεγάλες πολυεθνικές που ήδη έχουν ριζώσει στις τοπικές κοινωνίες και παίζουν τους δικό τους παιχνίδι.
Η αγορά μετρά τις πληγές της και συνεχίζει να καταγράφει ανεπανόρθωτες απώλειες εδώ και περισσότερο από τέσσερα χρόνια. Σύντομα η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη και οι εναπομείνασες μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα οδηγηθούν σε λουκέτο. Αν δεν ληφθούν εντός του 2014 ουσιαστικά οικονομικά μέτρα για τη διασφάλιση της ρευστότητας και τη ρύθμιση των οφειλών τους προς τις εφορίες, τις τράπεζες και τον ασφαλιστικό τους φορέα, η επόμενη χρονιά ίσως να είναι η τελευταία για πολλές οικογενειακές επιχειρήσεις. Οσοι τις δημιούργησαν νιώθουν τώρα το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους και την ίδια στιγμή, παρακολουθούν αυτούς που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα να καμαρώνουν ότι έσωσαν τη χώρα και αποκατέστησαν το διεθνές της κύρος!
