Το δικό τους νόμο θέλουν να επιβάλουν οι εταιρίες προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων που λειτουργούν τόσα χρόνια σαν κράτος εν κράτει, διεκδικώντας δυσβάσταχτα οικονομικά ποσά από επιχειρήσεις εστίασης και διασκέδασης που παίζουν μουσική των καλλιτεχνών τους οποίους εκπροσωπούν. Εχοντας καταφέρει να καθιερώσουν ένα νομικό πλαίσιο από το οποίο όχι μόνο δεν μπορούν να ξεφύγουν οι ιδιοκτήτες καφέ – μπαρ, αλλά κινδυνεύουν να καταλήξουν στη φυλακή αν δεν είναι συνεπείς ως προς τις ετήσιες οικονομικές τους υποχρεώσεις, λειτουργούν ανεξέλεγκτα και χρησιμοποιούν τις αστυνομικές αρχές σαν εκτελεστικά όργανα επιβολής ενός νόμου ο οποίος εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικά συμφέροντα. Η περίπτωση των καταστηματαρχών της οδού Κουμουνδούρου είναι χαρακτηριστική του τρόπου λειτουργίας των εν λόγω εταιριών που έστειλαν τουλάχιστον δέκα αγωγές σε ισάριθμες επιχειρήσεις, όπως καφέ – μπαρ, διεκδικώντας την καταβολή εξοντωτικών ποσών ακόμη και από καταστήματα που δεν υφίσταντο το χρονικό διάστημα για το οποίο έχει προκύψει η επίμαχη διεκδίκηση. Το κείμενο της αγωγής βρίθει ανακριβειών που σε καμία περίπτωση δεν θα μείνουν αναπάντητες από τους άμεσα ενδιαφερομένους. Ο σύλλογός τους ετοιμάζεται να προστατέψει τα δικαιώματα των μελών του προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη, ωστόσο αυτό προϋποθέτει επιπλέον έξοδα για έναν κλάδο που έτσι κι αλλιώς δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Το τελευταίο που χρειάζονταν οι ιδιοκτήτες των κεντρικών καφέ μπαρ του Βόλου ήταν μια ιδιωτική εταιρία να διεκδικεί χιλιάδες ευρώ από τον καθένα για μουσική που ουδέποτε έπαιξαν στις επιχειρήσεις τους! Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως οι συγκεκριμένες αγωγές προκύπτουν το χρονικό διάστημα κατά το οποίο είναι σε εξέλιξη η διαβούλευση μεταξύ πολιτείας, εταιριών προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων και του κλάδου των καταστηματαρχών εστίασης, έτσι ώστε να προκύψει ένας ενιαίος φορέας στον οποίο θα καταβάλουν οι εν λόγω επιχειρήσεις κάθε χρόνο το ποσό που τους αναλογεί. Οπως ξεκαθαρίζουν, δεν αρνούνται να συμμορφωθούν με το νόμο που προστατεύει την πνευματική ιδιοκτησία. Αυτό στο οποίο αντιδρούν είναι η αυθαιρεσία και η ανεξέλεγκτη λειτουργία ιδιωτικών εταιριών που για να προασπίσουν τα συμφέροντα των καλλιτεχνών τους οποίους εκπροσωπούν, βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό νόμιμων επιχειρήσεων όπου βρίσκουν απασχόληση δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Ο κλάδος πρέπει να απαντήσει και πρέπει να το κάνει με δυναμικό τρόπο έτσι ώστε να αποκατασταθεί μια και καλή ένα στρεβλό καθεστώς το οποίο υφίσταται σήμερα στη χώρα μας. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται πρώτα και κύρια να υπάρχει ενότητα και συμπόρευση στον κλάδο των καταστηματαρχών εστίασης που στην περίπτωση του Βόλου είναι χωρισμένοι στα δύο. Οι σύλλογοι που υφίστανται όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να βρουν μια κοινή συνισταμένη σε μείζονα ζητήματα που καίνε τον κλάδο, όπως η απαγόρευση του καπνίσματος, αλλά αμφιβάλλουμε αν οι εκπρόσωποί τους λένε «καλημέρα» ο ένας στον άλλο όταν συναντώνται στο δρόμο. Ετσι όμως διαιρεμένοι το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν την ευκαιρία σε όσους επιβουλεύονται την εύρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων τους, να τους χτυπάνε ανελέητα και να θέτουν σε κίνδυνο το μεροκάματο χιλιάδων νέων, κυρίως, συνανθρώπων μας οι οποίοι θα είχαν προστεθεί στις ατέλειωτες λίστες των ανέργων αν δεν υπήρχαν οι επιχειρήσεις εστίασης.
Γιώργος Λαμπράκης: Υπουλα χτυπήματα σε ένα διαιρεμένο κλάδο
